Χρύσα: Αισθητική είναι η Εκφραση της Ψυχής May,2014 | Page 6

Χρύσα : Σκέψεις και Συναισθήματα … Παράλληλα Σύμπαντα            Ε υτυχώς...ευτυχώς.... επιλέχθηκα από κάποιον που δεν ξέρω, να ζω σε δύο παράλληλα σύμπαντα...μάλλον είναι καλός άνθρωπος γιατι μου έδωσε τη δυνατότητα να πηγαινοέρχομαι από το ένα στο άλλο όποτε θέλω...τρυπωνω και ξετρυπώνω στην ατμόσφαιρα συνεχώς... στο άλλο δεν υπάρχετε εσείς....δεν υπάρχουν λόγια ούτε γραφές... οι Μουσικές δεν γράφονται με νότες αλλά με αισθήματα...και τα πλάσματα που βρίσκονται εκεί δεν έχουν σώματα μόνο μάτια και ψυχές... οι δεσμοί δεν είναι αίματος αλλά αγάπης και ευγνωμοσύνης...δεν χρειάζεται τίποτα άλλο παρά μόνο ένα βλέμμα για να καθρεφτισεις μέσα του τη ψυχή σου....κι αμέσως ένα απαλό χάδι έρχεται να σου απαλύνει το πόνο.... υπάρχουν και παιδιά αλλά δεν ανήκουν πουθενά....είναι όλων και κανενός μας... είναι τα λουλούδια που στολίζουν το κήπο μας...βιολέττες, κρινάκια, ανεμώνες και τριαντάφυλλα...τα βλέπουμε κάθε εποχή να ανθίζουν και μεθάμε με το άρωμα της νιότης τους... δεν έχουμε φράχτες γύρω τους , είναι ελεύθερα να απλωθούν όσο θέλουν...να βρουν κι άλλο γόνιμο έδαφος, να χρωματίσουν το πράσινο χορτάρι με ανεξίτηλα της αθωότητας χρώματα, ροζ και κίτρινο, πορτοκαλί και κόκκινο...μωβ και φούξια.... ανάμεσα μας υπάρχουν και περιπλανωμενες ψυχές... τα μάτια τους κάποιες φορές είναι ταραγμένα και κάποιες φορές απλανή...κοιταζουν κάπου στο βάθος περιμένοντας....για ένα ακόμα ταξίδι....κι αυτές ειναι ελευθερες να υπάρχουν ανάμεσα μας....δεν ενοχλεί που το χρωμα των ματιών τους είναι κάπως θολό... ακουμπάμε τα μάτια μας πάνω στα δικά τους και μεταφυτευουμε την ελπίδα....χαιδευουμε τη ψυχή τους και σιγα σιγα τα μάτια παίρνουν σχήμα και το χρώμα ζωντανευει....η αχνάδα φευγει και τη θέση της παίρνει το μελί, το γαλάζιο, το πράσινο... και είναι ωραία να βλέπεις μάτια ζωντανα να αισθάνονται ξανά αυτά που ξέχασαν στη παιδική τους ηλικία.... τα γέρικα μάτια σ αυτό το σύμπαν είναι τα πιο σημαντικά...δεν μαλώνουν, δεν παρακαλάνε, δεν εγκλωβίζουν...ε είναι γκρίζα και μαυρα και καστανά, τα χρόνια που περιπλανήθηκαν στο κόσμο, σκούρηναν λίγο την ιριδα απο τα τρομερά που είδαν...αλλα αγκαλιάζουν πάντα τα παιδιά γιατι γνωρίζουν ότι η αρχή ταυτιζεται με το τέλος...η ηλικία είναι μόνο το χρωμα της σοφίας που εναλλάσσεται με την αθωότητα... νιωθω όμορφα εδώ, θαρρείς και ειναι αυτός ο προορισμός της ψυχής μου στο σύμπαν...στο κάθε σύμπαν... και γιατι δεν μένω, θα με ρωτήσετε... γιατι στο σύμπαν που είστε κι εσείς, εχω πλάσματα που αγαπάω πολύ και δεν θέλω να τα αποχωριστω παρα μόνον όταν το ταξίδι μου στο πλανήτη γη θα έχει τελειώσει.... γιατι άν καταφέρω να μεταλαμπαδεύσω στα άψυχα μάτια αυτής της ζωής, έστω κι ένα χρώμα, ένα άρωμα, μια μελωδία απ αυτές που αισθάνομαι εκεί....εκτός από τα μάτια, τα πλάσματα θα αποκτήσου :