Το τέλος του κόσμου
«Όσο για τον λόγο που είμαστε εδώ», συνέχισε ο Ζάϊον127, «είναι γιατί
ήρθε το τέλος».
«Ποιο τέλος;»
«Το τέλος του κόσμου», ανήγγειλε ο Ζάϊον με τρανταχτή ηλεκτρονική
φωνή και κοίταξε πάνω από το κεφάλι της Βίβιαν λες και απευθυνόταν
στο υπερπέραν. «Βλέπεις μπουχτίσαμε με όλα αυτά. Βαρεθήκαμε την
ανεκδιήγητη κατάσταση του ανθρώπινου γένους κι έτσι ήρθαμε σε σας
για να φέρουμε το τέλος του κόσμου – όπως τον ξέρετε».
«Αυτό είναι τραγούδι των R.E.M.», είπε η Βίβιαν.
«Ορίστε;»
«Τίποτα, για συνέχισε. Τι σκοπεύετε να κάνετε Ζίγκυ; Εεε, Ζάϊον127
ήθελα να πω».
«Αυτή τη στιγμή που μιλάμε σωσίες όλων των μεγάλων ηγετών του
κόσμου έχουν αντικαταστήσει τους αληθινούς. Οι σωσίες είναι όλοι τους
Ωμεγανιανοί φυσικά. Οι αληθινοί ηγέτες έχουν απαχθεί και βρίσκονται
αυτή τη στιγμή σε ειδικό χώρο μέσα στο σκάφος μας, κλεισμένοι σε
ειδικές κάψουλες σε μια κατάσταση που εμείς ονομάζουμε «παγωμένος
στον χρόνο». Οι σωσίες Ωμεγανιανοί έχουν αντικαταστήσει επίσης
προέδρους πολυεθνικών εταιριών, αρχηγούς καρτέλ ναρκωτικών, λέσχες
εκατομμυριούχων, όποιον τέλος πάντων κινεί τα νήματα σε αυτόν τον
πλανήτη. Μπορείς φυσικά να φανταστείς πόσο αυτό μπορεί να
αναστρέψει κάποιες καταστάσεις.
Η Βίβιαν Λη το σκέφτηκε. Η ιδέα των Ωμεγανιανών ήταν απλή και
ευφυής. Και πολύ ανακουφιστική. Επιτέλους θα ερχόταν το τέλος. Το
τέλος ενός κόσμου όπως τον ήξεραν. Κι όσο πιο πολύ το σκεφτόταν τόσο
μεγαλύτερο ήταν το χαμόγελο που σχηματιζόταν στο πρόσωπό της. Ο
Ζάϊον127 χαμογελούσε κι αυτός από τον θρόνο του.
Μισή ώρα αργότερα κι αφού αντάλλαξαν αμοιβαία κομπλιμέντα, η
Βίβιαν Λη κατέβηκε στο έδαφος με την κάψουλα. Εξήλθε από το
Ωμεγανιανό σκάφος με μία ανάλαφρη αίσθηση και κόντεψαν να την
πιάσουν τα γέλια όταν σκέφτηκε το ύφος του αρχηγού όταν θα του
διηγιόταν τα καθέκαστα - αν και η παρόρμηση που είχε εκείνη τη στιγμή
ήταν να ανεβεί πάλι στο σκάφος, να πέσει στα πόδια του Ζάϊον και να τον
παρακαλέσει να την πάρει μαζί του στον πλανήτη Ωμέγα.
72