Το τέλος του κόσμου
Βίβιαν Κοντογιάννη Ματσιούλα
It’s the end of the world as we know it
Βίβιαν Λη. Αυτό ήταν το παρατσούκλι της στον επαγγελματικό χώρο.
Ένας χώρος που είχε συμπεριλάβει ενασχολήσεις με διάφορα, άσχετα
μεταξύ τους αντικείμενα, αλλά έναν κοινό παρονομαστή. Το ταλέντο της
να μαθαίνει μυστικά που δεν την αφορούν, μία υποκριτική ικανότητα
που της κόλλησε και το ανάλογο παρατσούκλι καθώς και το αμφίβολο
ταλέντο του να κλέβει και να πλαστογραφεί. Ποτέ δεν την είχαν πιάσει.
Γι’ αυτό ίσως και όταν η ΥΠΓΥ (Υπηρεσία Πληροφοριών Γήινων
Υποθέσεων) την πλησίασε και της πρότεινε να την εκπαιδεύσουν ως
κατάσκοπο, δεν αρνήθηκε. Όχι γιατί την ένοιαζε για τα εθνικά θέματα. Η
απόφασή της αυτή υποκινήθηκε από ένα αίσθημα γενικότερης
απέχθειας προς οποιαδήποτε συμβατική εργασία, μία άρνηση στο να
προσαρμοστεί σε καθορισμένο ωράριο καθώς και εκείνη την
συγκεκριμένη κατάσταση του να μην μπορεί να κάτσει σε μια καρέκλα
και που περιγράφεται επιστημονικά ως σύνδρομο ΚΣΚ (Καρφιά Στον
Κώλο).
Αυτά σκεφτόταν καθώς ανέβαινε προς το πάνω μέρος του ιπτάμενου
δίσκου με την ειδική κάψουλα, ντυμένη με την στολή που είχε
εφοδιαστεί από το κέντρο διαστημικής έρευνας. Η αλήθεια είναι ότι είχε
κλάσει μέντες τώρα που έβλεπε που είχε μπλέξει, αλλά έδιωξε αυτή την
σκέψη από το μυαλό της με την συνήθη αδιαφορία της για καθετί που
αφορούσε το τέλος της ύπαρξής της. Γιατί στην τελική κάπως θα πέθαινε
και αυτό καλύτερα να μην ήταν σε ένα κρεβάτι νοσοκομείου όντας γριά
και ανήμπορη. Την ημέρα που η ΥΠΓΥ τους είχε φωνάξει όλους και ζήτησε
έναν εθελοντή για να κάνει μια πρώτη επαφή με το εξωγήινο σκάφος που
είχε προσγειωθεί ξαφνικά ένα πρωινό στα μέσα του Νοέμβρη, σε ένα
λιβάδι όχι πολύ μακριά από την πρωτεύουσα, αυτή, χωρίς να το
πολυσκεφτεί σήκωσε το χέρι και προσφέρθηκε. Οι υπόλοιποι την
κοίταξαν με θαυμασμό και θα μπορούσε να χαρεί που την θαύμαζαν αν
δεν ήξερε για τι καθίκια επρόκειτο.
Οι σκέψεις της σταμάτησαν ξαφνικά όταν η κάψουλα έκανε έναν ήχο που
ακούστηκε σαν «σβιιιιιννννννν» και κοκάλωσε. Το στόμιο της κάψουλας
69