Το τέλος του κόσμου | Page 67

Το τέλος του κόσμου τους έβρισε, τον έβρισαν, έσβησε όσους ήταν ιδεολογικά αντίθετοι, φασίστες και προδότες δεν ήθελε για φίλους. Στο instagram ήταν καλύτερα. Έβλεπε ωραίες φωτογραφίες, γέμισε κι εκεί «ακολούθους» και «καρδιές», οι παλιοί του φίλοι τον δέχτηκαν στο ιδιωτικό τους προφίλ. Του άρεσε να ανεβάζει ηλιοβασιλέματα, βαρύγδουπες εκφράσεις, να του στέλνουν χειροκροτήματα και «100». Ξαναγεννήθηκε. Κι εκεί που φαινόταν όλα ξανά όμορφα, έπεσε θύμα της σύγκρισης. Κοιτούσε το γραμμωμένο κορμί των φίλων του στη παραλία, έπιανε τη κοιλιά του που μεγάλωσε πολύ φέτος - έπεσαν και τα Χριστούγεννα με το Πάσχα κοντά, έφαγε πολύ, πώς θα έβγαινε έξω; Έβλεπε «ιστορίες» που έβγαιναν Σάββατο βράδυ οι περισσότεροι, αυτός μέσα, καφέ και Σπύρο Παπαδόπουλο, τέλος τα μπουκάλια, είχε απολυθεί. Μια παλιά του συμφοιτήτρια διορίστηκε καθηγήτρια στο εξωτερικό, της έστειλε συγχαρητήρια, αλλά μόνο εκείνος ήξερε πόσο πονούσαν τα πόδια του να μοιράζει βιογραφικά ένα μήνα τώρα και να μην απαντάει κανείς. Ένα παλιός του συμμαθητής απέκτησε το δεύτερο του παιδί και πόσταρε το ποδαράκι του. Αυτός, σαράντα κλεισμένα, πού να παντρευτεί, χωρίς δουλειά κι ας φώναζε η μάνα του. Άχρηστος, άσχημος, άνεργος, μόνος. Οι άλλοι προκομμένοι, όμορφοι, με παρέες, με οικογένειες. Ευτυχισμένοι. Κοιτούσε το μονόζυγο που είχε βάλει στην πόρτα και σκεφτόταν αν έφτανε το σχοινί. Ένας κόσμος θα τελείωνε απόψε. Τελευταία στιγμή το ξανασκέφτηκε. Σαν άλλος Αβραάμ, πριν σφάξει τον Ισαάκ, του μίλησε ο Θεός και σταμάτησε. Μα έπρεπε να θυσιάσει ένα κριάρι, σύμφωνα με την ιστορία. Έπρεπε να θυσιάσει έναν κόσμο του. Διέγραψε τους λογαριασμούς και βγήκε στην αυλή. Τους άφησε ευτυχισμένους και χαμογελαστούς, αποχαιρέτησε κι έφυγε από τον «κόσμο» του διαδικτύου. Όλα αυτά τα χρόνια, ήταν σκυμμένος στο κινητό του, τώρα κοίταξε πάνω. Είδε τα αστέρια, τον γαλαξία, εκεί, να λάμπουν μπρος στα μάτια του, κι όχι από κάποια λήψη της ΝΑΣΑ ή φωτογράφων στο instagram. Το δροσερό αεράκι τον στέγνωσε από τον ιδρώτα, η ζέστη του υπολογιστή έκανε το μικρό του δωμάτιο να βράζει. Έβαλε τα χέρια πίσω 67