Το τέλος του κόσμου
για το ενδεχόμενο τέλος του και ακόμα και αν η συζήτηση δεν εξελιχθεί
κατά το αναμενόμενο, σίγουρα έχεις τραβήξει την προσοχή του.
Όπως στέκομαι στην πόρτα, λίγο προτού βγω έξω για να θέσω το
τελεολογικό ερώτημα μου, μια νέα ανησυχία αποτυπώνεται στην σκέψη
μου. Τι νόημα έχει να τραβήξεις την προσοχή κάποιου; Το να στρέφεις
την προσοχή κάποιου επάνω σου, μπορεί, να σε οδηγήσει στην κορυφή,
μπορεί όμως και να σε καταστρέψει. Η μοίρα όπως και οι άνθρωποι είναι
απρόβλεπτοι. Ξεκινάς την πορεία σου και ανάλογα με τις βουλές τις
τύχης, μπορεί να συναντήσεις ανθρώπους που θα κάνουν την ζωή σου
καλύτερη. Ενδέχεται όμως, να χρειαστεί να συναναστραφείς
εκμεταλλευτές της καλής σου θέλησης, που θα υπό την δικαιολογία της
συντροφικότητας, θα κοιτάξουν να πάρουν από εσένα, όσα περισσότερα
μπορούν. Και περνώντας ο καιρός, θα καταλήξεις ένα έρμαιο στα χέρια
τους, που δεν θα μπορεί να γλυτώσει από την γενναιοδωρία του προς
τους αχάριστους, απλά επειδή έχει καλή ψυχή. Αυτό που προκύπτει είναι
μία αδιέξοδη κατάσταση.
Αλλάζω γνώμη. Δεν θα βγω έξω να θέσω καμία ερώτηση. Κουβαλώ στην
ψυχή μου πολλά διλήμματα για τον εαυτό μου και τις σχέσεις μου με
τους άλλους, οπότε είναι πρακτικά αδύνατο, να ψάξω την απάντηση σε
αυτό το σύνθετο και υπερβατικό ζήτημα. Τι νόημα έχει να βρω μια
απάντηση για το τέλος αν μέσα στην ψυχή μου επικρατεί ένα χάος;
Μήπως τελικά αυτό που λέμε τέλος του κόσμου, έχει μια πιο προσωπική
και βαθύτερη έννοια για τον καθένα μας; Άραγε το τέλος του κόσμου,
είναι ένας συμβολικός όρος που εκφράζει τα προσωπικά μας αδιέξοδα,
τα προβλήματα και τις ανασφάλειες μας; Αν ισχύει αυτό, τότε υπάρχει
ένα σχέδιο, που απαιτεί να συσκεφτούμε με τον εαυτό μας, να λύσουμε
τα προβλήματα μας και να οδηγηθούμε στην σωτηρία, που καμία σχέση,
δεν έχει με την πνευματική ανύψωση σε έναν υπερβατικό παράδεισο.
Σωτηρία, σημαίνει να καθαρίσουμε τον εαυτό μας και την ψυχή μας, να
νιώσουμε ήρεμοι μέσα μας, ώστε να μπορέσουμε να ζήσουμε έντιμα την
ζωή μας, με τους σωστούς ανθρώπους δίπλα μας. Μέχρι το τέλος.
Κάθομαι στην καρέκλα και αρχίζω να σκέφτομαι από που να ξεκινήσω
για να βελτιωθώ. Ακούω την ανάσα μου και μέσα από τους τοίχους την
σιωπή του δρόμου και κάπου μέσα μου, ήδη ξέρω…
53