Το τέλος του κόσμου
Παναγιώτης Λαμπρίδης
Στα μάτια θα ’θελα να σε κοιτάξω
Τώρα που μας έμειναν λίγες μέρες
Λίγες ώρες
Τώρα που είναι πια αργά.
Στα μάτια θα ’θελα να σε κοιτάξω
και να σου πω
όλα όσα μίσησα σε σένα
την υπεροψία
τον εγωισμό
την καχυποψία
την αγένεια και το ψέμα σου
και μια φορά που με μαχαίρωσες πισώπλατα.
Και μετά θα σου ’λεγα
και για όλα αυτά που σε σένα
με ενοχλούσαν
τις χαζές σου συνήθειες
το θράσος σου
το εκνευριστικό σου γέλιο
και που χάθηκες μια μέρα δίχως λόγο.
Και στο τέλος θα σε κοίταζα
και θα σου ’λεγα
για το πόσο λυπάμαι
που δεν ήμουν εκεί στις δύσκολες στιγμές σου
που δεν σου είπα ποτέ όλη την αλήθεια
που δεν έκανα τον κόπο να σε γνωρίσω πιο βαθιά
που μου είπαν ψέματα για σένα και τα πίστεψα
που δεν σου έδειξα ποτέ πόσο σε νοιαζόμουν
που ήρθες και γέμισες τη ζωή μου
που δεν σου ’πα ποτέ σ’ αγαπώ.
22