Το τέλος του κόσμου | Page 21

Το τέλος του κόσμου Εκεί υπήρχαν πέντε τεράστια αγάλματα που αναπαριστούσαν βασιλιάδες ή Τιτάνες. Στέκονταν βουβά μες στην απόλυτη σιωπή. Η ανθρώπινη κενοδοξία, πεπληρωμένη από τη δύναμη, κατέληξε στην Τίσι. Νεκρά μεγαλεία. Βασίλεια και χώρες χαμένες, σβησμένες απ’ τη ζωή και τον χρόνο. Η ύλη εξαφανίστηκε και έμεινε το πνεύμα. Όλα τα υλικά πράγματα ήταν μια ψευδαίσθηση, μόνο η ζωή και το πνεύμα είναι αληθινά και αιώνια. Και τη ζωή την αντιπροσώπευα σαν ερημίτης ή σαν κόκκος άμμου. Το πνεύμα όμως; Ξαναγύρισα στη σπηλιά μου και κοίταξα το χάραγμα, πήρα μια πέτρα και ξεκίνησα να χαράσσω μια άλλη λέξη, στην αριστερή πλευρά της σπηλιάς μου. Ήταν η θυσία μου στην αιωνιότητα του πνεύματος. Ήταν η λέξη για να ξαναχτιστεί ο κόσμος. Την κρατάω όμως μυστική. Θα την αποκαλύψω μόνο στον Θεό, όταν ξανασυναντηθούμε. 21