Το τέλος του κόσμου
Εκεί υπήρχαν πέντε τεράστια αγάλματα που αναπαριστούσαν
βασιλιάδες ή Τιτάνες. Στέκονταν βουβά μες στην απόλυτη σιωπή. Η
ανθρώπινη κενοδοξία, πεπληρωμένη από τη δύναμη, κατέληξε στην Τίσι.
Νεκρά μεγαλεία. Βασίλεια και χώρες χαμένες, σβησμένες απ’ τη ζωή και
τον χρόνο.
Η ύλη εξαφανίστηκε και έμεινε το πνεύμα. Όλα τα υλικά πράγματα ήταν
μια ψευδαίσθηση, μόνο η ζωή και το πνεύμα είναι αληθινά και αιώνια.
Και τη ζωή την αντιπροσώπευα σαν ερημίτης ή σαν κόκκος άμμου. Το
πνεύμα όμως; Ξαναγύρισα στη σπηλιά μου και κοίταξα το χάραγμα, πήρα
μια πέτρα και ξεκίνησα να χαράσσω μια άλλη λέξη, στην αριστερή
πλευρά της σπηλιάς μου. Ήταν η θυσία μου στην αιωνιότητα του
πνεύματος. Ήταν η λέξη για να ξαναχτιστεί ο κόσμος. Την κρατάω όμως
μυστική. Θα την αποκαλύψω μόνο στον Θεό, όταν ξανασυναντηθούμε.
21