Το τέλος του κόσμου
Αργύρης Φυτάκης
Περιμένοντας το Τέλος
ΠΡΟΣΩΠΑ
ΒΛΑΔΙΜΗΡΟΣ, ΕΣΤΡΑΓΚΟΝ, ΠΑΙΔΙ
Μια άδεια σκηνή, στο βάθος της οποίας αχνοφαίνεται ένα σκουρόχρωμο
δέντρο. Τα κλαδιά του έχουν γείρει προς τα κάτω. Ένας υπόκωφος ήχος
κατακλύζει τον χώρο. Ο ΕΣΤΡΑΓΚΟΝ είναι ξαπλωμένος και κάνει ότι
κοιμάται. Ο ΒΛΑΔΙΜΗΡΟΣ, πιο δίπλα, περπατά πυρετωδώς επάνω και
κάτω.
ΒΛΑΔΙΜΗΡΟΣ (ξεφυσώντας) «Μα καλά; Πώς μπορείς και κοιμάσαι;»
ΕΣΤΡΑΓΚΟΝ «Ε αφού εσύ περπατάς, κάποιος πρέπει να κάθεται».
ΒΛΑΔΙΜΗΡΟΣ «Τι εννοείς;»
ΕΣΤΡΑΓΚΟΝ (αγανακτισμένος) «Μα δεν κουράστηκες να περπατάς;
Πάνω κάτω; Το έχει κόψει τουλάχιστον είκοσι φορές».
ΒΛΑΔΙΜΗΡΟΣ «Τα βήματά μου μετράς; Απορώ πώς κοιμάσαι μ’ αυτό
που συμβαίνει…»
ΕΣΤΡΑΓΚΟΝ «Τι συμβαίνει;»
ΒΛΑΔΙΜΗΡΟΣ (δείχνοντας τα αυτιά του) «Δεν ακούς τον ήχο;»
ΕΣΤΡΑΓΚΟΝ «Ποιον ήχο;»
ΒΛΑΔΙΜΗΡΟΣ «Α καλά! Δεν ακούς τον ήχο εδώ και ώρα;»
ΕΣΤΡΑΓΚΟΝ «Να σου πω την αλήθεια κάτι άκουγα αλλά αυτό ήταν το
ποδοβολητό σου».
141