Το τέλος του κόσμου
Χαρά Κουλοπούλου
Το τέλος του κόσμου, είπαν, έρχεται.
Μα δε βλέπουν πως έχει ήδη έρθει;
Πως δε χρειάζεται καμιά προφητεία και επιστημονική επιβεβαίωση;
Καμιά βαρύγδουπη δήλωση δημοσιογράφων που να συνοδεύεται από
οδηγίες επιβίωσης;
Το τέλος του κόσμου ήρθε.
Ήταν εκεί όταν παιδικά χέρια μάτωναν.
Όταν σχολεία βομβαρδίζονταν.
Όταν η πείνα και η δίψα έγιναν δεδομένη είδηση.
Η ηθική, οι αρχές, οι αξίες ποδοπατήθηκαν.
Πατέρες βίαζαν παιδιά.
Παιδιά σκότωναν μανάδες.
Όταν τα δέντρα έγιναν πολυτελείς κατοικίες και τα ψάρια πνίγηκαν στη
θάλασσα.
Όταν πάψαμε να κοιτάμε στον ουρανό, όπως προστάζει το όνομά μας,
και βαλθήκαμε να σκύβουμε το κεφάλι, κοιτώντας οθόνες, δεχόμενοι
εξουσίες και δόγματα.
Το τέλος του κόσμου ήρθε τότε που προσπέρασες βιαστικά τον πόνο
του άλλου, τότε που η ματαιοδοξία τύφλωσε κάθε υγιές σου κύτταρο.
Όταν το χρήμα άρχισε να σημαίνει αξιοπρέπεια, ζωή.
Όταν αρχίσαμε να σκοτώνουμε στο όνομα της αγάπης.
Όταν άρχισε να δοξάζεται το παράνομο, το ανήθικο, το ευτελές.
Όταν η ανθρώπινη αξία άρχισε να εκτιμάται ανάλογα με το φύλο, το
χρώμα, τη θρησκεία, την ταυτότητα και η ζωή να αφαιρείται αυθαίρετα.
Κι εσύ σιώπησες.
Όταν ο θάνατος έγινε λύτρωση.
137