Το τέλος του κόσμου
Ανδριάνα Κεχαγιά
Το τέλος του κόσμου, τελεία στην ευθεία
αναμνήσεις σαθρές κι οι σχέσεις κουτσές
μυστικοπαθή πέπλα στις επάλξεις
το τέλος του κόσμου μπροστά την αρχή
ματιές απόκοσμες
δισυπόστατο τέλος
υπαρξιακό ξενέρωμα με χαοτικές παρεμβολές
μου πες τρομπέτες δεν έχεις να σημάνεις
τις φέρανε στα σύνορα για να διαπομπεύουν τις ανθρώπινες ροές.
Τέλος λες και βυθίζομαι στα χείλη σου
διψασμένα ανοιγοκλείνουν βουβά
αισθήσεις εγκαταλειμμένες, ξεσπιτωμένες
ανοίγεις το στόμα σου μα σιωπή
βλέμμα παλλόμενο στο κενό
γεύσεις ισοπεδωμένες
τα αγγίγματα καμένα
τέλος ανθρώπινο, τέλος παγκόσμιο.
124