Το τέλος του κόσμου
Σπυριδούλα Κορακιανίτη
Δεν είναι και το τέλος του κόσμου, μου είχες πει. Κι εγώ σε κοιτούσα με
εκείνα τα πελώρια καταπράσινα μάτια μου σαστισμένη. Έπλασες μια
εικόνα νυχτερινής αστροφεγγιάς στη φαντασία μου και πίστεψα πως
όταν κοιμόμαστε επί γης, γινόμαστε φωτεινά αστεράκια. Τόσο ποιητικά
όμορφο το έκανες που τις επόμενες μέρες σε ρωτούσα, «πότε θα γίνω κι
εγώ αστεράκι;». Κι όταν το βράδυ ξάπλωνα να κοιμηθώ φανταζόμουν
πως το αστεράκι της γιαγιάς μου είναι το πιο φωτεινό και πως αν κοιτάξω
καλύτερα θα δω το όνομα μας χαραγμένο πάνω του.
Κι ύστερα μεγάλωσα, έγινα πρωτάκι. Έμαθα ανάγνωση και το πρώτο
βιβλίο που διάβασα μόνη μου ήταν «ο μικρός πρίγκιπας». Μαζί το
διαβάσαμε. Μας πήρε αρκετά βράδια αγκαλιά. Εγώ διάβαζα συλλαβιστά
κι εσύ με ενθάρρυνες και συνέχιζα κάθε βράδυ και καλύτερα. Κι όταν με
έπαιρνε ο ύπνος έβαζες τον χειροποίητο σελιδοδείκτη με το σκυλάκι στο
βιβλίο για να συνεχίσουμε το επόμενο βράδυ. Με φιλούσες γλυκά και με
σκέπαζες απαλά και έβλεπα τα πιο όμορφα όνειρα. Φτάσαμε, λοιπόν,
κάποτε στο τέλος και νομίζω ότι σε δυσκόλεψε και εσένα ο αποχωρισμός
με τον μικρό πρίγκιπα. Είδα κλεφτά ένα δάκρυ να σκουπίζεις με τα λεπτά
κρινοδάχτυλά σου μανούλα. Δεν είπα τίποτα όμως. Ήξερα ότι θα έλεγες:
«κουνουπάκι, κουνουπάκι». Συζητήσαμε, όμως, και είπαμε ότι ο
αποχωρισμός δεν είναι και το τέλος του κόσμου. Κι όταν καθόμασταν στη
βεράντα και βλέπαμε αυτές τις λαμπερές κουκκίδες κρεμασμένες στο
μαύρο του ουρανού ξέραμε κι οι δυο ότι μας είχε χαρίσει μια άλλη
διάσταση ο μικρός μας φίλος. Κλείναμε τα μάτια και τον φανταζόμασταν
να ποτίζει το τριαντάφυλλό του. Με έπιανες από το χεράκι μου φιλούσες
τρυφερά το κούτελο και μου έλεγες ότι ξέρεις τι βλέπω όταν κοιτώ τον
ουρανό κι εγώ χαμογελούσα πονηρά, γιατί είχες δίκιο.
Μετά ήρθαν τα ταραχώδη χρόνια. Η εφηβεία και η σχεδόν επιβεβλημένη
επανάσταση και σύγκρουση με το σύμπαν. Γιατί κάθε έφηβος που
σέβεται τον εαυτό του πρέπει να αμφισβητήσει όλες τις σταθερές του.
Δεν είναι και το τέλος του κόσμου, σε άκουγα που έλεγες στον μπαμπά
όταν συζητούσατε οι δυο σας. Εφηβεία είναι, θα περάσει. Με υπομονή
και κατανόηση κατάφερες να διαχειριστείς τις κυκλοθυμίες μου και τον
παραλογισμό μου. Τις υπαρξιακές αναζητήσεις μου και τις όλες τις
62