Το τέλος του κόσμου
Μαρία Τσαντάρη
Τέλος = ολοκλήρωση, τελείωση, εκπλήρωση, έκβαση.
Ένα τέλος σε προειδοποιεί όταν πρόκειται να έρθει. Σου δίνει σημάδια,
άλλες φορές μικρά και άλλες μεγάλα. Μπορεί να τα βλέπεις, μπορεί και
όχι. Ίσως θέλεις να τα δεις ή ίσως προσπαθείς να τα θάψεις για να μην
έρθει ποτέ ένα τέλος. Μια λέξη με διπλό φορτίο· θετικό και αρνητικό. Ένα
τέλος που γίνεται το τέλος. Το τέλος μιας ιστορίας, ενός ανθρώπου, το
τέλος το δικό σου ή του κόσμου.
Κάποιες φορές το περιμένεις με αγωνία και άλλες παρακαλάς να μην
έρθει ποτέ. Μπορεί να είναι λύτρωση ή κατάρα, επιθυμία ή καταστροφή.
Το διάλεξες ή σε διάλεξε; Το ήθελες ή όχι; Θα έρθει όπως και να ‘χει.
Κραυγαλέο ή βουβό. Όμορφο ή άσχημο. Σαφές ή γεμάτο αναπάντητα
“γιατί”. Μια τελεία· το πιο τελεσίδικο σημείο στίξης. Μπορεί να σπάσει
μια τελεία; Γίνεται να την ξεκολλήσεις από εκεί που έχει ήδη μπει;
Κάποια τέλη δεν τα θέλει κανείς. Κάποια φέρνουν οξυγόνο καθώς
έρχονται. Μετά την τελεία ξεκινάει άλλη πρόταση, καινούργια. Όχι, όχι,
εγώ θέλω την προηγούμενη πρόταση, τη γνώριμη, την οικεία. Μπορεί η
νέα πρόταση να είναι καλύτερη. Αν δεν τη γράψεις, δεν μπορείς να
ξέρεις.
Ένας κύκλος που κλείνει. Το αρνείσαι και απαιτείς να τον χαράξεις ξανά,
διαφορετικά αυτή τη φορά. Αλλά δεν μπορείς να χαράξεις τον ίδιο κύκλο
με δύο διαφορετικούς τρόπους. Θα μπεις στα ίδια αυλάκια που χάραξες
κάποτε. Μπορείς μόνο να φτιάξεις άλλον κύκλο, δίπλα σε αυτόν που
έκλεισε. Ίσως μοιάζει του προηγούμενου, μα θα είναι άλλος.
Συνήθως μπορείς να διαλέξεις το τέλος. Δεν μπορείς όμως να το
αλλάξεις. Το μόνο που μπορείς να αλλάξεις είναι η αρχή που θα κάνεις
μετά. Εκτός αν μιλάμε για το τέλος του κόσμου. Εκεί υπάρχουν μόνο το
μαύρο και η σιωπή.
170