Το τέλος του κόσμου
της Σάϊδας στον Σόλωνα και κατ’ επέκτασιν στον Πλάτωνα… αλλά που
είπαν στον Έλδωρο, έναν Θηβαίο που έμεινε στην αφάνεια ως τρελός και
βλάσφημος. Όταν κοιτάξαμε τον καθηγητή με δυσπιστία μας είπε ότι
πέρασε κάποια χρόνια της ζωής του στο Βατικανό… έμαθε πράγματα που
δεν έπρεπε να μάθει και μετά εξαφανίστηκε. Δύσκολο να τον πιστέψω
αλλά και ο τρόπος που μας γλύτωσε από τους «φουσκωτούς» με την
μαύρη mercedes πρόδιδε ότι γνώριζε καλά τους δρόμους και τα σοκάκια
της μισογκρεμισμένης αιώνιας πόλης. Αν ήταν κατάσκοπος θα μας είχε
«δώσει» έξω από το μπαρ.
Και τώρα τι κάνουμε; Πάμε στην εμπόλεμη Ελλάδα μέσω Ανκόνα να
ζήσουμε τον μύθο και να ψάξουμε αρχεία βιβλιοθηκών. Για αεροπλάνο
ούτε συζήτηση. Μας την έχουν «στημένη»…Καλά αυτός ο «χριστιανός»,
ο πατέρας του Γουίλιαμ, ο διάσημος δύτης Φίλιπ Κόουλ, τι ήθελε και το
βρήκε μέσα στα σκοτάδια του ωκεανού, το φύλαξε στην αποθήκη της
φάρμας και μας βάζει σε τέτοιους μπελάδες; Οι «έκπτωτοι» άγγελοι στην
Γη, πού έγιναν «θεοί» των εθνών για να ικανοποιήσουν την ματαιοδοξία
τους, η ελληνική μυθολογία, η Ατλαντίδα …και αυτό το σπασμένο
κομμάτι του κρυστάλλου της αθανασίας και της αέναης ενέργειας, ύλη
από την οποία πλάστηκαν, μοναδικό βάσιμο αποδεικτικό παρουσίας
τους στον πλανήτη πριν ξεκινήσει η εποχή κυριαρχίας των ανθρώπων…
να το πάρω στην καμπούρα μου;
Ήδη αρχίζω να τα χάνω ώρες ώρες και φοβάμαι μην καταλήξω σαν τον
πατέρα του Γουίλιαμ στο φρενοκομείο της Ν.Υ, ψελλίζοντας την
ακαταλαβίστικη φράση μιας άγνωστης γλώσσας, αυτήν που άκουγα στο
όνειρο μου δίπλα σε αυτόν τον κρύσταλλο στο δωμάτιο του Γουίλιαμ στο
πατρικό του στην φάρμα…. Τα μάτια μου κλείνουν και η ώρα είναι 4. Ας
την «πέσω» για ύπνο γιατί αύριο έχουμε ταξίδι -ελπίζω ασφαλές- για
Ελλάδα και Άγιον Όρος κατά τα λεγόμενα του καθηγητή. Ο Θεός να
«βάλει» το χέρι του… τουλάχιστον ψάχνοντας για τον κρύσταλλο αυτόν
να «αναβάλλουν» το τέλος του κόσμου. Ίσως τελικά αυτό είναι η μόνη
ελπίδα μας στον ταλαίπωρο αυτόν πλανήτη αν και φοβάμαι για το τέλος
του ανθρώπου και όχι το τέλος του κόσμου. Μακάρι να ονειρεύομαι και
να ξυπνήσω… Καληνύχτα.
162