Το τέλος του κόσμου
Α: Ανθρώπινες βλακείες, ξεκινά μια σειρά και περιμένουν 9 με 10 χρόνια
για να τελειώσει.
Β: Αν καταφέρει και τελειώσει!
Α: Αυτή εδώ θα τα καταφέρει, όλες οι πιθανότητες είναι υπέρ της.
Β: Καλά λίγα χρόνια πριν, δεν ξέραμε αν θα φτάναμε στην σημερινή μέρα,
ή αν η 12 Δεκεμβρίου 2012 θα ήταν η καταστροφή του κόσμου!
Α: Αυτές οι προβλέψεις είχαν τρελάνει πολύ κόσμο!
Β: Η πιθανότητα υπήρχε όμως.
Α: Υπήρχε αλλά ευτυχώς έγιναν πολλά μικρά βήματα που την απέτρεψαν.
Β: Όπως και ο δικός μας!
Α: Ναι! Ποιος θα μας το έλεγε ότι και ο δικός μας θα έβαζε το λιθαράκι
του!
Β: Θυμάσαι την έκπληξη μου όταν το έμαθα;
Α: Ξεχνιούνται τέτοιες στιγμές;
Β: Η πιθανότητα να έπαιρνε αυτήν την απόφαση ήταν σχεδόν μηδαμινή!
Α: Αυτό ακριβώς είναι που την έκανε σημαντική, ότι ήταν απροσδόκητη!
Και έδωσε στην Αγάπη την δύναμη να νικήσει το κακό!
Β: Θυμάσαι πόσο θυμό και μίσος είχε για αυτούς που μοίρασαν το νησί
στα δύο και ανακήρυξαν δικό τους κράτος στο βορρά;
Α: Αυτή του η πράξη όμως, να αποφασίσει να περάσει τα σύνορα, να δει
τα όμορφα μέρη του νησιού που βρίσκονται υπό κατοχή, να γνωρίσει
κάποιους από τους άλλους, να ακούσει και τις δικές τους ιστορίες, να
μοιραστούν τον πόνο τους, άνοιξε δρόμους στις ενέργειες της Αγάπης!
Β: Πραγματικά, πολλές φορές διερωτώμαι γιατί είναι τόσο δύσκολο
στους ανθρώπους να βιώσουν την Αγάπη; Την πηγή από όπου
προέρχονται!
Α: Αν ήταν εύκολο δεν θα χρειαζόταν όλο αυτό το σκηνικό. Και δεν θα
είχαμε και εμείς δουλειά, μην το ξεχνάς αυτό!
Β: Και να ήθελα να το ξεχάσω, έχω εσένα και μου το θυμίζεις!
102