Τα μυστήρια του σύμπαντος Ψηφιακό Τεύχος 1 | Page 7

7

Η έρευνα αυτή δίνει κατευθύνσεις για τη διασφάλιση των αστροναυτών που θα σταλούν στον Αρη, σε συνδυασμό με ένα όργανο για την επιτόπου μέτρησή τους που σχεδιάζει ο κ. Γεωργίου με τους διεθνούς φήμης συνεργάτες του στη ΝΑSΑ (Ames Research Center) Chris McKay και Richard Quinn.

Εξωγήινη ζωή (παρούσα ή ίχνη εξαφανισμένης) μπορεί να ανακαλυφθεί σε εδάφη πλανητών βάθους περισσότερο από 1,5 μέτρο, διότι δεν τα φτάνει η κοσμική ακτινοβολία κι έτσι υπάρχει μεγαλύτερη πιθανότητα να έχουν παραμείνει άθικτα τα οργανικά αποτυπώματα της ζωής.

Η δειγματοληψία χώματος μέχρι 5 εκατοστά βάθος που κάνει τώρα το διαστημικό όχημα της ΝΑSΑ Curiosity στον Αρη εμποδίζει την ανακάλυψη ιχνών ζωής εκεί.

Μικρόβια ερήμων που αντέχουν ακόμα και την πυρηνική ακτινοβολία το πετυχαίνουν διότι η άμυνά τους έχει ενισχυθεί από την επιβίωσή τους σε τέτοια τοξικά εδάφη.

Η κοσμική ακτινοβολία είναι η κύρια αιτία της δημιουργίας στις ερήμους βιογεωχημικών κύκλων απελευθέρωσης βιογενών οξειδίων του αζώτου και διοξειδίου του άνθρακα από το χώμα στην ατμόσφαιρα της Γης.

Οι βασικοί συνεργάτες του κ. Γεωργίου (από αριστερά προς τα δεξιά): Henry Sun και Chris McKay στην έρημο Μοχάβε (τοποθεσία «Κοιλάδα του Θανάτου»)

Ολα αυτά δείχνουν ότι στο αρειανό χώμα συμβαίνει κάποιο είδος οξειδωτικής χημείας, στην οποία ο κ. Γεωργίου είναι εξπέρ. Αυτός ήταν και ο λόγος της πρόσκλησής του για συνεργασία από τον Chris McKay της ΝΑSΑ και τον έτερο συνεργάτη του Henry Sun (Desert Research Institute, Las Vegas) το 2006.

Στη μελέτη συνεισέφεραν καθοριστικά ο καθηγητής Γιώργος Χρηστίδης (Σχολή Μηχανικών και Ορυκτών Πόρων, Πολυτεχνείο Κρήτης) με τη συνεργάτιδά του Ελένη Κουτσοπούλου, ο Gaosen Zhang (Cold and Arid Regions Environmental and Engineering Research Institute, Chinese Academy of Sciences, Lanzhou, China), και η επίκουρη καθηγήτρια Ειρήνη Μαργιωλάκη (Τμήμα Βιολογίας, Πανεπιστήμιο Πατρών).

Η πρωτότυπη επιστημονική εργασία πραγματοποιήθηκε από τον Χρήστο Γεωργίου, καθηγητή Βιοχημείας στο Τμήμα Βιολογίας του Πανεπιστημίου Πατρών, και την ερευνητική ομάδα του, αποτελούμενη από τους μεταπτυχιακούς φοιτητές Ιωάννη Παπαποστόλου, Κωνσταντίνο Γκρίντζαλη, Δημήτριο Ζησιμόπουλο και Κωνσταντίνο Παναγιωτίδη, σε συνεργασία με επιστήμονες από φημισμένα διεθνή ερευνητικά ιδρύματα όπως η ΝΑSΑ αλλά και από ελληνικά όπως το Πολυτεχνείο Κρήτης.