νάπτυξη. Άλλα ελαιόδεντρα παράγουν λάδι και άλλα παράγουν τους καρπούς για φαγητό.
Η καλλιέργεια της ελιάς δεν θα πρέπει να γίνεται
σε πολύ ψυχρές περιοχές.
Επιπλέον, πρέπει να προτιμώνται για την φύτευση
ελαιών περιοχές οι οποίες δεν έχουν μεγάλες βροχοπτώσεις και δεν πλήττονται από χειμωνιάτικους
και ανοιξιάτικους παγετούς. Η ελιά δεν προτιμά την μεγάλη εδαφική υγρασία. Για την
επιλογή του εδάφους με σκοπό την φύτευση ελαιώνα θα πρέπει να επιλεγούν περιοχές
όπου θα είναι δυνατή η εύρεση εργατών για την συγκομιδή και επίσης η ύπαρξη ελαιοτριβείων.
Σε περιοχές όπου υπάρχει κίνδυνος παγετώνα πρέπει να φυτεύονται οι ελιές κατά τον
μήνα Φεβρουάριο και Μάρτιο, ενώ σε πιο ξηρές περιοχές η φύτευση πρέπει να γίνεται
το Νοέμβριο –Δεκέμβριο. Τα νεαρά δένδρα θα πρέπει να ποτίζονται τα πρώτα 2 χρόνια
και να λιπαίνονται με άζωτο. Μαζί με την ελιά, μπορούν να καλλιεργούνται και άλλα
φυτά, εκτός από την τομάτα, βαμβάκι, πατάτα γιατί μπορεί να προσβληθούν οι νέες ελιές από βερτιλλίωση.
Η φύτευση γίνεται σε λάκκους που ανοίγονται με τα χέρια ή με μηχανήματα σε βάθος
5-10 εκ.Μετά την φύτευση το χώμα συμπιέζεται και ποτίζεται. Καλό θα είναι οι ρίζες
να καλύπτονται με ψιλοχωματισμένο έδαφος και να εξασφαλιστεί η καλή επαφή των
ριζών με το έδαφος.
Πριν την φύτευση του ελαιώνα γίνεται φωσφορική και καλιούχος λίπανση σ όλη την
έκταση.
Η ελιά αντέχει και καρποφορεί σε πολύ ξηρά εδάφη, σε βάρος όμως της παραγωγής
των καρπών της. Εάν βελτιωθούν οι συνθήκες υγρασίας του εδάφους βελτιώνεται και
η καρποφορία της. Η άρδευση της ελιάς αποδίδει όταν οι βροχοπτώσεις είναι ανεπαρκείς και όταν το έδαφος είναι χαλι