Σ ε λ ί δ α
9
Σ τ ρ ο γ γ υ λ ομ ά ν ι α ,
Ε λ ε ύ θ ε ρ ο
τ ε ύ χ ο ς
2
β ή μ α
Αγαπητό «Στρογγυλομάνια»
Έχοντας διαβάσει αρκετές απόψεις για «τα προβλήματα των νέων» και «τις δυσκολίες της εφηβικής
ζωής», θα ήθελα κι εγώ όντας δεκαπέντε χρονών να πω την άποψή μου πάνω στο θέμα αυτό.
Κάτι που έχω ακούσει να λέει πολλές φορές ένας σαραντάρης είναι η κλασσική ατάκα: «Συγγνώμη
που τα κάναμε έτσι χάλια». Αναφερόμενος βεβαίως στον κόσμο που θα βγούμε να ζήσουμε και ζούμε εμείς οι
νέοι. Κάτι λοιπόν που έχω παρατηρήσει είναι πως όλες οι προηγούμενες γενιές ζητάνε συγγνώμη από τις
επόμενες. Το συμπέρασμά μου είναι το εξής: «Οι ανάγκες και τα συμφέροντα των γενεών διαφέρουν από
αυτά των επόμενων». Πάρτε για παράδειγμα την οικονομική κρίση. Την προηγούμενη γενιά από εμένα την
συνέφερε να ζει σε αυτό το σύστημα. Ένα σύστημα ετοιμόρροπο, έτοιμο να σκάσει σαν φούσκα. Αυτό,
λοιπόν, το πληρώνουμε εμείς τώρα και είμαστε αυτοί που «πρέπει να αλλάξουν τον κόσμο». Το θέμα είναι
πως και οι νέοι των προηγούμενων
γενεών «άλλαξαν τον κόσμο».
Αυτοί που :