ΑΠΡΙΛΙΟΣ 2023 ΑΠΟΨΗ
5
Θα ξεκινήσω λίγο ανάποδα και ανορθόδοξα
Γράφει ο Πολυχρόνης Ντάγιος , Μέλος ΕΣΗΤΛΣΥΜ , Πρόεδρος Συλλόγου « Κάντο Πράξη »
Θα ξεκινήσω λίγο ανάποδα και ανορθόδοξα , με ένα επικίνδυνο πολιτικά συμπέρασμα που μπορεί να προκύψει από τη παθογένεια του ελληνικού πολιτικού συστήματος . « Όπως οι παρτίδες μεταχειρισμένων αυτοκινήτων , έτσι κι οι πολιτικές εκστρατείες θα συνεχίσουν να εμφανίζουν πολλές σημαίες και κουκούλες . Να είστε προσεκτικοί όμως γιατί ο « πατριωτισμός » είναι το τελευταίο καταφύγιο ενός απατεώνα ...» Η λέξη « παθογένεια » χρησιμοποιείται όλο και συχνότερα όταν πρόκειται για το πολιτικό μας σύστημα . Tι σημαίνει η λέξη « παθογένεια »; Σημαίνει ότι κάτι πάσχει από γεννησιμιού του , είναι αρρωστημένο , δυσλειτουργικό , από το ξεκίνημα της ύπαρξής του . Aνταποκρίνεται στις ανάγκες μας το συγκεντρωτικό και επιτελικό κράτος ; Ποιο σύστημα τίμιας αποκέντρωσης θα μπορούσε αποτελεσματικά να εξαρθρώσει και εξαλείψει το πελατειακό κράτος , την αιτία όλων των δεινών μας , δύο αιώνες τώρα ; Mε ποιες δημοκρατικές διαδικασίες θα μπορούσε να οργανωθεί η μετάβαση από τη σημερινή ευτέλεια και παρακμή στην εξ υπαρχής ίδρυση δημοκρατίας κοινωνικά ελεγχόμενης ; Ποιο Σύνταγμα , ποιοι θεσμοί θα κυοφορήσουν κράτος δικαίου , κοινωνικό κράτος , αξιοκρατία , προτεραιότητα της ποιότητας και της αριστείας ; Το « πολιτικό σύστημα » θα πρέπει να επικεντρωθεί στις αλήθειες που προσδιορίζουν τα πολιτικά δεδομένα . Και τούτο γιατί η χώρα , για πρώτη φορά βρίσκεται σε τόσο κρίσιμο σταυροδρόμι πολιτικών και εθνικών « καταστάσεων ». Συνεπώς υπ ’ αυτές τις συνθήκες το « παρόν πολιτικό σύστημα » προκειμένου να υπηρετήσει τις ανάγκες διακυβέρνησης αλλά και αντιπολίτευσης , επιβάλλεται να αποβάλει λαϊκισμούς και να προσχωρήσει στην ανάγκη ανανεωμένου σύγχρονου πολιτικού λόγου , με τεκμηρίωση και χαρτογράφηση των συνεπειών των όποιων ρεαλιστικών πολιτικών προτάσεων . Παραλλήλως οφείλει να δημιουργήσει όλες εκείνες τις συνθήκες ώστε φαινόμενα παθογένειας αφενός να μην επαναληφθούν και αφετέρου να καταργηθούν . Με αφορμή το σιδηροδρομικό δυστύχημα στα Τέμπη , η πολιτική δημόσια σφαίρα έχει κατακλυστεί με αναφορές σχετικά με τα « αίτια » (;) του συμβάντος . Κατά τα τελευταία δέκα χρόνια της πολιτικής ύπαρξης της Ελλάδας ( 2013-2023 ) και ενώ ως κοινωνικός βιόκοσμος περάσαμε διά πυρός και σιδήρου , οι πολιτικές ηγεσίες του τόπου μας , όπως και οι ισχυρές οικονομικώς ελίτ αδιαφόρησαν πλήρως για τις κοινωνικές διεργασίες και τις ριζικές αλλαγές που συντελούνται στην κοινωνία μας . Δεν υφίσταται πια καμιά θεωρητική και φιλοσοφική αμφιβολία σχετικά με τους ισχυρούς που κυβερνάνε τις ζωές μας . Σε κάθε κοινωνία , σε κάθε ιστορική φάση , οι οικονομικώς ισχυροί διαχειρίζονται τις τύχες του λαού , των κυβερνωμένων . H « επινόηση » της Κοινοβουλευτικής και Αντιπροσωπευτικής Δημοκρατίας εδώ και δύο αιώνες , υποτίθεται πρέπει να λειτουργεί ως ανάχωμα στην ανεξέλεγκτη πολιτική εξουσία . Η « κατασκευή » του κράτους ως πολιτικής εξουσίας λειτούργησε και λειτουργεί ως κοινωνική δύναμη για να εξασφαλιστεί η ανθρώπινη ζωή κατά τη νεωτερική και τη σύγχρονη ιστορική φάση της ανθρωπότητας . Οι ανεξέλεγκτες πελατειακές σχέσεις και οι ιδιοτελείς εμμονές για την εξουσία που απαιτούν όλη την ενέργεια πρωθυπουργών υπουργών και λοιπών παρατρεχάμενων οδήγησαν στην αδιαφορία για τις δομές , τις υποδομές και τις υπηρεσίες του κράτους που ως συνέπεια είχαν τη δολοφονία των ανθρώπων στα Τέμπη .