Προφήτης της Νέας Σμύρνης τεύχος 82 Ιαν 2022 Προφήτης της Νέας Σμύρνης τεύχος 82 Ιαν 2022 | Page 6

6 ΑΠΟΨΗ ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΣ 2022

Έως πότε θα είμαστε ανεκτικοί έναντι της πανεπιστημιακής βίας ;

Γράφει η Ιωάννα Τρίγκα , Μέλος ΕΣΗΤΛΣΥΜ

Απαρχή του 2022 και ενώ σας πέρσι τέτοια εποχή η εξάλειψη της βίας σε αθλητικό και καλλιτεχνικό χώρο αρχίζει να παίρνει σάρκα και οστά , έρχεται η βία στον πανεπιστημιακό κλάδο να κλονίσει κάθε προσπάθεια κίνησης του τροχού της προόδου . Ο άγριος ξυλοδαρμός του καθηγητή της ΑΣΟΕΕ από άγνωστους κουκουλοφόρους παρουσία φοιτητών έρχεται να προστεθεί στον φάκελο με τα φαινόμενα αποτρόπαιας πανεπιστημιακής βίας που καμμία θέση δεν θα έπρεπε να έχουν σε καμμία απολύτως κοινωνία . Ωστόσο , δεν είναι η πρώτη φορά που το συγκεκριμένο Πανεπιστήμιο βανδαλίζεται από την αναρχία που όπως φαίνεται επικρατεί . Ένα χρόνο νωρίτερα περίπου , στις 30 Οκτωβρίου 2020 , ο πρύτανης της ΑΣΟΕΕ δέχεται τον εξευτελισμό μέσα στο ίδιο του το γραφείο , περνώντας μια ταμπέλα στο λαιμό του με το σύνθημα « Αλληλεγγύη στις καταλήψεις ». Τι πηγαίνει τόσο στραβά ; Είναι το πρώτο ερώτημα που μου έρχεται στο μυαλό ! Τι μπορεί επιτέλους να πηγαίνει τόσο στραβά στη σημερινή νεοελληνική κουλτούρα τόσο , ώστε το πανεπιστημιακό άσυλο να μη νοείται ως απολύτως σεβαστό και άβατο ; Και σας ρωτώ . Πού είναι οι διαδηλωτές-προασπιστές των ανθρωπίνων δικαιωμάτων να διαδηλώσουν κατά της απερίφραστης βίας εντός ενός ασύλου ; Το αδίκημα εν τοιαύτη περιπτώσει λογίζεται στο εξής δίπολο : καταπάτηση της ανθρώπινης αξιοπρέπειας και βεβήλωση του πανεπιστημιακού ασύλου . Η ανθρώπινη αξιοπρέπεια ως έννομο αγαθό περιλαμβάνει μεταξύ άλλων στην ευρύτερη προσέγγιση του ορισμού του πυρήνα της το δικαίωμα στην ελευθερία , το δικαίωμα στην ασφάλεια , το δικαίωμα στην ιδιωτική ζωή και στην ελευθερία της σκέψης και της έκφρασης , το δικαίωμα στην

ίση μεταχείριση , το δικαίωμα στην ανάπτυξη της προσωπικότητας . Μεταξύ άλλων , διερευνήθηκαν τρεις επιμέρους αξιόποινες πράξεις , αυτές της επικίνδυνης σωματικής βλάβης , της διατάραξης δημόσιας υπηρεσίας και της παράνομης βίας . Να σημειωθεί δε , ότι μεταξύ του καθηγητή ξυλοκοπήθηκαν και φοιτητές που έδρασαν προς υπεράσπισή του , ενώ οι λοιποί αποσβολωμένοι όπως φαίνεται στο στιγμιότυπο που κοινοποιήθηκε , παρακολουθούν τις σκηνές που θυμίζουν γηπεδικούςχουλιγκανισμούς . Το πρόβλημα έγκειται ακόμα στο παραπάνω ερώτημα που εμμένει να τριβελίζει το μυαλό , για το αν ως νόμιμοι φοιτητές , καθηγητές και νομοταγείς πολίτες που ασκούν το δημοκρατικό δικαίωμα να φοιτούν / διδάσκουν στα ελληνικά πανεπιστήμια είμαστε τόσο εκτεθειμένοι , ώστε να μπορεί κάθε τραμπούκος να εισβάλλει με το έτσι θέλω ανά πάσα ώρα και στιγμή σε ένα αμφιθέατρο και να θεωρεί ότι έχει δικαίωμα να « εξαφανίσει » οτιδήποτε δεν του είναι οπτικοακουστικάαρεστό . Από την άλλη , αναρωτιέμαι πολλές φορές αν τελικά ως κοινωνία καθιστάμεθα έτοιμοι να
αναλάβουμε τις ευθύνες πάνω στις οποίες βαδίζει η διασφάλιση των δημοκρατικών αξιών . Η δημοκρατία φέρει -πλην των δικαιωμάτωνκαι σοβαρές υποχρεώσεις των ανθρώπων τόσο έναντι των συμπολιτών όσο και κρατικές . Άλλο ένα ερώτημα που γεννάται είναι πώς είναι δυνατόν να υπάρχουν άτομα που -παρά τις όποιες αντιδικίες με καθηγητές είτε αντιρρήσεις με την πανεπιστημιακή εκπαίδευση- δεν σέβονται τέτοιου είδους χώρους . Το αίτημα για αστυνομική περιφρούρηση φαντάζει πιο αναγκαίο παρά ποτέ Οι συζητήσεις και η όποια αντίθεση της περιφρούρησης του πανεπιστημιοχώρου φαντάζει ολοένα πιο αδύναμη σαν επιχείρημα μπροστά στα γεγονότα που λαμβάνουν χώρα . Το πανεπιστήμιο βάλλεται μαζί με την ασφάλειά μας και την ελευθερία έκφρασης . Η εξάλειψη της πανεπιστημιακής βίας πρέπει να καταταχθεί στην πρώτη γραμμή μαζί με την εξάλειψη οποιασδήποτε μορφής βίας . Σε κάθε περίπτωση όμως , ως ανώτατος σκοπός να υφίσταται η διασφάλιση χώρων όπου προασπίζουν την ελευθερία και όχι ως « αφορμή » για προσλήψεις είτε « βόλεμα » κάθε νεοέλληνα που αρέσκεται στα γκλοπ και την αστυνομική στολή . Η εκπαίδευση δε χωράει μασκαριλίκια και η κοινωνία μάς δείχνει καθημερινά πλέον ότι τα πράγματα δυσκολεύουν . Το αίτημα αστυνόμευσης στα πανεπιστήμια στέκεται επιφυλακτικά έναντι πολλών , ακριβώς γιατί εμείς δεν μπορούμε ως πολίτες να διασφαλίσουμε την ορθή κρίση και λειτουργία του συστήματος . Παρ ’ όλα αυτά κρίνεται ως αναγκαίο . Καλό-κακό το μέλλον και η διαχείρισή μας θα το δείξουν .