Προφήτης της Νέας Σμύρνης τεύχος 41 Ιούνιος 2017 Ο Προφήτης Tεύχος 66 Δεκέμβριος 2019 | Page 5

ΠΟΛΙΤΙΚΑ
ΔΕΚ ΕΜΒΡΙΟ Σ 20 1 9
πέρναγε, αλλά τον Πρόεδρο δεν τον σκέφτη-
κε που θα τον ανάγκαζε να «διπλοψηφίσει»; Ο
Δήμαρχος δεν έπεισε κανέναν από την Αντι-
πολίτευση απλά διότι δεν είχε τίποτε χειρο-
πιαστό αλλά και τίποτε προφορι-
κά δεσμευτικό, ενώ λογικά είχε το
χρόνο από την ημέρα απόφασης
της Οικονομικής Επιτροπής μέχρι
το Συμβούλιο του Δεκεμβρίου να
παρουσιαστεί μια πλήρη μελέτη ή
έστω στοιχεία αυτής...
Έπεισε όμως τον… Τσιάπη και
μάλιστα 2 φορές (!!!) αλλά φυ-
σικά έπεισε και τους υπόλοιπους
17 Δημοτικούς Συμβούλους του
(συμπεριλαμβανομένων και των
Σαρδιανού, Κουκά, Λαρίσση, Κα-
ραγιάννη, Βολίκα) για το «κα-
λώς έχει» της μετακόμισης αλλά
και για το οικονομικό της κόστος.
Επίσης –αν αυτό ανακουφίζει τον
Πρόεδρο Τσιάπη που ξανά πήρε επάνω του
ένα τόσο σοβαρό θέμα– ο Δήμαρχος έπεισε
την Ιωάννα Καρυοφύλλη να επιστρέψει για να
ψηφίσει καθώς είχε αποχωρήσει, διότι μόνο
έτσι θα ήταν εφικτό το 19-19.
Με ενδιαφέρον είδαμε τον Αντιδήμαρχο Τε-
χνικών Έργων Αλέξανδρο Ζαβό να «ιντρι-
γκάρει» πολιτικά την «αριστερή» πτέρυγα
της Αντιπολίτευσης παρατηρώντας πως εί-
ναι ασυνήθιστο συγκεκριμένες αριστερές πα-
ρατάξεις να ασχολούνται περισσότερο με το
αριθμητικό σκέλος της επιλογής «Μινέττα»
5
παρά με την ασφάλεια των υπαλλήλων. Βέ-
βαια, καμία παράταξη ποτέ δεν αμφισβήτησε
την ανάγκη της άμεσης μεταστέγασης. Στην
συγκεκριμένη όμως συζήτηση «ξέχασαν» για
αρκετή ώρα την ανάγκη αλλαγής
Δημαρχείου εδώ και χρόνια, εστι-
άζοντας περισσότερο στην άρνη-
ση της επιλογής «Μινέττα»…
Αξίζει να ΞΑΝΑ ακούσει η κοι-
νωνία της Νέας Σμύρνης τις δη-
λώσεις του Προέδρου Τσιάπη σε
προηγούμενη  συνεδρίαση (πριν
την ψηφοφορία του «Μινέττα»)
για να επιβεβαιωθούν –παρά τις
αντίθετες δηλώσεις του– τόσο οι
πολιτικές αντοχές του, όσο και η
ακούραστη αποδοχή  του να έχει
στους ώμους του το πολιτικό βά-
ρος της κατάληξης σοβαρότατων
επιλογών όπως του «Μινέττα»
αλλά και της μη μείωσης οριζο-
ντίως των δημοτικών τελών στη Νέα Σμύρνη.
Άλλωστε είπαμε τα «φαρδομάνικα είναι για
τους παπάδες» και ο Πρόεδρος αντέχει τα δύ-
σκολα…
Ελλάδα-Τουρκία, λυκοσυμμαχία…
Γράφει η Άννα Στεργίου - Μέλος της ΕΣΗΤΛΣΥΜ
Τ
ο σήριαλ Ελλάδα -Τουρκία είναι μία κο-
λόνια που κρατά χρόνια. Η Ελλάδα εί-
ναι το απωθημένο της Τουρκίας γιατί
της διέλυσε μία Οθωμανική Αυτοκρατορία.
Εξαιτίας της Ελλάδας άρχισαν να διεκδικούν
και οι υπόλοιποι λαοί των Βαλκανίων την ανε-
ξαρτησία τους. Η Ελλάδα κατάφερε όχι να πά-
ρει όλα τα εδάφη που της αναλογούσαν, αλλά
να κερδίσει ένα μέρος τους.
Κατά τ’ άλλα έχει η χώρα μας να θυμάται αλ-
λεπάλληλες διώξεις των Ελλήνων της Πόλης
του Πόντου, της Σμύρνης, της Κύπρου. Μέ-
χρι σήμερα η Διεθνής Κοινότητα κωφεύει. Το
μοναδικό σημαντικό βήμα που έγινε ήταν να
μπει η Κύπρος στην Ευρωπαϊκή Ένωση.
Παρά ταύτα το νησί εξακολουθεί να είναι δι-
χοτομημένο. Εξακολουθεί δηλαδή μία χώρα
να παραμένει με οδοφράγματα, ενώ η Τουρ-
κία παραμένει σημαντικός εταίρος. Η Τουρ-
κία είναι μία μεγάλη αγορά και σε αυτήν πο-
ντάρουν οι Ευρωπαίοι για τα προϊόντα τους.
Εμείς συρρικνωνόμαστε πληθυσμιακά ενώ
εκείνη πληθυσμιακά μεγαλώνει. Συν τοις άλ-
λοις, είναι και μία φτηνή χώρα, για τους ερ-
γοδότες. Η αστική τάξη της Τουρκίας δεν
ενδιαφέρεται γενικά για πολέμους και συρ-
ράξεις. Είναι άνθρωποι που θέλουν η Τουρ-
κία να προχωρήσει σελίδα. Οι γυναίκες της
Τουρκίας δεν έχουν κανένα όφελος αν γυρίζει
πίσω όσον αφορά τα ανθρώπινα δικαιώματα.
Οι πανεπιστημιακοί δάσκαλοι, που βρέθη-
καν στην απέναντι όχθη ως αντιφρονούντες,
δεν έχουν ωφεληθούν τίποτα από τον Ερντο-
γάν της μαντήλας, τον δήθεν κουμπάρο, που
θέλει να πάμε σε συνεκμετάλλευση των κοι-
τασμάτων υδρογονανθράκων. Κάθε φορά
που κάνουμε διαπραγμάτευση με την Τουρ-
κία, ψάχνουμε να βρούμε αν μας λείπει, χέρι,
πόδι, ψάχνουμε το κε-
φάλι μας. Το καλό
στοιχείο της συμφω-
νίας των Πρεσπών
ήταν πως η Ελλάδα εί-
ναι ελεγκτής των βο-
ρείων συνόρων της κι
όχι η Τουρκία.
Κάθε φορά ψάχνου-
με να βρούμε συμ-
μάχους που θα μας
στηρίξουν, ενώ είναι
γνωστό πως σε όλη
τη διάρκεια της ιστο-
ρίας μας οι «σύμμαχοί
μας» στο τέλος μας
κρέμασαν. Λίγο αν
διαβάσει ιστορία κά-
ποιος, θα δει πως ακόμη και στα τελείως σύγ-
χρονα γεγονότα, στον Μικρασιατικό Πόλεμο,
στα γεγονότα της Πόλης, στο Κυπριακό, μας
άφησαν επί ξύλου κρεμάμενους. Η Ευρωπαϊ-
κή Ένωση δεν δίστασε να βγάλει εκτός τη Ρω-
σία. Αν ήθελε να βγάλει εκτός παιχνιδιού την
Τουρκία θα ήταν εύκολο να το κάνει. Η Τουρ-
κία θέλει να παίζει τον ρόλο χωροφύλακα
στην περιοχή. Πάντα εκμεταλλεύεται τη γε-
ωπολιτική της θέση και το προσφυγικό και
απειλεί ότι θα γεμίσει τον κόσμο πρόσφυγες.
Μπορεί να το κάνει. Την ίδια στιγμή το ερώτη-
μα είναι, τι μπορεί να κάνει η Ελλάδα;
Η Ελλάδα δεν έχει να περιμένει τίποτα κι από
κανέναν. Μπορεί να περιμένει βοήθεια μόνο
αν οι ξένοι ξέρουν πως τα δικά τους συμφέ-
ροντα θίγονται. Αν δηλαδή καταφέρει να πεί-
σει τους Ευρωπαίους ηγέτες πως εκείνοι θα
υποστούν το πρόβλημα το προσφυγικό κι
οι ξένες μεγάλες εταιρίες δεν θα ωφεληθούν
από τους υδρογονάνθρακες.
Η Ελλάδα μπορεί να ελπίζει σε βοήθεια μόνο
αν δείξει στους Ευρωπαίους εταίρους ότι η
συνεχής ολιγωρία της Τουρκίας μπορεί να κά-
νει κακό στους ίδιους κι ότι νίπτει τας χείρας
της για το προσφυγικό, αν συνεχίσει η πολιτι-
κή ηγεσία το ίδιο βιολί.
Η Ελλάδα έχει κάθε συμφέρον να εκσυγχρο-
νιστεί η Τουρκία, αλλά αν δεν βρει την αχίλ-
λειο πτέρνα της η Τουρκία θα εξακολουθήσει
να κάνει τον χωροφύλακα παίζοντας παιχνι-
δάκια πότε με τον Τραμπ, πότε με τη Λιβύη,
πότε με οποιονδήποτε της κάνει τα γούστα.
Κι αν εμείς είμαστε τα «σιγουράκια» της ΕΕ, τα
σιγουράκια του ΝΑΤΟ και των ΗΠΑ, θα μένου-
με παρατηρητές.