Προφήτης της Νέας Σμύρνης τεύχος 41 Ιούνιος 2017 Ο Προφήτης Tεύχος 63 Σεπτέμβριος 2019 | Página 6

6
ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ
ΣΕΠ ΤΕΜΒ ΡΙΟΣ 2019
Βιβλίο: Στα ίχνη του Ήλιου
To διαβάσαμε, το προτείνουμε
Τ
Γράφει η Εριέλλα Χρυσού, Πρόεδρος της ΕΣΗΤΛΣΥΜ
ο βιβλίο Στα Ίχνη Του Ήλιου, από τις εκ-
δόσεις Μικρός Ελκυστής, είναι το πρώ-
το βιβλίο του Χρήστου Κορφοξυλιώτη
και άνοιξε τα φτερά του το Μάιο, έχοντας ήδη
αγαπηθεί από τους αναγνώστες.
Πρόκειται για μία νουβέλα 82 σελίδων που
διαβάζεται εύκολα σε ένα απόγευμα, σε
γλώσσα απλή και καθημερινή, προϊόν της νε-
ανικότητας του συγγραφέα αλλά και της κα-
ταιγιστικής αναζήτησης του ήρωα που τρέχει
πιο γρήγορα από τις σκέψεις του.
Το κείμενο είναι δεμένο, με κάθε προηγού-
μενη σκηνή να οδηγεί με φυσικότητα στην
επόμενη, φέρνοντας τον ήρωα σε ένα τέλος
όπου δεν έχει τελικά τη μεγαλύτερη σημασία
η ανακάλυψη, όσο η επιβεβαίωση σχέσεων
και καταστάσεων.
Έχει έντονα στοιχεία θεατρικού σεναρίου, κα-
θώς το μεγαλύτερο μέρος της πλοκής ξετυ-
λίγεται παράλληλα και μέσα από τους διαλό-
γους του ήρωα, ανακατεύοντας παρελθόν και
παρόν σε μία απολαυστική αναζήτηση μιας
μυστηριώδους τοποθεσίας στην Αθήνα, που
στην ουσία δεν είναι παρά μία επίφαση.
Η Οδύσσεια του ήρωα δεν είναι αυτή που ζει
περιδιαβαίνοντας γνωστά μέρη της πόλης
μας, ξεκινώντας από το μέρος που ο συγγρα-
φέας μεγάλωσε, τη Νέα Σμύρνη, αλλά αυτή
που βιώνει ξαναζώντας τραύματα, αναβιώ-
νοντας εμπειρίες και ξυπνώντας αναμνήσεις.
Παλιές σχέσεις και φιλίες περιδιαβαίνουν στο
παρόν του, φαντάσματα στην πραγματικό-
τητα που η επιρροή τους
κρατάει όσο και η εμφάνι-
σή τους, φέρνοντας όμως
προσωρινά στην επιφάνεια
ξεχασμένα θαμμένα συ-
ναισθήματα, κομμάτια του
εαυτού του που πάντα ήταν
εκεί αλλά παράβλεπε.
Αποτυπώνει σύγχρονα προ-
βλήματα όπως το μπού-
λινγκ, η οικονομική κρίση
και η αναζήτηση ενός καλύ-
τερου μέλλοντος στο εξω-
τερικό, αλλά και διαχρονικά
όπως ο βιασμός, τα ναρκω-
τικά, ο ρατσισμός.
Στην πολύωρη περιπλάνη-
σή του ο ήρωας «σπάει» χά-
νοντας την εμπιστοσύνη του στους βασικό-
τερους θεσμούς: την οικογένεια, τη φιλία, τη
θρησκεία. Με κάθε απώλεια χάνει και κάτι
από τον εαυτό του, με κάθε επόμενο βήμα ξε-
χνάει όσα κέρδισε από τα προηγούμενα. Ένας
νέος σε ηλικία και συναισθήματα ήρωας, ρο-
μαντικός και ονειροπόλος, αλλά ταυτόχρονα
πεζός και συνειδητοποιημένος.
Το μεγαλύτερό του κέρδος από την περιπλά-
νηση είναι όσα ξεμπέρδεψε στο μυαλό του,
όσα ξεχασμένα θυμήθηκε,
όσα τραύματα ξεπέρασε. Οι
εντάσεις και οι συγκρούσεις
λειτουργούν λυτρωτικά δοκι-
μάζοντας σχέσεις και πιστεύω
και κλιμακώνοντας την πλοκή
μέχρι το απροσδόκητο αλλά
και πλέον φυσιολογικό τέλος
της ιστορίας.
Πρόκειται στην ουσία για μία
πορεία ενηλικίωσης που κρα-
τάει τον αναγνώστη μέχρι την
τελευταία σελίδα, κάνοντας
τον να θέλει λίγο ακόμα.
Ο Χρήστος Κορφοξυλιώτης
γεννήθηκε το 1989. Αποφοί-
τησε από το 1ο Λύκειο Νέας
Σμύρνης (Λ.Α.Ν.Σ.), σπούδασε τεχνικός δι-
κτύων πληροφορικής. Παρακολούθησε 3ετή
Σχολή Συγγραφής Σεναρίων στην Αθήνα, ερ-
γάζεται σε ανεξάρτητη Εταιρεία Παραγωγής
Τηλεοπτικών Εκπομπών και είναι σεναριο-
γράφος σε κόμικς στον ελληνικό χώρο.
«Συγ-χωρώντας Προχωράω»
Γράφει η Γεωργία Τσιάκου, Μέλος ΕΣΗΤΛΣΥΜ
Ψυχοθεραπεύτρια-Σύμβουλος Αυτοεκτίμησης και Διατροφικών Διαταραχών
Σ
υγγνώμη» και «συγ-χωρώ»: χωράω
και “κάτι” ακόμη.    Πόσα τραγού-
δια και βιβλία έχουν γραφτεί για
αυτή μόνο τη λέξη και πόσα ακόμη θα γρα-
φτούν για να εκφράσουν την ανάγκη μας για
συμφιλίωση και ειρήνη με έναν άνθρωπο ή
ένα συναίσθημα. Η συγγνώμη είναι  προνό-
μιο των ανθρώπων που έχουν μάθει να απο-
δέχονται τη διαφορετική γνώμη από τη δική
τους και να σηκώνουν το βάρος της ευθύνης
τους για τα λόγια και τις πράξεις τους.
Ανέκαθεν θεωρούσα τυχερούς όσους άκου-
σαν από τους γονείς τους να ανταλλάσσουν
αυτή τη λέξη μεταξύ τους με νόημα και συνει-
δητότητα. Αλλά ακόμη πιο θαρραλέους ανα-
γνώρισα τους ανθρώπους που αναγκάστηκαν
να παλέψουν με τον ίδιο τους τον εγωισμό
προκειμένου είτε να εισπράξουν τη συγγνώ-
μη από κάποιον άλλον και να συγχωρήσουν
«ολοκληρωτικά και ανεπιστρεπτί» είτε να μά-
θουν να τη  λένε πρώτοι όταν σφάλλουν οι ίδιοι.
Πολλές φορές δεν έχουμε άμεση ψυχική πρό-
σβαση στο πότε πληγώνουμε ή πληγωθήκα-
με. Μέσα στη συνεχόμενη ανθρώπινη αλλη-
λεπίδραση και –ίσως– έπαρση του Εγώ μας
«
μπορεί να μην αντιλαμβανόμαστε ότι χάνου-
με επαφή με την ικανότητα της «κατανόησης
του άλλου» και την απλή στοιχειώδη ανθρώ-
πινη θέαση των πραγμάτων που λέει ότι «έχω
βρεθεί στη θέση σου και ξέρω πώς νιώθεις»
«μπορεί να συμβεί στον καθέναν μας αυτό».
Απορροφημένοι μέσα στο δικό μας  κυνή-
γι ευτυχίας και στόχων μπορεί να μην κατα-
λάβουμε ότι αδικούμε ανθρώπους ή ότι ίσως
παραβιάζουμε  όρια  λόγω δικής μας σκοπι-
μότητας και ανασφάλειας. Μα πότε δούλεψε
κάτι με το ζόρι; Κι αν δούλεψε, για πόσο λίγο
κράτησε; Μια ειλικρινή συζήτηση μας γλιτώ-
νει πάντα πολύτιμο χρόνο.
Οι σκέψεις μας για τους ανθρώπους δημι-
ουργούν συναισθήματα, άρα και φορτίο θε-
τικό ή αρνητικό. Σε ένα παρατεταμένο αρνη-
τικό φορτίο η ενέργεια είναι μπλοκαρισμένη:
γι‘ αυτό τείνουμε να «κολλάμε» σε λέξεις, κι-
νήσεις και μορφασμούς που μας πλήγωσαν.
Η πράξη της συγχώρεσης είναι σαν μια βρύ-
ση που ανοίγουμε για να κυλήσει ξανά το
νερό και να αρχίσει να ρέει η ενέργεια πάλι.
Όχι για τον άλλον… αλλά για εμάς! Το εάν
θα θελήσει να εισπράξει ο άλλος τη συγγνώ-
μη μας είναι καθαρά δική του επιλογή και δι-
καίωμα. Αντίστροφα, όταν δεν συγχωρούμε
μπλοκάρουμε τη ροή, πράγμα που σημαίνει
ότι νοσούμε», πρώτα πνευματικά και μετά
σωματικά. Μολύνουμε τον εαυτό μας και τις
σχέσεις μας. Για την πραγματικότητα της ψυ-
χής μας τίποτα εξωτερικό δεν υπάρχει, αλλά
όλοι οι άνθρωποι είναι καθρέφτες δικών μας
πλευρών και διαθέσεων. Φανταστείτε πόσο
χρόνο και πόνο θα γλιτώναμε μόλις συγχω-
ρούσαμε όλα αυτά που μας ενοχλούν πάνω
στους άλλους. Το γκρίζο τοπίο της απόστα-
σης μας θα μειωνόταν και θ’ αποκτούσαμε ευ-
θύς αμέσως πρόσβαση στη φωτεινή, φιλική
τους πλευρά και στα θετικά στοιχεία του «άλ-
λου», χωρίς το «εμπόδιο» του εγωισμού μας.
Να θυμάστε ότι η εσωτερική συγγνώμη προ-
ηγείται πάντα της εξωτερίκευσης.  Για να
φτάσουμε σε σημείο να εκφράσουμε αυτή
τη λέξη σημαίνει ότι  έχουμε μάθει να συγ-
χωρούμε εμείς πρώτοι τον εαυτό μας για το
κομμάτι που έσφαλε, πλήγωσε, επέκρινε, αδί-
κησε ή πόνεσε κ.ο.κ. Η αρχή της λύτρωσης
όλων μπλοκαρισμάτων που συσσωρεύονται
σε έναν άνθρωπο βρίσκεται στην αποδοχή.