ΑΠΟΨΗ
7 Ιουλίου 2018
Επικίνδυνο Για Την Υγεία Το... Κόκκινο Βλίτο!
του Λουκά Γεωργιάδη Δημοσιογράφος- Οικονομολόγος e-mail: loukas1972 @ gmail. com Facebook: Λουκάς Γεωργιάδης, Loukas Georgiadis Twitter: LoukGeorgiadis, loukas geo LinkedIn: LOUKAS GEORGIADIS
Το βλίτο ή αλλιώς βλίτρον ή βλιταράκι ή γλίντρος, αποτελεί ένα μικρό και θαμνώδες μονοετές φυτό το οποίο δεν ξεπερνάει σε ύψος τα 80 εκατοστά. Η θέση του στις βραστές καλοκαιρινές σαλάτες μας είναι ιδιαίτερη και ξεχωρίζει. Το βλίτο φυτρώνει μόνο του ή και σπέρνεται ανάμεσα στα άλλα κηπευτικά των καλοκαιρινών περιβολιών. Η κύρια αιτία της καλλιέργειας του είναι το φύλλωμα αλλά και οι σπόροι του. Το αυτοφυές κόκκινο βλίτο που λέγεται αλλιώς και αγριόβλιτο και διαθέτει πλατιά φύλλα, είναι αρκετά εντυπωσιακό.
Το κόκκινο βλίτο συνήθως δεν τρώγεται αλλά αφήνεται σε γλάστρες και σε άκρες από τα περιβόλια για διακοσμητικούς καθαρά λόγους. Η έντονη γλυφή και συνάμα δροσερή γεύση του βλίτου μας αναγκάζει να το βράζουμε σε συνδυασμό με διάφορα άλλα λαχανικά. Όμως, καλό είναι να αποφεύγουμε να καταναλώνουμε μεγάλες ποσότητες και ειδικά το ζουμί του γιατί περιέχει ουσίες, μη ακριβώς προσδιορισθέντες ακόμη, οι οποίες μπορεί να προκαλέσουν παροδική μείωση στη αντίληψη μας, εξ ου και ο χαρακτηρισμός « βλίτο » για κάποιους ανθρώπους. Ο χαρακτηρισμός « δεν τρώω κουτόχορτο », στο βλίτο αναφέρεται. Επίσης είναι τοξικό για πολλά ζώα όπως πρόβατα, χοιρινά κ. ά. Φαίνεται όμως ότι το βλίτο είναι επιζήμιο και για τους ανθρώπους. Ειδικά το... κόκκινο!
Τα παραπάνω ίσως αποτελέσουν για πρώτη φορά μια ευκαιρία... γνωριμίας για όσους δεν ξέρουν ακριβώς τι είναι βλίτο, ποια είναι η ιστορία του και γιατί μπορεί να βλάψει την υγεία λόγω υπερβολικής κατανάλωσης. Ειδικά το... κόκκινο μπορεί να προκαλέσει έντονες παραισθήσεις και να βλάψει ζωτικά όργανα του ανθρώπινου οργανισμού. Το... κουτόχορτο γνώρισε πιένες κατά την περίοδο 2012-2015 από τους σημερινούς κυβερνώντες. Από το 2015 έως τα μέσα του 2016 μειώθηκε σημαντικά ο αριθμός των... καταναλωτών-χρηστών του και σήμερα θέλουμε να πιστεύουμε ότι οι έχοντες παρενέργειες από την υπερβολική κατανάλωση... βλίτου είναι λιγότεροι. Πολλώ δε περισσότερω ευχόμαστε να μην υπάρχουν νέα... θύματα που θα δοκιμάσουν το... κόκκινο βλίτο σε μεγάλες ποσότητες. Αυτό θα φανεί βεβαίως στις επόμενες εκλογές.
Η κυβέρνηση έχει σερβίρει άφθονο κουτόχορτο για την έξοδο από τα μνημόνια, την « καθαρή έξοδο » στις αγορές τον ΕΝΦΙΑ, την ασφάλεια, την υγεία τη λειτουργία των θεσμών και την εξωτερική πολιτική. Για κάποιους είναι δεδομένο ότι η μεγάλη κατανάλωση του... κόκκινου βλίτου θα προκαλέσει σοβαρές παρενέργειες. Για κάποιους ανθρώπους το βλίτο είναι... απαραίτητο! Το τραβάει ο οργανισμός τους. Και βέβαια, όταν έχεις να κάνεις με κουτούς εκεί η αναμέτρηση μάλλον είναι δύσκολη και το αποτέλεσμα γέρνει προς την πλευρά τους. Καυχιόμαστε και δείχνουμε την εθνική μας μαγκιά πιάνοντας στο στόμα μας τους ξένους οι οποίοι έτρωγαν... βελανίδια, όταν εμείς χτίζαμε Παρθενώνες. Το πρόβλημα είναι ότι συμβολικά εμείς έχουμε γκρεμίσει αυτούς τους Παρθενώνες, ειδικά κατά τα τελευταία χρόνια αποδεχόμενοι ό, τι πιο αρνητικό από αυτά που προσέφερε ως αντιπολίτευση και εξακολουθεί να προσφέρει η σημερινή κυβέρνηση.
Οι ξένοι οργάνωσαν τις δημοκρατικές τους δομές παίρνοντας τα στοιχεία του αρχαίου ελληνικού πολιτισμού. Οι σημερινοί τύποι που βρίσκονται στην εξουσία δεν έχουν και τόσο καλή σχέση με την έννοια της δημοκρατίας, γιατί πολύ απλά έχουν πλάσει στο μυαλό τους ένα άλλο μοντέλο « δημοκρατίας ». Αυτό το μοντέλο που επιθυμούν, περιλαμβάνει τη διανομή κουτόχορτου σε άφθονες ποσότητες σε έναν λαό που δεν αξίζει να είναι σε αυτό το χάλι. Αλλά μήπως μας αξίζει τελικώς αυτό που έχουμε; Μήπως το... κόκκινο κουτόχορτο είναι το είδος εκείνο με το οποίο είμαστε συνυφασμένοι και δεν μπορούμε να το αποχωριστούμε; Αν είμαστε έτσι, τότε πρέπει να είμαστε προετοιμασμένοι για τις πολύ άσχημες παρενέργειες που έχει στον ανθρώπινο οργανισμό.
Οι ποσότητες βλίτου που έχουν διοχετευτεί προς κατανάλωση από το 2012 και μετά από τους σημερινούς τύπους που βρίσκονται στην εξουσία δείχνουν ότι πολλοί θα είναι « πειραγμένοι » για πολλές δεκαετίες. Πιθανόν για όσες δεκαετίες μας έβαλαν οι Τσίπρας-Καμμένος στη νέα περιπέτεια του τρίτου και αχρείαστου μνημονίου, το οποίο οδηγεί στην αυστηρή εποπτεία αλλά και στην υποθήκευση των πάντων για 99 χρόνια. Αν όλοι αυτοί που πίστεψαν στο... κουτόχορτο που τους σερβίρισαν, δεν το έχουν μετανιώσει τότε είναι εθνικά ανόητοι. Αν το έχουν καταλάβει, ποτέ δεν είναι αργά να νιώσουν την ανάγκη της αυτοκριτικής και να ανακτήσουν την εθνική αυτογνωσία και τη λογική. Αλλά τα λάθη πληρώνονται. Όπως και η υπερβολική κατανάλωση βλίτου, ιδίως του κόκκινου, το οποίο μπορεί να βλάψει την υγεία και κυρίως τον ανθρώπινο εγκέφαλο...
ΑΠΟΨΗ
Πολιτικές Τράμπες: Με Αφορμή Την Υπόθεση Δ. Καμμένου
Της Άννας Στεργίου
6
Ο Δημήτρης Καμμένος, ο οποίος διαγράφτηκε, κατά τη διαδικασία της πρότασης μομφής της κυβέρνησης για το Μακεδονικό, επειδή την υπερψήφισε, δεν ήταν τυχαίο πρόσωπο στους Ανεξάρτητους Έλληνες. Ήταν αντιπρόεδρος της Βουλής. Έγινε ανεξάρτητος και κάποιοι θεωρούν πως είναι ζήτημα χρόνου η ένταξή του στη ΝΔ. Η συγκατοίκησή του με τον Θανάση
Παπαχριστόπουλο ήταν δύσκολη στους ΑΝΕΛ. Ο μεν πρώτος τεχνοκράτης, ο δεύτερος γιατρός, με περγαμηνές σε ανθρωπιστικά κινήματα. Ο πρώτος πάντα κουστουμαρισμένος και προσεγμένος από την πρώτη ως την τελευταία λεπτομέρεια, ο δεύτερος πάντα με συναίσθημα απέναντι στην πολιτική, συχνά στα όρια του να είναι ατημέλητος. Δεν ήταν η μόνη δύσκολη συγκατοίκηση του Δ. Καμμένου.
Με τον ΣΥΡΙΖΑ υπήρχε θέμα και φαινόταν δημόσια. Ειδικά για την πλευρά των « 53 » ήταν κόκκινο πανί. Κι ενώ θα λείπει μία ψήφος, η κυβέρνηση μάλλον βλέπει με ανακούφιση, να ξεκαθαρίζει το τοπίο. Οι έντονες και αγεφύρωτες διαφορές φάνηκαν κυρίως στο θέμα των ελευθεριών: σύμφωνο συμβίωσης ομόφυλων ζευγαριών, αναδοχή κ. ά. Οι δικές του θέσεις ήταν δεξιές και μάλιστα ούτε καν κεντρώες.
Υπάρχουν δυο λογιών πολιτικοί, αυτοί που μετακινούνται ανάλογα με τις θέσεις τους: π. χ. Μάρκος Μπόλαρης, Σπύρος Δανέλλης κ. ά. κι αυτοί που μετακινούνται ανάλογα με τη συγκυρία, επειδή ακριβώς δεν τους ενδιαφέρει το κόμμα ή οι ιδέες αλλά απλώς και μόνο η προσωπική τους αυτοσυντήρηση στο πολιτικό στερέωμα.
Μία τέτοια περίπτωση κατά το παρελθόν, ήταν ο Βασίλης Κοντογιαννόπουλος, που ξαφνικά ενώ όλοι τον έβριζαν από την ΠΑΣΠ, λόγω της ενασχόλησής του με το υπουργείο Παιδείας και μεγαλειώδεις συγκεντρώσεις είχαν γίνει εναντίον του, την περίοδο διακυβέρνησης
Κωνσταντίνου Μητσοτάκη, εκείνος προτίμησε τη σιγουριά του ΠΑΣΟΚ, όταν ήρθε η ώρα.
Η μεγάλη ιδεολογική απόσταση, που είχε να κάνει κυρίως με τα ιδιωτικά Πανεπιστήμια και τότε χώριζε ΝΔ και ΠΑΣΟΚ, έκανε τον κεντρογενή κ. Κοντογιαννόπουλο να φαντάζει αντιπαθής στους οπαδούς και των δυο κομμάτων. Αφενός διότι διέπραξε « συναισθηματική προδοσία » απέναντι σε όσους Νεοδημοκράτες τον είχαν στηρίξει, αφετέρου τον οδήγησε σε ένα κόμμα με το οποίο τον χώριζε ιδεολογικό χάος. Τον πρώτο καιρό η κομματική στήριξη του ΠΑΣΟΚ έπιασε. Μα, όσο κι αν κάποιοι θέλουν να το ξεχνούν αυτό οι υποψήφιοι ψηφίζονται από τη βάση ή από το έργο που επιτελούν.
Υπάρχουν κι άλλες περιπτώσεις που υπάρχουν ολόκληρες ιδεολογικές ομάδες που αποχωρούν από τα κόμματα, όπως του Νίκου Κωνσταντόπουλου στην πολιτική, του πατέρα της Ζωής Κωνσταντοπούλου, που ήταν στην Δημοκρατική Άμυνα. Η διαφωνία τους με τον Ανδρέα Παπανδρέου στην μεταδικτατορική εποχή οδήγησε εκτός. Οι διαγραφές έδιναν κι έπαιρναν, κατέβηκε από το τρένο του ΠΑΣΟΚ, προχωρώντας στην ίδρυση της Σοσιαλιστικής Πορείας με τον αείμνηστο Σάκη Καράγιωργα.
Ο Δημήτρης Καμμένος με την τελετουργική του κίνηση, να υπερψηφίσει την πρόταση μομφής κατά της κυβέρνησης έστειλε πολλαπλά συμβολικά μηνύματα: Είμαι παρών, θέλω δίπλα μου την εκκλησία, στοχεύω στον πατριωτικό Πειραιά, που ακούει όνομα « Μακεδονία » έστω και σε σύνθετη ονομασία και τρελαίνεται. Ο Δημήτρης Καμμένος ήρθε στην πολιτική για να μείνει κι οι ΑΝΕΛ ήταν το σκαλοπάτι που τον καθιέρωσε. Και δεν είναι ο μόνος, διότι μέχρι τις εκλογές έχουμε να δούμε αρκετές μετακινήσεις. Το πρόβλημα είναι τι θα συμβεί, αν γίνουν εκλογές και μία νέα κυβέρνηση κληθεί να συμφωνήσει σε μια σύνθετη ονομασία, την επωνυμία « Μακεδονία » και να ολοκληρώσει αυτόν τον κύκλο. Εκεί αρχίζουν τα δύσκολα …