|
της Έλενας Νιαβή Ψυχολόγος / Παιδοψυχολόγος
Όταν τα παιδιά μεγαλώνουν μέσα στην υπερ-προσφορά, την αυτοθυσία και την συνεχή υποχωρητική ανατροφή, υπάρχει μεγάλη περίπτωση να έχει οδυνηρές συνέπειες για αυτά. Τα παιδιά που δεν λαμβάνουν καθοδήγηση, ούτε κάποια κατεύθυνση, ασυνείδητα θεωρούν τους εαυτούς τους ασήμαντους. Νιώθουν συνεχόμενο άγχος και έντονο θυμό και δεν είναι λίγες οι φορές, που στρέφουν τον θυμό και την οργή τους οπουδήποτε θεωρώντας ότι
|
κάποιος άλλος ευθύνεται για το εσωτερικό χάος που νιώθουν.
Τα παιδιά αυτά είτε θα έχουν μία έντονη παραβατική συμπεριφορά, είτε θα εκδηλώσουν καταθλιπτική συμπεριφορά, στρέφοντας οπουδήποτε τον θυμό που έχουν για τους γονείς.
Τα παιδιά χρειάζονται ΟΡΙΟΘΕΤΗΣΗ από τους γονείς που θα λειτουργήσουν σαν « καθοδηγητές » τους. Οι κανόνες και τα όρια πρέπει να είναι ξεκάθαρα, καθώς και οι προσδοκίες των γονέων, ώστε να παρέχουν στα παιδιά ελευθερία, έκφραση, αλλά ασφάλεια, που θα τους φέρει την ηρεμία και ευτυχία. Χρειάζεται λοιπόν ισορροπία μεταξύ ελευθερίας και ορίων.
Τα παιδιά αντιδρούν αρνητικά- συναισθηματικάστα όρια που βάζουν οι γονείς, με αποτέλεσμα εκείνοι να νιώθουν ενοχές. Ο κυριότερος λόγος που οι γονείς πρέπει να θέτουν
|
έκφραση των παιδιών τους. Όταν όμως εφαρμόσουν τα όρια με
σταθερότητα και συνέπεια τότε η αλλαγή και η ομαλοποίηση στη συμπεριφορά
|
|
να χαλαρώνουν και να εκφράζουν τη χαρά τους. Αυτό είναι ελευθερία, συναισθηματική ευφυΐα και δίνει την δυνατότητα να εξελιχθούν τα παιδιά σε υγιείς και ολοκληρωμένες προσωπικότητες. |
|||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||