|
Της Άννας Στεργίου Κοινοβουλευτική συντάκτρια – συγγραφέας ( annastergiou11 @ gmail . com )
Δημοσιογράφος , ο πιο μισητός άνεργος ! Κάπως έτσι , θα μπορούσε , να είναι ο τίτλος του ρεπορτάζ . Το δημοσιογραφικό επάγγελμα κατέληξε να είναι το πιο κακοπληρωμένο ή και απλήρωτο , εν μέσω κρίσης . Ο δημοσιογράφος έφτασε να αμείβεται χειρότερα κι από τον τελευταίο ανειδίκευτο εργάτη .
Σε δεινή θέση βρίσκεται εξαρχής ο μαθητευόμενος δημοσιογράφος , όταν αναζητά δουλειά . Αισθάνεται και υποχρεωμένος που τον πήραν σε μια αγορά εργασίας , που έχει υψηλή ζήτηση και δεν παίρνει καν χρήματα μαθητείας . Οι ώρες
|
εργασίας ενός δημοσιογράφου είναι ατελείωτες , όπως συμβαίνει και με τους ελεύθερους επαγγελματίες αλλά στο παρελθόν ήταν συνήθως μισθωτός και πληρωνόταν στην ώρα του . Σε συνθήκες έντονου και διαρκούς ανταγωνισμού κέρδιζε σε εμπειρίες και γνώσεις .
Η γοητεία που ασκούσε το επάγγελμα , σε όσους ήταν απέξω , μοναδική . Ο δημοσιογράφος έγινε ο σταρ της διπλανής πόρτας , αν και η συντριπτική πλειονότητα των συντακτών έβλεπε με τα κιάλια τ ’ αστρονομικά ποσά που έπαιρναν τηλεοπτικοί αστέρες . Τα επαγγελματικά ταξίδια , η μικρή απόσταση από τα κέντρα της εξουσίας και του πολιτισμού , οι εκπτώσεις σε κάποια θέατρα ή κινηματογράφους και ποδοσφαιρικά γήπεδα` τυράκι για μια δύσκολη ζωή , γεμάτη άγχος και οδυνηρά ξενύχτια , και απουσία , από τις όμορφες κι από τις άσχημες στιγμές της οικογένειας και του φιλικού περιβάλλοντος . Μα , μία φορά κι έναν καιρό υπήρχαν κάποιοι κανόνες , που τηρούνταν από την πλειοψηφία των εργοδοτών .
Από τους παραδοσιακούς εκδότες των ΜΜΕ περάσαμε στους
|
επιχειρηματίες της ενημέρωσης , οι οποίοι εκμεταλλευόμενοι την κρίση άρχισαν τα παιχνίδια με τους εργαζόμενους : « Δούλεψε και θα δούμε », « Πρώτα , να κοιτάξουμε , πως θα πάει το φύλλο ». « Καλά δεν έχει σήμερα λεφτά το λογιστήριο », « Δεν ήρθαν οι διαφημίσεις , που περιμέναμε ».
Οι δικαιολογίες ανεξάντλητες . Οι δημοσιογράφοι και οι άνθρωποι των ΜΜΕ βρέθηκαν ξαφνικά στο μάτι του κυκλώνα , γιατί δεν ενημέρωσαν τον πολίτη , όπως έπρεπε , όλα αυτά τα χρόνια . Έγιναν όμηροι μιας κάστας επιχειρηματιών , που άρχισε να είναι ασύδοτη . Οι κυκλοφορίες των εφημερίδων έπεσαν τόσο πολύ , που δεν ήταν βιώσιμες . Η διαφημιστική πίτα , μοιράστηκε σε πολλούς διεκδικητές . Οι δημοσιογράφοι υπέκυψαν , πότε στις σειρήνες του λαϊκισμού πότε στις βουλές των αφεντικών και
|
της διαφημιστικής πίτας , εις βάρος της δικής τους ανεξαρτησίας . Αλλά ποιος εργαζόμενος μπορεί να πει εύκολα όχι ;
Το MEGA κλείνει και ταυτόχρονα κλείνει το βιβλίο των ΜΜΕ μίας ολόκληρης εποχής . Οι δημοσιογράφοι πληρώνουμε τις αμαρτίες ενός συστήματος , το οποίο λειτούργησε στρεβλά , όπως και ολόκληρη η ελληνική κοινωνία . Η ανάπτυξη του διαδικτύου ανέδειξε τις αδυναμίες του συστήματος , που λειτούργησε χωρίς κανόνες και με σφιχτό εναγκαλισμό με την εξουσία , ώστε υπερχρεωμένες επιχειρήσεις να λειτουργούν , παρά τον υψηλό δανεισμό . Για τους δικούς του λόγους , το πολιτικό σύστημα , χόρευε ταγκό με τα ΜΜΕ κι έπεσαν και οι δυο μαζί , όταν ήρθε το 1ο μνημόνιο . Η ανεργία στον κλάδο των δημοσιογράφων έφτασε στο αποκορύφωμα . Η προσπάθεια του υπουργού Ψηφιακής Πολιτικής , Νίκου Παππά είναι μια αρχή για εξορθολογισμό του τοπίου . Όμως , αν δεν σκύψει το υπουργείο Εργασίας , πάνω στα προβλήματα της ανεργίας των δημοσιογράφων , με παρεμβάσεις μέσω των Κοινωνικών Συνεταιρισμών , τότε ακόμη πιο εύκολα θύματα θα είναι οι πολίτες , που η φωνή τους θα είναι μακριά από τα κέντρα εξουσίας .
|