Να τονίσω, ότι η διαδικασία του αρχικά θεωρητικού μηχανισμού “της
ανάκλασης των σωματιδίων από μαγνητικούς ανακλαστήρες” που αναφέρω
απλοϊκά παραπάνω, έχει όντως παρατηρηθεί να συμβαίνει στο Ηλιακό μας
σύστημα και συγκεκριμένα, στις μαγνητικές διαταραχές του ηλιακού
ανέμου, και στις μαγνητόσφαιρες των πλανητών και της Γης, που παράγουν
κατά
κόρον
κοσμικές
ακτίνες χαμηλής ενέργειας. Αναλογικά, τα
ισχυρότερα κινούμενα μαγνητικά πεδία (που μοιάζουν με αυτών των
ηλιακών στο γαλαξία μας) και που παράγονται στις εκρήξεις των σουπερνόβα
παράγουν την ενέργεια των κοσμικών ακτίνων με τις πολύ μεγαλύτερες
ενέργειες που παρατηρούμε.
Μέχρι εδώ όλα καλά. Όμως, υπάρχει ένα μεγάλο όμως... Ακόμα και αυτές οι
μαγνητικές ανακλάσεις που περιέγραψα παραπάνω και οι συνακόλουθες
παρατηρήσεις τους, δείχνουν μέσω μαθηματικών σχέσεων ό,τι δεν είναι
αρκετά ισχυρές, ώστε να επιταχύνουν κατά τον ίδιο τρόπο και τις κοσμικές
ακτίνες με την ακόμα υψηλότερη ενέργεια (μέχρι και περίπου 10 εις την 21
ηλεκτρονιοβόλτς).
Για να καταλάβετε την ενέργεια αυτή σε πιο ’”χειροπιαστά” πλαίσια:
Φανταστείτε, ένα σωματίδιο στο μέγεθος μιας μπάλας τένις να έρχεται κατά
πάνω σας με μια ταχύτητα 160 χμ/ώρα και παραπάνω...
Μέχρι στιγμής κανείς δεν ξέρει επαρκώς την ακριβή πηγή και
τον λεπτομερή μηχανισμό επιτάχυνσης των κοσμικών ακτίνων με τις
τεράστιες ενέργειες που ξεπερνούν και αυτές του CERN. Παρόλο που δεν
έχουμε ακόμα επιβεβαιώσει μια συγκεκριμένη αστρική πηγή που να μπορεί
να παράγει επαρκώς τέτοιες τεράστιες ενέργειες, έχουν προταθεί αρκετά
μοντέλα εξήγησης και υπάρχουν και αρκετά(ελλιπή βέβαια) παρατηρησιακά
δεδομένα που δείχνουν ό,τι είμαστε ...σε καλό δρόμο. Αυτά τα μοντέλα
περιλαμβάνουν: Τις θερμές κηλίδες ραδιογαλαξιών (radio galaxy hot
spots) και τους ενεργούς πυρήνες των γαλαξιακών πυρήνων (Active Galactic
Nuclei).
Πάντως, από όπου και αν προέρχονται τα σωματίδια αυτά με την γιγαντιαία
ενέργεια, έχουν καλά κρυμμένα τα μυστικά της προέλευση τους.
Το μυστήριο συνεχίζεται
Η συλλογιστική των αστροφυσικών είναι η εξής: Επειδή γνωρίζουμε ότι
οι κοσμικές ακτίνες πολύ υψηλής ενέργειας, εκτρέπονται πολύ λίγο από τα
μαγνητικά πεδία του γαλαξία μας - και ακόμη λιγότερο από τα πολύ
ασθενέστερα πεδία του δια-γαλαξιακού χώρου – η τροχιά πολλών από αυτών
πρέπει να είναι σε σχεδόν ευθεία πορεία, οπότε, θα πρέπει να μπορούμε να
″δούμε″ πίσω στην κατεύθυνση αυτών για να βρούμε την προέλευσή τους.
Μέχρι στιγμής όμως, κανένα από τα παρατηρησιακά δεδομένα αυτών των
υπερ-ενεργητικών κοσμικών ακτίνων δεν υποδεικνύουν επαρκώς μια
συγκεκριμένη αστρική πηγή προέλευσης...
https://www.facebook.com/Aratosastronomy/
49