ΣΤΡΑΤΙΩΤΙΚΗ ΑΕΡΟΠΟΡΙΑ
Tu-22M3Μ Ολική Επαναφορά
βρίσκονται στο Ryazan, 170 χιλιόμετρα νοτιοδυτικά
της ρωσικής πρωτεύουσας όπου γίνεται και η επιχειρησιακή μετάπτωση στον τύπο. Στην Belaya έχουν μετακινηθεί επίσης τα Tu-22M3 της τελευταίας μονάδας
«Backfire C» της αεροπορίας του Ρωσικού Ναυτικού
από τον Ειρηνικό, κάτι που δικαιολογεί και την ύπαρξη εκεί τουλάχιστον δύο Tu-22MR.
Από επισκέψεις που πραγματοποίησε η Π&Δ στη
Shaykovka το 2013 και το 2014 είναι εμφανές ότι αρκετά από τα αεροπλάνα που βρίσκονταν εκεί δεν ήταν
σε επιχειρησιακή κατάσταση, κάτι που ίσως ισχύει και
για τις άλλες δύο βάσεις «Backfire». Σε άλλες εγκαταστάσεις της ρωσικής επικράτειας μπορεί κάποιος
να δει επίσης αποθηκευμένα πολλά Tu-22M, η κατάσταση των οποίων ποικίλει από εντελώς άχρηστα έως
και δυνητικά αξιοποιήσιμα.
Ο μακρύς δρόμος της αναγέννησης
Η αναβάθμιση του Tu-22M3 (izdeliye 45.03) στο
πρότυπο Tu-22M3M (izdeliye 45.03M) ανάγεται,
όπως προαναφέρθηκε, σε μια δέσμη προτάσεων
των αρχών της δεκαετίας του 90, αλλά η αρχική
αυτή σοβιετική προσπάθεια πάγωσε για μια 20ετία
και επανήλθε στο προσκήνιο μόλις το 2012 ως πρόθεση «εκσυγχρονισμού 30 αεροσκαφών έως και το
2020». Πιθανότατα το πρόγραμμα αυτό να έχει μικρή
σχέση με το αρχικό του 1992, αν και διατηρεί τον
προσδιορισμό «45.03M». Το 2013 ο νέος τότε Ρώσος
υπουργός Άμυνας Sergei Shoygu επισκεπτόμενος το
βιομηχανικό συγκρότημα KAPO στο Καζάν είχε αναφερθεί «σε επιτάχυνση της προσπάθειας εκσυγχρονισμού». Με βάση τα παραπάνω και άλλες μετέπειτα
δηλώσεις της ρωσικής στρατιωτικής ηγεσίας εκτιμάται ότι η Ρωσική Αεροπορία στοχεύει στον εκσυγχρονισμό 30-40 αεροσκαφών, δηλαδή του μισού από τον
υφιστάμενο στόλο, για τη συγκρότηση τριών Μοιρών.
Ο στόλος των «Backfire» υποστηριζόταν από δύο
εργοστάσια βάσης, το ARZ 150 (Καλίνινγκραντ) και
το ARZ 360 (Ραϊαζάν), που ανακατασκεύαζαν κάθε
χρόνο 1-2 αεροπλάνα το καθένα. Ο εκσυγχρονισμός
φαίνεται να συνδέεται με αυτές τις ανακατασκευές,
αλλά υλοποιείται αποκλειστι κά από την KAPO σε 3-4
αεροπλάνα ετησίως.
Ο εκσυγχρονισμός του βομβαρδιστικού επικεντρώνεται αποκλειστικά στον ρόλο του αεροσκάφους ως φορέα πυραύλων κρούσης και την αντικατάσταση των
Raduga Kh-22 από τους νεότερους Kh-32 του ίδιου
κατασκευαστή (βλέπε σχετικό πλαίσιο).
Το Tu-22M3 φέρει μια έκδοση του συγκροτήματος ραντάρ πλοήγησης/κρούσης Almaz PNA (Planeta Nositel, izdeliye 030A, «Down Beat» κατά ΝΑΤΟ), εξέλιξη
του εξοπλισμού του Tu-22 «Blinder», που λειτουργεί
στο φάσμα συχνοτήτων «I». Η χρήση όπλων συνδυά58
07/2015
Η αποθήκη
οπλισμού του
«Backfire»
φορτωμένη
με βόμβες
ελεύθερης
πτώσης και
βλήματα
Kh-15 (σε
περιστροφικό
φορέα).
ζεται με το ηλεκτρο-οπτικό σκοπευτικό OBP-015T, η κεφαλή του οποίου
βρίσκεται σε σύμμορφο ατρακτίδιο κάτω από το ρύγχος, με μια καταγραφική κάμερα AFA-15 στον ίδιο άξονα εμπρός της. Το ραντάρ δεν έχει
δυνατότητα αυτόματης παρακολούθησης αναγλύφου, αλλά το σύστημα
ναυτιλίας NK-45 διαθέτει διάφορες διαμορφώσεις προφίλ πτήσης για μεγάλα/μέσα και μικρά ύψη, υποβοηθούμενο από το ραντάρ ντόπλερ DISS7 και τα ραδιοϋψόμετρα RV-5 και RV-18. Αναφορικά με το ραντάρ, αρχική
πρόθεση του εκσυγχρονισμού ήταν η τοποθέτηση του συστήματος 1NV‑1
Novella-45 της Leninets, μια έκδοση της ευρύτερης οικογένειας «Novella», μέλη της οποίας έχουν επίσης χρησιμοποιηθεί στον εκσυγχρονισμό
του Tu-95MSM (Novella‑021) αλλά και του Il‑38N/SD (Novella-38).
Στις αρχές της δεκαετίας του 2000, όταν είχαν συγκεκριμενοποιηθεί τα
προγράμματα εκσυγχρονισμού όλων των ρωσικών στρατηγικών βομβαρδιστικών, εκδόσεις «Νovella» είχαν προσδιοριστεί και για τα τρία αεροσκάφη σε υπηρεσία: Tu-95MS, Tu-22M3 και Tu-160. Στα μέσα της δεκαε-