ΣΤΡΑΤΙΩΤΙΚΗ ΑΕΡΟΠΟΡΙΑ
Tu-22M3Μ Ολική Επαναφορά
Το «Backfire» διαθέτει ένα περίπλοκο σύστημα επιφανειών ελέγχου και υπεραντωτικών διατάξεων. Η πτέρυγα διαθέτει φλαπ τύπου Fowler στα σταθερά
μέρη της και διατάξεις διπλής σχισμής στα κινούμενα μέρη της (με εκτροπή 40 μοιρών για την προσγείωση και 23 μοιρών για την απογείωση), ενώ τα χείλη
προσβολής έχουν σλατ σε όλο το μήκος τους. Το ενδιαφέρον είναι ότι δεν υπάρχουν πηδάλια ελιγμών (ailerons) που να αντικαθίστανται από καταστροφείς
άντωσης και διαφορική κίνηση των πηδαλίων ανόδου καθόδου (που λειτουργούν συγχρονισμένα ή διαφορικά με απόκλιση +9/-20 μοιρών). Το υδραυλικό/
ηλεκτρικό σύστημα που ελέγχει το σύνολο των επιφανειών ελέγχου ABSU-145M αναβαθμίζεται σε ABSU-145MTμε ψηφιακή τεχνολογία στο Tu-22M3M.
και η πηγή πολλών προβλημάτων στα οποία δόθηκε λύση, ανάμεσά τους
και η ανάγκη μερικής ανακατασκευής σε κάθε 50 ώρες λειτουργίας! Η
τοποθέτηση των νεότερων στροβιλοκινητήρων όμως απαίτησε επιμήκυνση της δομής και επανασχεδίαση, συμπεριλαμβάνοντας και τις νέες
εισαγωγές αέρος. Το καινούριο μοντέλο ονομάστηκε Tu-22M3 (izdeliye
45.03 ή «Backfire-C») και επιτύγχανε ταχύτητες 2.300 km/h (1,88 Μαχ)
για μικρά χρονικά διαστήματα με δυνατότητα διατήρησης 2.000 km/h
(1,64 Μαχ). Ρωσικές πηγές αναφέρουν ότι η ακτίνα δράσης έφτανε τα
2.200 χιλιόμετρα, πιθανότατα με προφίλ αποστολής «Hi-Low-Hi-Hi». To
νέο, αναβαθμισμένο μοντέλο πρωτοπέταξε τον Ιούνιο του 1977 κι έπειτα
κατασκευάστηκαν στο Καζάν 268 αεροσκάφη, με την παραγωγή να διαρκεί έως και το 1993 (καθώς στη μετασοβιετική εποχή δεν υπήρχε πλέον
χρηματοδότηση). Το Tu-22M3 καθυστέρησε όμως να μπει σε υπηρεσία
και όταν έγινε αυτό ο ρόλος του ήταν περιορισμένος, καθώς ο κύριος
οπλισμός του, τα βλήματα Raduga Kh-15 (AS-16 «Kickback), δεν έγινε
διαθέσιμος παρά στο τέλος της δεκαετίας του 80. Έτσι, σοβιετικές αναφορές της περιόδου θέλουν το Tu-22M3 να εντάσσεται πλήρως σε επιχειρησιακές μονάδες την περίοδο 1987-1989. Η αρχική αυτή καριέρα του
ως πυραυλοφόρο αεροσκάφος κρούσης είχε σύντομη διάρκεια, καθώς
το Kh-15 αποσύρθηκε πρώιμα, στις αρχές της δεκαετίας του 90. (σημ.1)
Στα μέσα της δεκαετίας του 80 αναπτύχθηκε και η πρώτη ειδικευμένη
έκδοση με ρόλο συνοδού αεροσκάφους ηλεκτρονικής κρούσης προς
αντικατάσταση των Tu-16P (P: Pomekhovyi, παρεμβολέας), που ήταν
ενταγμένα στα συντάγματα των Tu-22M2. Το Tu-22MP προέκυψε από την
Οι κινητήρες Kuznetsov/Samara NK-25 αποδίδουν 140,2 kN (31.526) «ξηρή» ώση και 245,18 kN (55.115) με μετάκαυση. Για «βραχείες» απογειώσεις
υπάρχει δυνατότητα χρήσης μονάδων RATO.
54
07/2015