FORUM
που υφίσταται : η Φινλανδία , όπως και όλες σχεδόν οι ευρωπαϊκές χώρες , έχει υποστεί τα αποτελέσματα της οικονομικής κρίσης από το 2008 και έκτοτε βρίσκεται σε ύφεση . Την επόμενη ιστορία , που μάλλον κινείται στο άλλο άκρο , θα την αναζητήσετε σε σελίδες που ακολουθούν και αφορά στα πιο πρόσφατα κεφάλαια των τουρκικών επιδιώξεων στον τομέα της αεροπορικής και αμυντικής βιομηχανίας . Η Άγκυρα τον περασμένο Μάιο ανακοίνωσε τα επόμενα βήματα στα δύο πολύ σημαντικά προγράμματα
στη δέσμη του εθνικού σχεδιασμού που είχε τεθεί στις αρχές της δεκαετίας του 2000 και έκτοτε η επιδίωξή τους τηρείται απαρέγκλιτα . Το πρώτο αφορά στο τουρκικό πρόγραμμα « εθνικού μαχητικού » TF-X . Αν και θα μας απασχολήσει και εκτενέστερα σε επόμενο τεύχος μας ( βλέπε επίσης « Το τουρκικό στελθ μαχητικό αποκαλύπτεται », Π & Δ Νο 327 , Ιούλιος-Αύγουστος 2013 ), να σημειώσουμε ότι η πιο πρόσφατη εξέλιξη είναι η διεθνής πρόσκληση επίδειξης ενδιαφέροντος για διεθνείς συνεργάτες που θα βοηθήσουν την Τουρκία στο υψηλού ρίσκου και πανάκριβο όραμά της . Οι περισσότεροι βέβαια θεωρούν απίθανο να πραγματοποιηθεί το όνειρο του Τούρκου προέδρου Ταγίπ Ερντογάν , να πετάξει πάνω από την Άγκυρα το πρωτότυπο TF-X τον Οκτώβριο του 2023 , στα 100χρονα της Τουρκικής Δημοκρατίας . Εντούτοις όμως η γειτονική χώρα φαίνεται ότι θέτει πλέον σοβαρή υποψηφιότητα για την είσοδό της στο κλαμπ των κατασκευαστών μαχητικών υψηλών επιδόσεων και μάλιστα στελθ . Το δεύτερο πρόγραμμα αφορά στο τουρκικό πρόγραμμα « εθνικού επιβατικού περιφερειακών αερογραμμών » στο οποίο , όπως μπορείτε να διαβάσετε σε άλλες σελίδες , η Άγκυρα επέλεξε μια πολύ πιο ασφαλή και χαμηλότερου κόστους λύση , αγοράζοντας μια υφιστάμενη γραμμή παραγωγής . Ανακοίνωσε όμως και έναν φιλόδοξο
σχεδιασμό εξέλιξης εγχώριου αεροσκάφους με στόχο επίσης το 2023 . Τα δύο παραπάνω παραδείγματα , αλλά και δεκάδες άλλα που βρίσκονται κάπου ενδιάμεσα σε άλλες χώρες , είναι οι ευκαιρίες που υφίστανται στο πλέγμα των αναγκών εξοπλισμών και το πλαίσιο της σχετικής βιομηχανίας . Στα τριάντα πέντε χρόνια που η Π & Δ υπηρετεί την ενημέρωση στα θέματα της Άμυνας έχει αναδείξει πάρα πολλές φορές την αστοχία της Ελλάδας να αναπτύξει οποιοδήποτε βιομηχανικό πρόγραμμα που θα εκμεταλλευόταν ή θα κεφαλαιοποιούσε τις ανάγκες εξοπλισμών της χώρας και τις τεράστιες σχετικές δαπάνες . Δυστυχώς όμως η αλήθεια για τους λόγους αυτής της διαχρονικής αποτυχίας χάνονται κάτω από ένα συνονθύλευμα συνωμοσιολογιών και δαιμονοποιήσεων . Ποιος είναι ο κυριότερος λόγος που δεν υπήρξε ποτέ κάποια σοβαρή και πολύ περισσότερο επιτυχημένη προσπάθεια βιομηχανικής παραγωγής στον τομέα της πολεμικής βιομηχανίας στην Ελλάδα ; Όσο και εάν αυτό δεν ικανοποιεί τους συνωμοσιολόγους , στην πραγματικότητα οι δύο κύριοι λόγοι ήταν η έλλειψη οποιουδήποτε μακροπρόθεσμου σχεδιασμού ( τους πολλούς και διαφορετικούς λόγους θα τους αναζητήσουμε σε μελλοντική αρθρογραφίας μας ) και κυρίως η παντελής απουσία της απαραίτητης χρηματοδότησης επενδύσεων . Για να γίνει όμως αυτό αποδεκτό , πρέπει πρώτα απ ’ όλα να κατανοήσουμε ότι τα -πραγματικά τεράστια- κονδύλια που ξοδέψαμε όλα αυτά τα χρόνια για την Άμυνα αφορούσαν αποκλειστικά και μόνο στην κάλυψη του κόστους αγορών οπλικών συστημάτων ( υπερτιμολογημένα και επιβαρυμένα , αν θέλετε , και από τη συστηματική αφαίμαξη του « πολιτικού χρήματος » και τις … περιστασιακές μίζες ). Όλοι μάλιστα οι προϋπολογισμοί εξοπλιστικών προγραμμάτων κατέληγαν να περικοπούν , τις περισσότερες φορές μάλιστα χωρίς καν πρόβλεψη για τα παρελκόμενα ( όπλα , συστήματα , υποστήριξη ) που εξουδετέρωναν σύντομα τον σκοπό τους . Ουδέποτε υπήρξε διαθέσιμη χρηματοδότηση ανάπτυξης εγχώριων συστημάτων σε οποιοδήποτε επίπεδο , κάτι βέβαια που θα απαιτούσε σημαντικά περισσότερα κεφάλαια , τα οποία υπήρχαν ( και είναι αμφίβολο ότι μπορούσαν να υπάρξουν ). Αποτελεί μάλιστα τεράστια πλάνη το ότι ένα εγχώριο οπλικό σύστημα θα κόστιζε τελικά φθηνότερα από ένα εισαγόμενο , εάν υπολογιστεί η επένδυση που έπρεπε να γίνει για την ανάπτυξή του . Έτσι , μια τέτοια προσπάθεια στο πλαίσιο κρατικά χρηματοδοτούμενων βιομηχανιών ( χωρίς καν να προσφέρεται αυτάρκεια εξοπλισμών ) έχει αμφίβολη σκοπιμότητα και αξία . Από την άλλη , στο πλαίσιο μιας ιδιωτικής βιομηχανίας , τα όποια οφέλη μιας εγχώριας προσπάθειας ανάγονται σε δυνατότητα διεθνών πωλήσεων . Κάτι τέτοιο όμως απαιτεί μακροχρόνια δέσμευση και προγραμματισμό , παντελώς ανύπαρκτα στην ελληνική περίπτωση , που όλοι οι εξοπλισμοί ήταν αποσπασματικοί . Προφανώς πολλά μικρότερα προγράμματα θα μπορούσαν να είχαν υλοποιηθεί , αφού και οι προσπάθειες υποκατασκευής ήταν ένα θετικό βήμα , αν και πάντοτε μετέωρο και χωρίς συνέχεια . Για να γινόμασταν όμως Γιουγκοσλαβία ή Ισραήλ , απαιτούνταν πολύ περισσότερα χρήματα , που απλά … ποτέ δεν υπήρχαν . Φυσικά δεν υπήρχε και η βούληση να βρεθούν . Τα υπόλοιπα είναι απλά αστικοί μύθοι .
Αγαπητοί « συνεπιβάτες »
Η ΠΤΗΣΗ Ιουλίου , το 24ο τεύχος της νέας μας προσπάθειας , βρέθηκε κυριολεκτικά στο μάτι του κυκλώνα των δραματικών εξελίξεων που όλοι ζούμε . Καταβλήθηκε κάθε δυνατή προσπάθεια να φτάσει στα χέρια σας , παρά τις πάρα πολλές δυσκολίες και πρόθεσή μας αποτελεί – εάν οι συνθήκες το επιτρέψουν- να υπάρξει και τεύχος Αυγούστου στις κανονικές ημερομηνίες κυκλοφορίας . Για οτιδήποτε νεώτερο θα σας πληροφορήσουμε μέσα από το blog μας ptisidiastima . wordpress . com και να σας ευχαριστήσουμε φυσικά θερμά για την συνεχή σας συμπαράσταση που είναι και η μόνη που μας ενθαρρύνει να συνεχίζουμε .
Η Ομάδα της Π & Δ
07 / 2015 5