FORUM
σε συμβολική τιμή .
Του Φαίδωνα Γ . Καραϊωσηφίδη ///////
« Εξοπλισμοί » και ΜΠΠΑΥ
Τα δυο ή τρία προγράμματα προμηθειών « νέων συστημάτων » είναι επίσης συμπληρωματικά παλαιότερων προσπαθειών και στο σύνολό τους χωρίς ουσιαστικό κόστος , αφού αφορούν μεταχειρισμένο υλικό
Έτσι είναι τουλάχιστον άξιο απορίας το πώς κάποιοι κατακρίνουν την εισήγηση ως « δέσμευση του 70 % των εξοπλιστικών κονδυλίων για τα επόμενα τέσσερα χρόνια » όταν ο στόχος των προγραμμάτων αυτών είναι ακριβώς η συντήρηση , υποστήριξη και περαιτέρω αξιοποίηση
Το περασμένο Καλοκαίρι , στο τέλος Ιουλίου εισήχθη στη Βουλή για συζήτηση και έγκριση μια δέσμη προγραμμάτων του υπουργείου Εθνικής Άμυνας που πολλοί έσπευσαν να χαρακτηρίσουν « νέο εξοπλιστικό ». Υπήρξαν μάλιστα και οι … « γνωστοί-άγνωστοι » ( κυρίως στο Διαδίκτυο αλλά κάποιοι και στον χώρο των εντύπων ΜΜΕ ) που άρχισαν να μιλούν για « Εξοπλισμούς-Μάμουθ », « επιστροφή στις Μίζες » και άλλες παρόμοιες ανοησίες . Υπό αυτό το πρίσμα ήταν απόλυτα δικαιολογημένη η ( πρωτόγνωρη αλλά τελικά επιβεβλημένη ) αντίδραση των Γενικών Επιτελείων που με ανακοινώσεις τους επισήμαναν ότι τα 42 προγράμματα ( που ερχόντουσαν να προστεθούν σε άλλα 54 περυσινά ) ήταν στην πραγματικότητα οι ελάχιστες προβλέψεις για την διατήρηση του αξιόμαχου των Ενόπλων Δυνάμεων , το επίπεδο του οποίου ασφυκτιά εδώ και μια πενταετία κάτω από τους περιορισμούς της τρέχουσας δημοσιονομικής πολιτικής . Τα 96 συνολικά προγράμματα του 2013-2014 έχουν μάλιστα προοπτική σταδιακής υλοποίησης σε μεγάλο βάθος χρόνου , όπως για παράδειγμα ο εκσυγχρονισμός των φρεγατών που αναφέρεται ότι θα υλοποιηθεί σε διάστημα δεκαετίας και θα αποπληρωθεί σε 15 χρόνια ! Επιπλέον πολλά αφορούν προγράμματα FOS ( Follow-On-Support ) υποστήριξης υφισταμένων οπλικών συστημάτων για να αναχαιτιστεί ο – ορατός- κίνδυνος αχρηστίας , ενώ άλλα αφορούν εκσυγχρονισμούς συστημάτων που έχουν προ πολλού παρέλθει του κρίσιμου χρονικού σημείου όπου απαιτείται τέτοια επέμβαση , ώστε να μην απαξιωθούν εντελώς . Τα περισσότερα όμως είναι « λειτουργικές προμήθειες » μικροποσοτήτων πυρομαχικών για συμπλήρωση / αναπλήρωση ή αντικατάσταση αποθεμάτων , με εξαίρεση βέβαια την αγορά των πυρομαχικών αρμάτων των 120 mm για τα Leopard 2 . Για την τελευταία -με βάση διεθνή διαγωνισμόδεν μπορεί να υπάρξει αντίρρηση εάν βέβαια θέλουμε να αξιοποιήσουμε την τεράστια επένδυση που έκανε το ελληνικός λαός στον συγκεκριμένο τομέα . υφισταμένων οπλικών συστημάτων . Δηλαδή από την μια πλευρά δεν υφίστανται νέοι εξοπλισμοί ( μέχρι νεωτέρας ) και από την άλλη προγράμματα , απολύτως αναγκαία για την συνέχιση της λειτουργίας των Ενόπλων Δυνάμεων χαρακτηρίζονται ως « δέσμευση ». Η ίδια απορία βέβαια ( για την λογική και την αίσθηση ευθύνης των υποστηρικτών της ) υπάρχει και για την θέση ότι τα προγράμματα « δεν κάνουν οποιαδήποτε αναφορά στην εγχώρια ναυπηγική και αμυντική βιομηχανία ». Απορούμε διότι στα τρία κύρια προγράμματα της δέσμης , τον εκσυγχρονισμό των ΑΝΦΣ P-3 , τον εκσυγχρονισμό των φρεγατών και την προμήθεια των πυρομαχικών αρμάτων είναι που ακριβώς θα κληθεί να υλοποιήσει η εγχώρια βιομηχανία ( μέσω βέβαια του κυρίου αναδόχου , που εκ των πραγμάτων δεν μπορεί να είναι παρά ξένος ). Ακόμη πιο « περίεργη » όμως είναι η σύνδεση των « λειτουργικών αναγκών » των ΕΔ ( που όμως είπαμε αφορά στο σύνολό της η δέσμη προγραμμάτων που κατατέθηκε ) με το 15ετές Μακροπρόθεσμο Πρόγραμμα Προμηθειών Αμυντικού Υλικού ( ΜΠΠΑΥ ) που βρίσκεται υπό σύνταξη στα γενικά επιτελεία . Το τελευταίο , που ελπίζεται να αποτελέσει τον μοχλό ανάκτησης και κυρίως αναβάθμισης των δυνατοτήτων των Ελληνικών Ενόπλων Δυνάμεων προ της ραγδαία κλιμακούμενης απειλής , θα πρέπει σαφώς να αποτελέσει θέμα διαβούλευσης σε όλα τα επίπεδα . Η προσπάθεια διασύνδεσης όμως , εάν δεν είναι απλώς αποτέλεσμα προχειρότητας για την δημιουργία εντυπώσεων , τότε είναι … επιεικώς ύποπτη και απαράδεκτη .
4 10 / 2014