ΣΤΡΑΤΙΩΤΙΚΗ ΑΕΡΟΠΟΡΙΑ EC725 Caracal
ΣΤΡΑΤΙΩΤΙΚΗ ΑΕΡΟΠΟΡΙΑ EC725 Caracal
EH1 / 67 « Pyrennes »
Η μοναδική Μοίρα που αξιοποιεί τα Caracal μαζί με παλαιότερα SA330Ba στην Armee de l ’ Air είναι η Escadron d ’ Helicopteres 1 / 67 « Pyrennes » που εδρεύει στη Base Aerienne ( BA ) « Commandant Marzac » στο Cazaux , στη νοτιοδυτική Γαλλία . Οι ρίζες της εντοπίζονται στη δεκαετία του 70 ως Μοίρα έρευνας-διάσωσης , ενώ τα καθήκοντα CSAR / PR προστέθηκαν λόγω των αναγκών του πρώτου Πολέμου του Κόλπου το 1991 , όπου ο διοικητής της , αντισμήναρχος Gilles Malbos , υπογραμμίζει ότι σε αντίθεση με άλλες μονάδες ελικοπτέρων η EH1 / 67 είναι Μοίρα Μάχης . Στα χρόνια που μεσολάβησαν υπήρξαν αρκετές αλλαγές στα εναέρια μέσα της και η τελευταία σημαντική συντελέστηκε το 2006 , όταν τα Alouette III αντικαταστάθηκαν από τα Caracal . Η Μοίρα στελεχώνεται από 240 περίπου άτομα . 100 από αυτά είναι επιχειρησιακά , χειριστές , ιπτάμενοι μηχανικοί , πυροβολητές , διασώστες κ . ά . Αξιοποιεί 17 ελικόπτερα , 11 Puma και 6 Caracal , με τον αριθμό των τελευταίων να αναμένεται να αυξηθεί μέσα στο 2014 . Η μονάδα συγκροτείται από τρία σμήνη ( escadrilles ):
Ο αντισμήναρχος Gilles Malbos διοικητής της EH1 / 67 στη διάρκεια πτήσης μας με Super Puma .
Την αρχική εκπαίδευση σε εναέριο ανεφοδιασμό υποστήριξε η Ιταλική Αεροπορία μετά την ασυμβατότητα που επέδειξαν τα γαλλικά C . 160 ( φωτογραφία Armee de l ’ Air ). το EH2 / 65 , το EH2 / 67 και το ETO-HM . Το τελευταίο , που είναι και η εκπαιδευτική μονάδα για Puma και Caracal , αν και αναφέρεται διοικητικά στην « 1 / 67 », αποτελεί μέρος της CIEH 341 ( Centre d ’ Instruction des Equipages d ’ Helicopteres ) του εκπαιδευτικού κέντρου ελικοπτέρων της Γαλλικής Αεροπορίας με έδρα την BA 115 Orange-Caritat , « Capitaine de Seyne ». Τα δύο επιχειρησιακά σμήνη χωρίζονται αξιοποιώντας αντίστοιχα Puma και Caracal . Αν και οι περισσότεροι πιλότοι που πετούν το δεύτερο τύπο μετεκπαιδεύτηκαν από τον πρώτο , η Μοίρα δεν επιτρέπει τη διαθεσιμότητα και στους δύο λόγω της μεγάλης διαφοράς τεχνολογίας που υπάρχει ανάμεσά τους . Όπως χαρακτηριστικά λέει 0 αντισμήναρχος Gilles Malbos « δεν μπορεί κανείς να ζητά από έναν πιλότο να πετά το πρωί CSAR σε Caracal και το απόγευμα να τον βάζεις στο πιλοτήριο ενός Puma για αποστολή PR . Αυτό θα ήταν μια πρακτική που θα άνοιγε επικίνδυνο “ παράθυρο ” στην ασφάλεια πτήσεων ». Από την άλλη , η EH1 / 67 μετέχοντας στο γαλλικό διακλαδικό οργανισμό συνεργασίας OVIA ( Organisme a Vocation InterArmees ) που αποτελεί τη βάση για ανταλλαγές προσωπικού , έχει έναν πιλότο της Aeronavale σε καθήκοντα βοηθού αξιωματικού επιχειρήσεων και έναν πιλότο της ALAT ( Aviation legere de l ’ armee de Terre ), της αεροπορίας του Γαλλικού Στρατού σε απόσπαση στην μονάδα . Ανταλλαγές όμως γίνονται και με ξένες αεροπορίες και την εποχή της επίσκεψής μας , με την EH1 / 67 πετούσαν δύο ξένοι χειριστές , ένας Αμερικανός ( πιλότος HH-60 ) και ένας Γερμανός ( από UH-1D ) που προβλέπεται να παραμείνουν ακόμη δύο χρόνια στο πλαίσιο τριετούς απόσπασης . Από την ίδια τη Μοίρα έχει αποσπαστεί ένας χειριστής στις ΗΠΑ . Μια από τις σημαντικότερες δραστηριότητες κάθε χρόνο είναι η συμμετοχή στην ετήσια άσκηση CJPRSC ( Combat Joint Personnel Recovery Standardisation Course ) που διοργανώνεται υπό την αιγίδα της ομάδας EAG ( European Air Group ). Υπενθυμίζουμε ότι η τελευταία συγκροτήθηκε με γαλλογερμανικό πυρήνα και σήμερα αριθμεί επτά συνεργαζόμενα μέλη ( Βέλγιο , Γαλλία , Γερμανία , Ιταλία , Ολλανδία , Ισπανία και Ηνωμένο Βασίλειο ) με κυριότερο βραχίονα το EACC ( European Airlift Coordination Centre ) και την AATC ( European Air Transport Command ) βάζοντας υπό κοινή διοίκηση για τα μεταγωγικά και τα ιπτάμενα τάνκερ των χωρών-μελών . Στην περίπτωση των ελικοπτέρων η άσκηση έχει στόχο την τυποποίηση τακτικών , ώστε να προετοιμάσει τις χώρες που συμμετέχουν σε κοινές
30 10 / 2014