δυο Mk 117 . Ο VER-2 επιτρέπει τη χρήση συμβατικών βομβών και στον κεντρικό αναρτήρα ( μέχρι και δύο Μk 83 ) ενώ ο VER-4 μπορεί να φέρει έως και τέσσερις Μk 82 . Σύμφωνα με την επίσημη θέση της IMI , η χρήση των VER αυξάνει και την ακρίβεια ρίψης λόγω της θέσης των βομβών επί των αναρτήρων . Να θυμίσουμε ότι το Α-7 με δύο εξωτερικές δεξαμενές έχει τη δυνατότητα να φέρει μέχρι και τέσσερις Mk 117 . Υπό το πρίσμα των παραπάνω και με σχεδόν βέβαια τη χρήση των ελληνικών F-16 Block 30 σε ρόλο CAS / BAI σε αντικατάσταση των A-7E , η υιοθέτηση VER-2 και VER-4 θα αποτελούσε σημαντική αναβάθμιση . Η χρήση εξωτερικού παρεμβολέα EL / L-8212 στα διθέσια F-16B ήταν επιβεβλημένη , αφού στερούνται χώρου για τοποθέτηση παρεμβολέα εσωτερικά , κάτι , βέβαια , που ισχύει σε όλα τα διθέσια προ των μοντέλων 50 / 52 + ( με τη ραχιαία προέκταση στα αεροπλάνα παραγωγής ). Είναι , επίσης , αξιοσημείωτο ότι αντίστοιχη κίνηση υλοποιεί τώρα και η Τουρκική Πολεμική Αεροπορία στα αναβαθμισμένα διθέσια της Βlock 40 / 50 , με την προμήθεια εξωτερικού παρεμβολέα ALQ-211 ( V ) 9 της Exelis . Η ισραηλινή προσπάθεια συνεχίστηκε , καθώς , όταν ολοκληρώθηκε η παράδοση των Block 30 / 40 , η Ισραηλινή Αεροπορία ανέθεσε το 1992 στην Elbit την αναβάθμιση όλων των F-16A / B με το σύστημα διαχείρισης πτήσης και αποστολών ( Flight & Mission management system ) που χρησιμοποιούσαν ήδη τα μαχητικά Block 30 « Barak Ι », ώστε να είναι αντιστοίχων δυνατοτήτων . Τα αεροσκάφη , όμως , παρέμειναν « αναλογικά », καθώς η μετάβαση σε ψηφιακό σύστημα ελέγχου πτήσης έγινε με τα Block 40 « Barak II ». Επιπλέον , στο τέλος της δεκαετίας του ’ 90 τα μαχητικά εξοπλίστηκαν και με Python IV χωρίς τη χρήση , όμως , σκοπευτικού επί κάσκας , αλλά αξιοποιώντας τη δυνατότητα καθοδήγησης του αισθητήρα τους ( slave ) από το ραντάρ .
F-16A Block 10 « Netz » της Μοίρας « Defenders of the South », το οποίο μεταφέρει το ατρακτίδιο του παρεμβολέα εξωτερικά .
F-16D Block 30
« Barak I », τα πρώτα ισραηλινά Fighting Falcon που υιοθέτησαν τη ραχιαία προέκταση
( φωτογραφία Patrick Roegis ).
Δε θα πρέπει να παραλείψουμε , φυσικά , να αναφέρουμε και τις « εσωτερικές » αναβαθμίσεις , όπως την αντικατάσταση του κινητήρα F100-PW-200 από την έκδοση F100-PW-200DPI το 2005 , την ενίσχυση του δομικού πλαισίου το 1994-95 λόγω της επισήμανσης πολλαπλών ρωγμών σε διάφορες περιοχές , όπως η κεντρική δοκός της πτέρυγας ( wing spar ), ή την αντικατάσταση του οριζοντίου ουραίου πτερώματος με άλλο , μεγαλύτερης επιφάνειας , για αποτελεσματικότερο έλεγχο κλπ . Εδώ , να θυμίσουμε επιγραμματικά και την πρόταση πλήρους αναβάθμισης με το πρόγραμμα ACE ( Avionics Capabilities Enhancement ), που περιλάμβανε τη χρήση του ραντάρ E / L-2032 για αποστολές αέρος - εδάφους , αντικατάσταση όλων των αναλογικών οργάνων με τρεις έγχρωμες οθόνες 5x7 ιντσών της Elbit , νέο HUD ευρείας γωνίας της Elop και σύστημα σκόπευσης επί κάσκας , ανάμεσα σε άλλα . Η Elbit θα παρείχε το σύστημα ναυτιλίας με τη βοήθεια GPS , που θα διέθετε και ψηφιακό κινούμενο χάρτη , η Rafael τη ζεύξη δεδομένων , η Elisra θα προμήθευε το σύστημα προειδοποίησης RWR και η Elta τους παρεμβολείς ( εσωτερικούς και εξωτερικούς , αναλόγως της έκδοσης ). Όλα τα παραπάνω θα ολοκληρώνονταν από τον σπονδυλωτό υπολογιστή ανοικτής αρχιτεκτονικής της Elbit ( τον ίδιο που φέρουν και τα ελληνικά F-4AUP με το αντίστοιχο λογισμικό ). Με όλες αυτές τις βελτιώσεις , τα F-16A / B θα αποκτούσαν ικανότητες αντίστοιχες
02 / 2014 29