ΠΕΡΠΑΤΩΝΤΑΣ ΜΕ ΤΟΝ ΔΗΜΗΤΡΗ ΧΑΤΖΟΠΟΥΛΟ ΣΤΑ ΒΟΥΝΑ ΤΗΣ ΔΥΤΙΚΗΣ ΑΤΤΙΚΗΣ ΔΥΤΙΚΗ ΑΤΤΙΚΗ-ΧΑΤΖΟΠΟΥΛΟΣ | Page 143

των οποίων περνά ο δρόμος. Το προς το χωρίον εγγύτερον σημείον λέγεται Κιάφα
Μπουγκάντζα, κατωτέρω δε ταύτης είνε η βρύση Μπουγκάντζιζα. Προς ταύτης η βρύση
Καμάριζα. Κατόπιν η Κιάφα Κούκουρη με την παρ΄αυτήν καλλιεργουμένην κοιλάδα
Ράπθι. Ενταύθα μία από τας πιθανάς τοποθεσίας των αρχαίων Μελαινών. Καλόν προς
καλλιέργειαν και συνοικισμόν είνε το έδαφος εις την κοιλάδα και τους περικλείοντας την
βουνούς. Μετά ο δρόμος διέρχεται από την Κιάφα Κέρμιζα (Κέρμα αλβανιστί σημαίνει
ψοφίμι. Άλλοτε ανευρίσκοντο εις το μέρος πολλοί ψόφιοι λύκοι). Εκείθεν ο δρόμος κατε-
βαίνει με μακράς στροφάς το δασόφυτον βουνόν Σκάλα και φθάνει εις την συμβολήν δύο
ρευμάτων εις την θέσιν Φίχτι (Συκιά). Ο παλαιός δρόμος κατηφορίζει κατ΄ευθείαν εις την
ρεμματιάν. Εκ ταύτης ανερχόμεθα προς το θαυμαστόν Μεγάλο βουνό της Πάρνηθος, το
καταστόλιστον υπό τεραστίων πευκώνων και γέμον από ιδιοτύπου γοητείας. Καύχημα του η
αφθόνως ρέουσα Άσπρη βρύση ή Ασπρόβρυση, εις την οποίαν φθάνομεν από το Φίχτι
εντός 20 λεπτών. Εκεί ο πρώτος σταθμός των οικημάτων ρητινοσυλλογής, το σπίτι του
Σπύρου Νοδάρα. Τελευταίος σταθμός κατωτέρω είνε ο του Νάκου Δεληγεώργη. Ο χαρι-
έστατος ορεινός μικρο συνοικισμός, εν μέσω δάσους και υδάτων ρεόντων ανάμεσα δρο-
μίσκων και κήπων, ανήκει εις τα Κρώρα. Αλλοτε το Κοκκίνη ήτο μικρό χωρίον. Σώζεται
χαμηλότερα το γραφικόν εκκλησάκι του, η Παναγία, εν μέσω ελαιοδένδρων, έχον δε
μερικά κυπαρισσάκια. Σώζεται δια να μας πληροφορήση με τινα εντοιχισμένα μαρμαράκια,
ασβεστοχρισμένα, με τινάς ογκολίθους και με βάσιν κίονος εκ κροκαλοπαγούς λίθου, ότι και
κατά την αρχαιότητα κατωκήθη το ωραίον μέρος. Εις τους πλησίον κήπους διατηρούνται
ογκόλιθοι αρχαίων κτισμάτων. Παρακάτω άλλως τε είδομεν και περιεγράψαμεν, παρά τον
Αγ. Βλάσιον, σωζόμενον αρχαίον δρόμον. Άλυσις βουνών γύρω από το Κοκκίνη, αλλεπάλ-
ληλοι φάραγγες και πλουσιώτατοι αττικοί χρωματισμοί με επικρατέστερον τον μενεξεδένιον.
Ως θερινή διαμονή το Μεγάλο βουνό είνε αρίστη. Έπειτα κατωφερίζει ο δρόμος προς τον
Σαρανταπόταμον, όπου ενούται μαζί του ο Κοκκινοπόταμος. Οι πελώριοι ερυθροί βράχοι,
τα πεύκα, οι ποταμοί, αι κλεισώρειαι, τα βουνά, καθιστούν την περιφέρειαν εκείνην μαγευτι-
κωτάτην.
Επανειλημμένως περιέγραψα τόσας τοπογραφικάς λεπτομερείας της. Εις το Χάνι
Καμπόλη (απόστασις μιας ώρας από το Υψηλόν Κοκκίνη) όπου τοποθετείται το αρχαίον
Οίον, ολανθισμέναι ήσαν αι μυγδαλιές, φιλαρέσκως αντικρύζουσαι, τα χιόνια υψηλά εις
τους βράχους του Μεγάλου βουνού. Αριστερά το πανάρχαιον φρούριον Κορορέμι, δεξιά
το επίσης αρχαίον φρούριον Πλακωτό, μοναδικαί γραφικότητες περιγραφείσαι.
Εις την μαλακήν εσπέραν διατρέχομεν δια μίαν φορά ακόμη την οδόν μέχρι Ελευσίνος
δια του μεγάλου ελαιώνος. Μία ώρα και τρία τέταρτα. Προ της Ελευσίνος μία νέα
κωμόπολις ιδρύθη εφέτος ο προσφυγικός συνοικισμός. Εκεί ευτυχώς εμερίμνησαν δια
μεγάλους πλατείς δρόμους. Ο καλός Θεός να τους ευλογή.
ΑΘΗΝΑΙΟΣ
138