144
μεταξύ ντόπιων και προσφύγων.
Εμείς είμαστε εργατικοί και καθαροί. Λίγο-λίγο σταθήκαμε στα πόδια μας, προσαρμοστήκαμε και κάναμε τους ντόπιους να πιστέψουν ότι είμαστε καλοί άνθρωποι, πολιτισμένοι, γλεντζέδες και πιο προοδευτικοί από αυτούς. Τους ανοίξαμε τα μάτια σε πολλά. Τώρα οι περισσότεροι στη Γαστούνη κατάγονται από πρόσφυγες και ζουν όλοι μαζί χωρίς προβλήματα.
Η τύχη έπαιξε και ένα άλλο συγκλονιστικό παιχνίδι.
Η γιαγιά Παναγιώτα αγαπούσε ιδιαίτερα το πρώτο της εγγόνι, τον Κώστα Λούρμπα, Αυτός της έκανε όλα τα χατίρια Με οδηγίες που του έδωσε και περιγραφές που του έκανε, τον έστειλε στην Τραπεζούντα το Σεπτέμβρη του 1982, για να δει αν υπάρχει το σπίτι της και αν μένει εκεί το παιδί που είχε χάσει κατά τη φυγή τους. Ήταν μια απόπειρα αρκετά δύσκολη.
Ο Κώστας ξεκίνησε, πήγε με τουριστικό γραφείο από την Θεσσαλονίκη στην Κωνσταντινούπολη και από κει οδικώς από τη Σινώπη, την Αμισό και την Κερασούντα έφτασε στην Τραπεζούντα.
Έχοντας κοντά του έναν ξεναγό που γνώριζε τη γλώσσα των Τούρκων, αν και ο ίδιος γνώριζε τα βασικά, άρχισε το ψάξιμο, σύμφωνα με τις περιγραφές που είχε. Το αποτέλεσμα δεν άργησε να έρθει. Τα περισσότερα σπίτια και οι γειτονιές ήταν όπως τα άφησαν οι Έλληνες όταν έφυγαν. Οι νέοι ιδιοκτήτες απλώς διαμένουν και έχουν κάνει ελάχιστους βασικούς συγχρονισμούς για τις ανάγκες της ζωής. Στη γειτονιά που του είχε περιγράψει, σταμάτησε έξω από ένα σπίτι με τρία πέτρινα σκαλιά στην κεντρική πόρτα, γιατί η περιγραφή που είχε συμφωνούσε αρκετά. Κτύπησαν την πόρτα. Άνοιξε μια κυρία. Ο ξεναγός της εξήγησε ότι είμαστε εκδρομείς από την Ελλάδα, απόγονοι αυτών που κάποτε έφυγαν από εδώ και θέλουμε να επισκεφθούμε το σπίτι που αφήσαμε, αλλά και να γνωρίσουμε τους σημερινούς κατοίκους.
Η γυναίκα εξήγησε ότι, κατά τις συνήθειές τους, δεν μπορεί να τους βάλει μέσα στο σπίτι της, γιατί λείπει ο άντρας της και τους σύστησε να έρθουν το απόγευμα, όταν θα έχει επιστρέψει από την εργασία του.