Από την έρευνά μας...
Σπύρος Λούης
Ξαναζώντας τις μοναδικές στιγμές του νεροκουβαλητή από το Μαρούσι, που
έγραψε ιστορία στον πρώτο Μαραθώνιο, το 1896:
...Μετά το 32ο χιλιόμετρο, ο Λερμιζιό κατέρρευσε από εξάντληση. Το προβάδισμα
ανέλαβε ο Αυστραλός Φλακ που πρωτύτερα είχε πάρει μετάλλιο στα 800 και στα 1500
μέτρα. Ο Λούης άρχισε να ελαττώνει την απόσταση, μέχρι που και ο Αυστραλός κατέρρευσε! Εν τω μεταξύ, στο καλλιμάρμαρο στάδιο η ατμόσφαιρα ήταν τεταμένη από την είδηση ότι ο Αυστραλός ήταν πρώτος. Δεύτερος αγγελιαφόρος αναγγέλλει ότι ο Έλληνας
προηγείται. Οι χιλιάδες θεατές πανηγυρίζουν και τον παροτρύνουν φωνάζοντας: «Έλλην,
’Ελλην»! ……
Κλαίρη Μπαχατούρη Ε 2
Ο Ακοντισμός στην Αρχαία Ολυμπία
Αγώνισμα που αναφέρεται στον Όμηρο και προέρχεται από τον πόλεμο και το κυνήγι. Δύο ήταν τα είδη του ακοντισμού, ο εκήβολος (δηλαδή βολή του ακοντίου σε μήκος)
και ο στοχαστικός (βολή σε προκαθορισμένο στόχο). Στην Ολυμπία, αγώνισμα του πεντάθλου (δρόμος, άλμα, ακόντιο, δίσκος και πάλη), αποτελούσε
μόνον ο εκήβολος ακοντισμός.
Το ακόντιο ήταν ένα μακρύ ξύλινο κοντάρι μήκους
1,5-2 μέτρα, με μυτερή άκρη, χωρίς μεταλλική αιχμή και πιο
ελαφρύ από το πολεμικό δόρυ. Ακόντιο με αιχμή χρησιμοποιούσαν στο στοχαστικό ακοντισμό. Μια λουρίδα από δέρμα, η λεγόμενη αγκύλη, μήκους 40 εκατοστών σχημάτιζε
θηλιά στο κέντρο βάρους του ακοντίου. Στη θηλιά αυτή
περνούσε ο αθλητής το δείκτη και το μέσο δάχτυλο του χεριού. Κατά τα άλλα η τεχνική ρίψης του οργάνου δεν διέφερε
από τη σημερινή.
Αθηνά Πανουργιά Δ 2
3