13
Μαρτυρία 5
Η γιαγιά μου η Θοδώρα γεννήθηκε στη Κοζάνη στο 1942 . Είχε 6 αδέρφια από τα οποία ο ένας αδελφός της ζει στη Βοστώνη των Ηνωμένων Πολιτειών εδώ και 45 χρόνια . Η μια από της αδερφές της ζει στη Φρανκφούρτη της Γερμανίας τα τελευταία 30 χρόνια . Η γιαγιά μου επειδή ήταν η μεγαλύτερη αναγκαζόταν να προσέχει τα αδέρφια της από πολύ μικρή ηλικία . Το 1958 γνώρισε τον παππού μου τον Γιώργο και παντρεύτηκαν . Ο παππούς γεννήθηκε το 1932 στο Ζαγκλιβέρι . Η μαμά του είχε έρθει το 1912 από τη Σμύρνη . Όταν έφυγε από τη Σμύρνη ήταν μικρό κοριτσάκι . Ήταν καταστενοχωρημένη που άφηνε τον τόπο που γεννήθηκε . Ο παππούς μου είχε τέσσερα αδέρφια τα οποία εδώ και πενήντα χρόνια ζουν στην Μελβούρνη . Όταν τα αδέλφια του μετανάστευσαν νοσταλγούσαν πολύ τνν πατρίδα τους αισθάνονταν μεγάλη λύπη . Επίσης η γιαγιά μου το 1967 έφυγε στη Γερμανία για τρία χρόνια για να βρει δουλειά . Αναγκάστηκε να γυρισει πίσω λίγο πριν γεννήσει τη μητέρα μου . Η ζωή στη Γερμανία της άρεσε γιατί ήταν πιο οργανωμένη και λυπήθηκε πολύ όταν γύρισε πίσω στην Ελλάδα
Μαρτυρία παππού και γιαγιάς ( Δαμάσκω Κισ .. ΣΤ2 )
Τον Μάρτιο του 1966 ο παππούς μου αναγκάστηκε να μεταναστεύσει στην Στουτγάρδη της Γερμανίας . Άφησε την οικογένειά του και το πανέμορφο χωριό του ( Μεταξάδες Έβρου ) γιατί η μεταξουργία , η μελισσοκομία και η παραγωγή πήλινων σκευών , οι κύριες ασχολίες του χωριού του δεν άφηναν πλέον κέρδη . Έφυγε με την ελπίδα ότι θα μείνει λίγο καιρό εκεί , θα μαζέψει χρήματα και θα επιστρέψει σύντομα πίσω . Φτάνοντας εκεί βρέθηκε αντιμέτωπος με την γλώσσα . Δεν ήξερε να μιλά γερμανικά . Δεν γνώριζε την πόλη . Δεν ήξερε που θα έπρεπε να ρωτήσει για δουλειά . Η δίψα του όμως για μια καλύτερη ζωή γι αυτόν και την οικογένειά του , τον βοήθησε να βρει δουλειά στη Μερσεντές , την βιομηχανία αυτοκινήτων .
Σε λίγο καιρό πήγε και η γιαγιά μου . Οι Γερμανοί του δέχτηκαν σαν να ήταν δικοί τους άνθρωποι . Τους φέρονταν καλά , τους βοήθησαν να μάθουν τη γλώσσα τους , τους πλήρωναν κανονικά χωρίς να θέλουν να τους κλέψουν τα χρήματα της δουλειάς τους . Είχαν τα ρεπό τους , τις άδειές τους , την ασφάλειά τους ( ιατρική και συνταξιοδοτική ).
Σε κάθε δυσκολία τους τα αφεντικά , συνάδελφοι γείτονες τους βοηθούσαν . Δεν ένιωσαν ότι ήταν μετανάστες γιατί δεν τους ξεχώριζαν από τους δικούς τους . Παρ ’ όλα αυτά μετά 20 από χρόνια ξενιτιάς γύρισαν στο