11
ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΑΠΟ ΞΕΝΟΥΣ
Μαρτυρία 1 ( Κείμενο Τσάγ . Δημήτρης )
Μια από τις δραστηριότητές μας ήταν να συγκεντρώσουμε ιστορίες από παππούδες και γιαγιάδες που κάποια στιγμή της ζωής τους αποφάσισαν να πάνε σε άλλη χώρα για κάποιο λόγο και έτσι αισθάνθηκαν και οι ίδιοι ξένοι .
Έγραψαν λοιπόν τα παιδιά για κάποιο συγγενή ή φίλο που ξενιτεύτηκε και τα διάβασαν στις τάξεις τους .
Θα έχετε λοιπόν την ευκαιρία να διαβάσετε κάποιες συγκινητικές αλλά και χαρούμενες ιστορίες συγγενικών μας προσώπων
Μαρτυρία 2 Η ΧΑΜΕΝΗ ΠΑΤΡΙΔΑ ( Αλεξανδρα Μπαρδ . )
Ο προπάππους μου 10 ετών ο πατέρας του Ιγνάτιος 40 ετών , η μητέρα του και τα άλλα αδέρφια του ζούσαν στο Ανταβάλ της Καππαδοκίας .
Το 1924 ο Ελευθέριος Βενιζέλος με τον Τούρκο πρωθυπουργό Μουσταφά Κεμάλ υπέγραψαν συνθήκη ανταλλαγής πληθυσμών . Δηλαδή όσοι Έλληνες ήταν στη Μ . Ασία και όσοι Τούρκου ζούσαν στην Ελλάδα να επέστρεφαν στις πατρίδες τους . Τότε ο προπάππους μου με την οικογένειά του πήραν πήραν κάρα έφτασαν στο λιμάνι της Ταρσού και από κει ανέβηκαν στα καράβια . Πήγαν στο λιμάνι του Πειραιά όπου ξεκουράστηκαν 1-2 μήνες και μετά με άλλα βαπόρια πήγαν στη Θεσσαλονίκη στο Κορδελιό . Το Κορδελιό ή αλλιώς Καρμανκιάι δεν κατοικούνταν . Εκεί στην αρχή έμεναν σε αντίσκηνα για αρκετούς μήνες και μετά διασκορπίστηκαν σε όλες τις περιοχές της Μακεδονίας . Η περιοχή όπου εγκαταστάθηκε η οικογένεια του προπάππου ήταν η Χαλκιδική στο χωριό Ζωγράφος . Στους καινούριους τόπους έκαναν τα νέα νοικοκυριά και συνέχισαν τη ζωή τους .
Όμως δεν έπαψαν ποτέ ακόμα και στα βαθιά γεράματά τους να νοσταλγούν τις χαμένες πατρίδες τους .