Το τελευταίο σέρτικο του "Βούδα"
Ο Δημήτρης Καρύδας γράφει για τον Μάκη Δενδρινό, τον "Βούδα" της Νέας Σμύρνης που δεν είναι πια μαζί μας
Πάει και ο Μάκης, ο "Βούδας" της Νέας
Σμύρνης δεν είναι πια μαζί μας. Ο
Μάκης Δενδρινός το πάλεψε τους
τελευταίους μήνες αλλά κανείς δεν
βγαίνει νικητής από αυτή την άνιση
μάχη. Τα κακά μαντάτα τα μάθαμε όταν
πριν από μερικούς μήνες έπαθε το
διπλό έμφραγμα και όταν μαθαίνεις ότι
οι γιατροί εναποθέτουν τις ελπίδες
τους στον Θεό ξέρεις ότι έχει αρχίσει η
αντίστροφη μέτρηση. Ο Δενδρινός
ανήκε σε μια άλλη γενιά του μπάσκετ.
Δεν μεγάλωσε φτιαγμένος για να
γίνει…επαγγελματίας, απόδειξη ότι
μόλις τα πράγματα στο μπάσκετ άρχισαν να σφίγγουν τα παράτησε και
αποσύρθηκε στο αγαπημένο του νησί.
Ο άγνωστος Μάκης
Ήταν ωραίος τύπος και δεν το γράφω
γιατί ο νεκρός δικαιώνεται. Λαϊκός
αλλά και βαθιά φιλοσοφημένος, cool
πριν η λέξη γίνει του συρμού και της
μόδας, παιδί της πλατείας της Νέας
Σμύρνης όπου έπινε τον καφέ και πάντοτε για τους φιλάθλους του
Πανιωνίου ήταν απλά ο Μάκης. ‘’Ενας
από εμάς’’, όπως έλεγαν. Μεγάλωσε
στον Ταύρο αλλά συνέδεσε το όνομα
του με τον Πανιώνιο και τα δύσκολα
χρόνια που το μπάσκετ δεν ήταν της
μόδας. Ανήκε στη γενιά του Μίσσα, του
Παπαδάκη, του Παύλου, στην πρώτη
σπουδαία γενιά που έβγαλε ο
Πανιώνιος.
Έζησε τις πρώτες Ευρωπαϊκές εξόδους της ομάδας στο αλήστου μνήμης
Κύπελλο Κόρατς, την πρώτη ιστορική
συμμετοχή της ομάδας στον τελικό
Κυπέλλου του 1977 αλλά και τον άδοξο
υποβιβασμό της ομάδας στην Β΄ εθνική
τρία χρόνια αργότερα.
Επαιξε 13 χρόνια στον
Πανιώνιο και ήταν
σπουδαίος σουτέρ για
τα
δεδομένα
της
εποχής. Εκλεισε την
καριέρα του με μέσο
όρο κοντά 19 πόντους
στα επίσημα παιχνίδια
του Πανιώνιου αλλά
πάντοτε έζησε στη σκιά
μεγάλων σούτινγκ γκαρντ που υπήρχαν εκείνα
τα χρόνια στο ελληνικό
μπάσκετ όπως ο Γιατζόγλου, ο Κόντος ή ο Χάρης Παπαγεωργίου του Άρη. Απόδειξη οι μετρημένες
στα δάχτυλα των δύο χεριών συμμετοχές του στη