« Άμα αρχίσω εγώ το φαγητό , δεν υπάρχει τέλος … Πρέπει να το φάω όλο , κι αν δεν έχω χορτάσει θα ξαναβάλω , μέχρι να γαληνέψω και να είμαι ευχαριστημένη / ος !».

Σας θυμίζει κάτι ; Πρόκειται για μια κοινή περίπτωση φαγητού υπό την επιρροή συναισθήματος , πίσω από το παραπέτασμα ή δικαιολογία του « θέλω πολύ φαγητό για να χορτάσω / ηρεμήσω ».

« Ξεσπάω στο φαγητό »

Τυπικά , ένας άνθρωπος που είναι επιρρεπής στο συναισθηματικό φαγητό , αδυνατεί να αντιμετωπίσει κατά μέτωπο τις όποιες δυσκολίες της ζωής του , επιθυμεί μεν το ενδιαφέρον των υπολοίπων , αλλά στην πράξη το φοβάται , αποφεύγοντας την όποια κριτική / σχολιασμό . Στη ζωή του πιθανότατα , έχει ιδιαίτερα αμφιταλαντευόμενες και αμφιθυμικές σχέσεις , που πολλές φορές πυροδοτούν τα επεισόδια αυτά υπερβολικής κατανάλωσης φαγητού .

Η βουλιμία δεν είναι τσιμπολόγημα

Πολλές φορές , μάλιστα , βαπτίζουμε τη συμπεριφορά αυτή ως βουλιμία , ως κάτι πέρα από τις δυνάμεις μας , που παρεμπιπτόντως δεν μπορούμε να το αλλάξουμε . Ωστόσο , από το ( κοινό ) συναισθηματικό φαγητό , μέχρι την εκδήλωση αδηφαγικών / βουλιμικών

επεισοδίων , μεσολαβούν αρκετά στάδια , ενδεικτικά της σοβαρότητας του προβλήματος που αντιμετωπίζουμε .

Τι είναι πραγματικά το βουλιμικό επεισόδιο ;

Το αδηφαγικό / βουλιμικό επεισόδιο συνιστά στην πραγματικότητα ένα φαύλο κύκλο , που συνεπάγεται απώλεια ελέγχου της πρόσληψης φαγητού . Χαρακτηρίζεται από επανειλημμένα επεισόδια υπερφαγίας , που συνήθως συνοδεύονται από συμπεριφορές ακύρωσης ( πρόκληση εμετού , χρήση καθαρτικών ή διουρητικών φαρμάκων ). Κατά τη διάρκεια ενός βουλιμικού επεισοδίου , μπορούμε να καταναλώσουμε μικρές ή μεγάλες ποσότητες φαγητού με πολύ γρήγορο ρυθμό , με πιθανές εναλλαγές από γλυκιά σε αλμυρή γεύση και αντίστροφα , σε χρονικό διάστημα 2-3 ωρών . Ακολουθεί μια

προσωρινή υποχώρηση του αισθήματος της πείνας , του θυμού , του άγχους , αλλά τελικά απομένει ο φόβος της αύξησης του βάρους . Και είναι ο φόβος αυτός που οδηγεί αρκετές φορές σε λήψη ακραίων αντισταθμιστικών μέτρων .

Τα βουλιμικά επεισόδια δεν συμβαίνουν τυχαία

Κατά κανόνα , τα βουλιμικά επεισόδια σχεδιάζονται και το φαγητό αποθηκεύεται με σκοπό να καταναλωθεί , όταν δεν θα υπάρχει η πιθανότητα διακοπής . Για το λόγο αυτό , λαμβάνουν χώρα κυρίως κατά τις νυκτερινές ώρες . Άτομα με χρόνια εξέλιξη , εκδηλώνουν υπερφαγικά επεισόδια με βραδύτερους ρυθμούς , ενώ άλλοι « τσιμπολογούν με τις ώρες » μικρές ποσότητες τροφών .

« Η παγίδα του … χοντρού »

Η συμπεριφορά των βουλιμικών ατόμων δεν βασίζεται στο αίσθημα της πείνας , αλλά στην πεποίθηση ότι είναι πολύ « χοντροί », οπότε η απώλεια βάρους θα λύσει το πρόβλημα . Και εκεί ακριβώς κρύβεται η παγίδα : το άγχος του επιθυμητού αποτελέσματος οδηγεί σε πολύ αυστηρή δίαιτα , στην όποια το

άτομο δεν μπορεί να ανταπεξέλθει . Προκύπτει λοιπόν πολύ έντονο αίσθημα στέρησης , που πυροδοτεί συχνά-πυκνά αδηφαγικά επεισόδια .

Σπάστε τα δεσμά

Αν λοιπόν , το προφίλ που περιγράφουμε ανωτέρω σας ταιριάζει , είναι καλό να ζητήσετε βοήθεια . Η συνέργεια μάλιστα , κλινικού διαιτολόγου και ψυχολόγου , μπορεί να βοηθήσει σημαντικά στην κατεύθυνση αυτή .

Όπως και να έχει , θα πρέπει να εκπαιδευτείτε διατροφικά , ώστε τουλάχιστον να μπορείτε ( αρχικά ) να αναγνωρίσετε το βιολογικό αίσθημα της πείνας και τα σήματα κορεσμού . Σταδιακά , θα μάθετε να ξεχωρίζετε και να αναγνωρίζετε τις « επικίνδυνες » στιγμές , ώστε να προφυλάσσετε τον εαυτό σας πιο αποτελεσματικά . Με τη βοήθεια ειδικών θα δουλεύετε προλαμβάνοντας , ώστε να αποφευχθούν τυχόν σπασμωδικά αντισταθμιστικά μέτρα .

Εντέλει , θα πρέπει να τεθεί ως στόχος η απενοχοποίηση του φαγητού και ο περιορισμός της μάταιης αναζήτησης καταφύγιου , σε κάτι που πλέον παίρνει παθολογική μορφή .

Γιώργος Μίλεσης , MSc Κλινικός Διαιτολόγος http :// www . newsitamea . gr /

Είναι γεγονός ότι οι θερμίδες έχουν την τάση να εισέρχονται στον οργανισμό σας ενώ εσείς … κοιτάτε από την άλλη . Ποια ήταν η τελευταία μπουκιά που βάλατε στο στόμα σας ; Πολύ πιθανό να

μη τη θυμάστε καν ! Γι ’ αυτό δοκιμάστε μια καινούρια τακτική : αυτή της γνώσης και της συναίσθησης . Συλλογιστείτε τις διατροφικές σας επιλογές , πριν , μετά και κατά τη διάρκεια που

καταναλώνετε . Μελέτη έδειξε ότι οι άνθρωποι που σημείωσαν χαμηλά επίπεδα επίγνωσης της διατροφής τους είχαν 34 % περισσότερες πιθανότητες για παχυσαρκία , σε σχέση με αυτούς που έδειξαν υψηλή επίγνωση . Το πρώτο βήμα προς αυτή την κατεύθυνση είναι να κατανοήσετε τη διαφορά μεταξύ σωματικής και συναισθηματικής πείνας .

Σωματική πείνα

1 . Προκύπτει σταδιακά 2 . Τη νιώθετε στο στομάχι 3 . Εξασθενεί με οποιαδήποτε διατροφική επιλογή 4 . Ικανοποιείται εύκολα

Συναισθηματική πείνα

1 . Σας κρούει τον κώδωνα ξαφνικά 2 . Αφορά νοερή λαχτάρα για φαγητό 3 . Συνδέεται με συγκεκριμένες διατροφικές προτιμήσεις 4 . Ικανοποιείται δύσκολα

Εάν η πείνα σας είναι φυσική , ικανοποιήστε την με τα σωστά “ καύσιμα ”, όπως πρωτεΐνες ή λαχανικά . Εάν , πάλι , πρόκειται για συναισθηματική πείνα , εντοπίστε τρεις λέξεις που να περιγράφουν το πώς νιώθετε εκείνη τη στιγμή ( βαριεστημένοι , απογοητευμένοι , κουρασμένοι ) και βρείτε τρόπους να αντιμετωπίσετε αυτό που σας βαραίνει , όπως “ με μια βόλτα , με σκάκι ή με μια αγκαλιά !”, προτείνει η Susan Albers , ψυχολόγος και συγγραφέας του βιβλίου “ Eating Mindfully ”.

Όταν τρώτε , αποφύγετε περισπασμούς όπως η τηλεόραση και αφοσιωθείτε εντελώς στο φαγητό , τη γεύση και την υφή του . Τρώτε αργά και προσπαθήστε να χρησιμοποιείτε το μη κυρίαρχο χέρι σας για κάθε μπουκιά . Ακόμη , είναι καλό να παίρνετε ανάσες καθώς τρώτε , μιας και μπορεί να διαπιστώσετε ότι είστε κοντά στη χόρταση . Εξάλλου , ό , τι αφήσετε θα είναι τέλειο και για την επόμενη ημέρα !

Η Ομάδα των Holmes Place