10
ΝΕΟΙ ΟΡΙΖΟΝΤΕΣ, ΜΑΪΟΣ 2015
Νέα Σμύρνη: Η οπτική μιας φοιτήτριας
της Μαυρίδου Ευδοκίας
κό κοινό.
Λένε πως κάθε άνθρωπος έχει μια
μοναδική οπτική γωνία για κάθε
κατάσταση. Φαντάζει σχεδόν αδύνατον
να ταυτίζεται απόλυτα με την οπτική
ενός άλλου ατόμου εξαιτίας της
ατομικής αντιληπτικής επεξεργασίας,
κοινώς επειδή είμαστε φτιαγμένοι έτσι
εκ φύσεως. Ο μεν μπορεί να βλέπει το
μπλε κυανό, ενώ ο δε να το ερμηνεύει
ως τυρκουάζ. Κάποια στιγμή το νήμα του
ειρμού μου πήρε αφορμή από το
συλλογισμό αυτό, για να καταλήξει σε
έναν στοχασμό: τι είναι Νέα Σμύρνη και
για ποιο λόγο μου αρέσει τόσο;
Οι παραπάνω σκέψεις συνιστούν απλά
την δική μου οπτική επάνω στην πορεία
της Νέας Σμύρνης, μια οπτική που
σχηματίστηκε κατά τη διάρκεια των
μαθητικών
χρόνων
και
που
αποκρυσταλλώθηκε κατά τη διάρκεια
των φοιτητικών μου ετών. Κάποιοι ίσως
συμφωνήσουν με την πορεία της σκέψης
μου,
άλλοι
ενδεχομένως
να
διαφωνήσουν. Σε καμία περίπτωση δεν
θεωρώ πως έχω το απόλυτο δίκιο,
εφόσον όπως ανέφερα και στην αρχή
κάθε ανθρώπινη οντότητα διαθέτει μια
μοναδική αντιληπτική επεξεργασία. Για
το μόνο που είμαι σίγουρη είναι η εξής
ερμηνεία: η Νέα Σμύρνη είναι διαχρονική,
κάτι που φάνηκε με την πάροδο των
ετών και με την εξέλιξή της. Η φυσική
ομορφιά με τα δέντρα της, τα σπίτια της
και
τις
λίγες
εναπομείνασες
μονοκατοικίες της, τα σιντριβάνια της, οι
μικρές ή η μεγάλη της πλατεία, η αύρα
ελευθερίας που εκπέμπει και η
τοποθεσία της στα νότια προάστια,
κοντά στο κέντρο, αλλά και προς το
νότιο ή το δυτικό κομμάτι της Αθήνας,
αποτελούν
παράγοντες
μεγάλης
σημασίας για την all-time-classic Νέα
Σμύρνη. Το πιο σπουδαίο ωστόσο είναι
ένα, οι άνθρωποι της περιοχής μας. Γιατί
οι Νεοσμυρνιώτες είναι Άνθρωποι με το
άλφα
κεφαλαίο,
γεμάτοι
συντροφικότητα, στοργή, νοιάζονται ο
ένας
για
τον
άλλον
και
αλληλοβοηθιούνται. Διότι σε μια
κοινωνία γεμάτη μίσος και αμοραλισμό η
πλειοψηφία έχει λησμονήσει τι σημαίνει
να είσαι άνθρωπος. Όμως η Νέα Σμύρνη
ήταν, είναι και θα είναι ο τόπος που η
λέξη άνθρωπος δεν χάνει ποτέ την
ουσία της.
Η Νέα Σμύρνη πέρασε τεράστια
μεγαλεία στο παρελθόν, πληθώρα
ανθρώπων γέμιζαν την κεντρική της
πλατεία, ενώ οι καφετέριες και
τα
καταστήματά
της
αποτελούσαν hot spot για τους
Αθηναίους. Μεγάλωσα βλέποντας τη
Νέα Σμύρνη να ακμάζει, μέχρι που
ξαφνικά, γύρω στο 2008-2012 πέρασε
στην παρακμή της. Πολλοί από τους
θαμώνες
της
πλατείας
την
εγκατέλειψαν και άρχισαν να βγαίνουν
σε άλλα μέρη, κατά βάση mainsteam,
όπως Γλυφάδα, Γκάζι, Μοναστηράκι…
Θυμάμαι πως ρωτούσα συμμαθητές μου
στο Λύκειο «Πού θα βγεις σήμερα;» και
εκείνοι απαντούσαν «Μάλλον προς
κέντρο γιατί σιγά μ