FORUM
ΡΩΣΙΑ-ΔΥΣΗ : TΟ ΤΕΛΟΣ ΤΗΣ ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΠΟΙΗΣΗΣ ; Η ΓΕΩΠΟΛΙΤΙΚΗ ΔΙΑΣΤΑΣΗ ΤΗΣ ΟΥΚΡΑΝΙΚΗΣ ΚΡΙΣΗΣ …
Η Ρωσία επιδιώκει την εδραίωση πολυπολικού συστήματος επιρροής στο σημερινό διεθνές στερέωμα , ενώ οι ΗΠΑ αντιστέκονται για τη διατήρηση της μονοπολικής ηγεμονικής επιρροής τους . Τα πράγματα όμως θα ήταν διαφορετικά , αν η Ευρώπη είχε ισχυρή παρουσία .
ΤΟΥ ΝΙΚΟΥ ΧΑΤΖΗ , ΑΝΑΛΥΤΗ ΣΥΓΧΡΟΝΗΣ ΓΕΩΠΟΛΙΤΙΚΗΣ-ΣΥΜΒΟΥΛΟΥ 3D ΔΙΑΠΡΑΓΜΑΤΕΥΣΕΩΝ , WWW . NEGOTIATION . GR
H διαδικτυακή έκδοση του POLITICO σε ανταπόκριση από την Αθήνα στις 9 Φεβρουαρίου σχολίασε την πορεία βελτίωσης των διμερών σχέσεων μεταξύ της Ελλάδας και των ΗΠΑ , κυρίως μέσα στην τελευταία δεκαετία . Στην αναφορά αυτή δινόταν έμφαση στην ενίσχυση της διμερούς αμυντικής συνεργασίας των δύο χωρών , υπό το πρίσμα της κλιμάκωσης της έντασης μεταξύ της Ρωσίας και της Δύσης με πεδίο γεωπολιτικού ανταγωνισμού την Ουκρανία . Επίσης , τονίζονταν η δυσαρέσκεια της Μόσχας για την παραχώρηση σημαντικών αμυντικών διευκολύνσεων από την ελληνική πλευρά στις ΗΠΑ . Είναι προφανές ότι από την ενίσχυση των αμυντικών σχέσεων μεταξύ της Ελλάδας και των ΗΠΑ η Ρωσία πιέζεται , με πολλαπλές συνέπειες στη σφαίρα επιρροής που προσπαθεί να διατηρήσει στην ευρύτερη Βαλκανική , αλλά και για την ευκολία πρόκλησης στρατιωτικών τετελεσμένων στην περίπτωση που η ιστορία της κλιμάκωσης των σχέσεων με τη Δύση μέσω Ουκρανίας τεθεί εκτός ελέγχου με απρόβλεπτες εξελίξεις . Σε αντίθεση με τη γεωπολιτική πραγματικότητα των τελευταίων δεκαετιών , η παρούσα κρίση με επίκεντρο την Ουκρανία δείχνει μια ξεκάθαρη τάση τόσο των ΗΠΑ όσο και της Ρωσίας να επαναπροσδιορίσουν τις σφαίρες γεωπολιτικής επιρροής τους στην ευρύτερη περιφέρεια της παλιάς ΕΣΣΔ , αλλά και στην Ανατολική Μεσόγειο και τη Μέση
Ανατολή , με γεωπολιτική προβολή επιδιώξεων μέχρι την Ασία ( Κορεατική Χερσόνησος , Ιαπωνία ) και ακόμη και τη Λατινική Αμερική . Από τη μεριά της η Ρωσία επιδιώκει ( αναγκαστικά ) τη σύμπραξή της με την Κίνα , έχοντας ως στόχο την ανάδειξηενίσχυση της γεωπολιτικής επιρροής της σε περιφερειακό επίπεδο με διεθνείς προεκτάσεις προς την κατεύθυνση ενός πολυπολικού διεθνούς συστήματος , σε αντίθεση με τη διεθνή πραγματικότητα των εξελίξεων μετά τη δεκαετία του 1980 . Το κεντρικό επιχείρημα του Κρεμλίνου στην παρούσα χρονική περίοδο είναι η διαρκής επέκταση του ΝΑΤΟ προς τα ανατολικά ( μέσα στην αυλή της Ρωσίας ) με κόκκινη γραμμή την ενδεχόμενη ένταξη της Ουκρανίας στο Βορειοατλαντικό Σύμφωνο . Υπό το διαμορφούμενο σκηνικό πολεμικής έντασης γύρω από την Ουκρανία , η Ρωσία , έχοντας το πλεονέκτημα της γεωγραφικής εγγύτητας και του άμεσου χρονικά εφοδιασμού των στρατιωτικών δυνάμεων , επιχειρεί μέσω της συνεχιζόμενης συγκέντρωσης στρατιωτικών δυνάμεων και οπλοσυστημάτων στη συγκεκριμένη περιοχή με το πρόσχημα διαρκών στρατιωτικών ασκήσεων να επιβάλλει συνθήκες εξαναγκασμού . [ Η απόφαση του Ρώσου προέδρου Πούτιν να αποστείλει « ειρηνευτικά στρατεύματα » στις δυο αυτοαποκαλούμενες Λαϊκές Δημοκρατίες του Ντονέτσκ και Λουγκάνσκ , τις οποίες αναγνώρισε και επίσημα , βρισκόταν υπό εξέλιξη όταν ολοκληρώναμε το τεύχος .] Υπό τη λογική αυτή , η Μόσχα κερδίζει χρόνο μέσω της επίδειξης στρατιωτικής ισχύος , προβάλλοντας την πρόθεση άσκησης περιφερειακής γεωπολιτικής επιρροής του Κρεμλίνου με διεθνείς προεκτάσεις , αλλά και επιδιώκοντας την όλο και πιο δραστική επιστροφή της στο πλαίσιο διαλόγου με τη Δύση , παρά το ψυχροπολεμικό κλίμα και τις αντιπαραθέσεις μεταξύ των αξιωματούχων των εκατέρωθεν πλευρών . Η τακτική αυτή εδραιώνει τη λογική περιφερειακών διπλωματικών , αμυντικών και ενεργειακών αντιπαραθέσεων στην περίοδο του Ψυχρού Πολέμου 2.0 +, όπου πέραν της άσκησης περιφερειακής επιρροής και πιέσεων από χώρες όπως η Ρωσία , επιδιώκεται η ενεργοποίηση ενός πλαισίου πολυπολικής επιρροής του διεθνούς συστήματος με την οργάνωση συμπράξεων όπως αυτή μεταξύ της Ρωσίας και της
4 Mάρτιος 2022