Δημιουργια φυλογενετικου δέντρου με χρήση μιτοχονδριακών δεικτών
Η αναδημιουργία φυλογενετικού δέντρου βασίστηκε σε 86 αλληλουχίες που καταλήγουν σε 25
απλοτύπους. Οι αλληλουχίες που αποκτήθηκαν σε αυτή τη μελέτη αντιστοιχούν σε τέσσερις απλοτύπους
(Hap1, Hap7, Hap10 και Hap13, Παράρτημα Ι) με 46 από τις 86 αλληλουχίες να ανήκουν στον Hap1. Αυτός
ο απλότυπος υπάρχει σε πληθυσμούς λύκων από Ελλάδα, Ρουμανία, Ρωσία, Σουηδία, Ανατολική Ευρώπη
(Παράρτημα Ι, Διάγραμμα1) Μία αλληλουχία ανήκε στον απλότυπο 7 (Hap7), ο οποίος εντοπίζεται επίσης
σε πληθυσμούς λύκων από την Ελλάδα, τη Βουλγαρία, την Ανατολική Ευρώπη, την Πολωνία, τη Σλοβακία
και τη Ρουμανία. Ο απλότυπος 10 (Hap10), που εντοπίστηκε σε ένα από τα αναλυθέντα δείγματα, υπάρχει
σε λύκους από τη Λευκορωσία, την Ουκρανία, τη Σλοβακία και τη Βουλγαρία. Επίσης εντοπίστηκε ο
μοναδικός απλότυπος 13 (Hap13), ο οποίος δεν βρέθηκε σε καμία δημοσιευμένη αλληλουχία από
βαλκανικούς πληθυσμούς, αλλά έχει ήδη ανιχνευτεί σε δείγματα από την Ινδία και τη Σαουδική Αραβία.
Είναι σημαντικό να υπογραμμιστεί ότι η ανάλυση μιτοχρονδριακού mtDNA, επομένως και το φυλογενετικό
δέντρο, ακολουθούν την μητρική καταγωγή. Η ανάλυση αυτή δίνει πληροφορίες κυρίως για την επέκταση
και μετανάστευση θηλυκών ατόμων λύκου. Τα αποτελέσματα που προέκυψαν υποδηλώνουν ότι ο
πληθυσμός λύκων στην Πάρνηθα, ανήκει κυρίως σε μία φυλογενετική προέλευση, πιθανότατα από
συγγενικά θηλυκά άτομα. Οι άλλοι τρεις απλότυποι εκπροσωπούνται από μεμονωμένα άτομα, που θα
μπορούσαν να ανήκουν σε άτομα διασποράς - μετανάστες.
Ο αριθμός των απλοτύπων που παρατηρήθηκαν είναι παρόμοιος με αυτόν που καταγράφηκε στο Εθνικό
Πάρκο Μπιαλοβιέσκα (Białowieża Primary Forest – BPN, n hap = 4) (Jędrzejewski et al., 2005), στη Λιθουανία
(n hap = 5) (Baltrūnaitė et al., 2013) και στην Κροατία (n hap = 5) (Gomerčić et al., 2010). Σε σύγκριση με
δώδεκα περιοχές στην Πολωνία και τη Γερμανία ο αριθμός απλοτύπων στην Πάρνηθα ήταν παρόμοιος ή
υψηλότερος (Czarnomska el at., 2013). Το αποτέλεσμα αυτό είναι ενδιαφέρον και δείχνει ότι ο πληθυσμός
λύκων στο Ε.Π. Πάρνηθας είναι συνέχεια του μεγάλου Βαλκανικού και του Ελληνικού πληθυσμού
(Iliopoulos 2018, Karamanlidis et al. 2016, Chapron et al. 2014), με καταγραφές περισσότερων απλοτύπων
από όσους έχουν καταγραφεί στην Ισπανία (n hap = 3) και την Ιταλία (n hap = 1) (Sastre et al., 2011, Lucchini
et al., 2004). Ο αριθμός απλοτύπων που καταγράφηκε σε λύκους της Πάρνηθας είναι από την άλλη πλευρά
πολύ χαμηλότερος από τους αντίστοιχους στη Βουλγαρία (np hap = 11) και στον Καυκάσο (n hap =9) (Pilot
et al., 2014 ), αν και θα πρέπει να τονιστεί ότι για αυτούς τους δύο πληθυσμούς αναλύθηκε μεγαλύτερος
αριθμός δειγμάτων σε πολύ μεγαλύτερη χωρική κλίμακα.
Γενετική ανάλυση του πληθυσμού με χρήση μικροπυρηνικών δεικτών
Από τους 23 γονότυπους που απομονώθηκαν, δύο (11019 και 11034) έδειξαν 100% αντιστοιχία οδηγώντας
στο συμπέρασμα ότι ανήκουν στο ίδιο άτομο (Παράρτημα). Τρεις γονότυποι (11012, 11030 και 11033)
διέφεραν σε τρεις γενετικούς τόπους ωστόσο θεωρήθηκε ότι αντιστοιχούν σε ένα άτομο καθώς οι
διαφορές τους μπορεί να ήταν αποτέλεσμα της διαδικασίας PCR. Τα άλλα δείγματα διέφεραν τουλάχιστον
σε τέσσερις γενετικούς τόπους, και συνεπώς θα μπορούσαν να θεωρηθούν ως ξεχωριστά άτομα. Δύο
δείγματα (11004 και 11005) εξαιρέθηκαν από την ανάλυση καθώς το μιτοχονδριακό τους DNA έδειξε ότι
ανήκουν σε κόκκινη αλεπού (Vulpes vulpes) (Παράρτημα Ι, Πίνακας 2). Τέλος, δείγματα που ανήκαν στον
απλότυπο μιτοχονδριακού DNA Hap1 ταυτοποιήθηκαν με γενετική ανάλυση μικροπυρηνικών δεικτών, ότι
αντιστοιχούν σε 18 διαφορετικά άτομα.
15