Ιλίου Λύκειον Οι ιθαγενείς της Βόρειας Αμερικής, Π.Κούνας | Page 48
Η αρχή και το τέλος των Χιούρον, ανάγεται στην έχθρα τους με τους Ιροκουά. Οι άγριοι
Ιροκουά αντελήφθησαν την υπεροχή του πυροβόλου έναντι του τόξου και του βέλους, και
διαπραγματεύτηκαν με τους Ολλανδούς, για να αυξήσουν τον εξοπλισμό τους.
Το 1648 οι Ιροκουά επέδραμαν στον τόπο των Χιούρον. Κατά το 1650, η συνομοσπονδία των
Χιούρον καταστράφηκε και τα σκόρπια υπολείμματα της φυλής βρήκαν καταφύγιο κοντά
στους Ινδιάνους Έρι, που ήταν κι αυτοί θύματα των ανώτερων όπλων.
Οι Ινδιάνοι Έρι ξεχώριζαν για την ικανότητά τους στο τόξο και στο βέλος. Συμπάθησαν τη
δυστυχία των Χιούρον και βρήκαν τους Ιροκουά επικίνδυνους γείτονες. Έτσι, οι Ιροκουά
χτύπησαν τη φυλή των Έρι μαζί με τα απομεινάρια των Χιούρον. Και πάλι τα ανώτερα όπλα
θριάμβευσαν. Λέγεται πως ένας Έρι μπορούσε να ρίξει 9 βέλη για όση ώρα χρειαζόταν ένας
Ιροκουά πολεμιστής να πυροβολήσει μία φορά με το ολλανδέζικο αρκεβούζιο (ένα είδος
τουφεκιού, που προηγήθηκε από το μουσκέτο και χρησιμοποιήθηκε τον 15ο και 16ο αιώνα).
Όλη όμως η δυνατότητα που είχαν στο τόξο οι Έρι και όλο το μίσος που είχαν οι Χιούρον,
αποδείχθηκαν ανώφελα και δεν μπόρεσαν να αντισταθούν στη δύναμη της πυρίτιδας. Οι
Ιροκουά πέτυχαν συντριπτική νίκη και κατέστρεψαν για πάντα τη δύναμη των Χιούρον.