λάβει ποτέ τη μορφή μιας επίσημης translatio imperii από την Κωνσταντινούπολη στη
Μόσχα.
Ο Ισίδωρος επέστρεψε στη Μόσχα από τη Φλωρεντία το 1441, ως καρδινάλιος της
Ρωμαϊκής Εκκλησίας, αφού ταξίδεψε μέσο Ιταλίας, Ουγγαρίας και Πολωνίας. Οι Ρώσοι
είχαν πληροφορηθεί και από τους αντιπροσώπους τους στη Φλωρεντία και από
κύκλους της Κωνσταντινούπολης τα σχετικά με την αντίσταση του Μάρκου του Ευγενικού
στις συνοδικές αποφάσεις και την αποκήρυξη μιας πλειοψηφίας Ελλήνων
συμμετασχόντων που επακολούθησε. Η απόφαση του Μεγάλου Πρίγκιπα να απορρίψει
τον Ισίδωρο δεν σήμαινε εξέγερση εναντίον του Βυζαντίου· βασιζόταν μάλλον στην
προσμονή μιας ορθόδοξης ανασυγκρότησης στο Βυζάντιο. Σε μια επιστολή ενδεικτική
του μεγάλου σεβασμού του προς τον πρόσφατα εκλεγμένο πατριάρχη Μητροφάνη -που
υποστήριξε κατ' αρχήν τη Φλωρεντία, αλλά δεν ήταν σε θέση να διακηρύξει επίσημα την
Ένωση των Εκκλησιών- ο Μέγας Πρίγκιπας ζήτησε την άδεια να εκλέξει μητροπολίτη σε
ρωσικό έδαφος: «Ικετεύουμε την πανιερότατη μακαριότητα σας να εξετάσει τους ιερούς
και θείους κανόνες της Ελληνικής Εκκλησίας [...] και να εγκρίνει ώστε να
πραγματοποιηθεί ορισμός μητροπολίτη στην ίδια του τη χώρα». Καμία απάντηση δεν
ήρθε, και οι Ρώσοι