ΤΟ ΙΕΡΟ ΑΦΡΟΔΙΤΗΣ ΚΑΙ ΕΡΩΤΟΣ ΣΤΗΝ ΙΕΡΑ ΟΔΟ
ζει τριγωνικὴ ἀπόληξη στὴν πλάτη ( μὲ μικρὴ φούντα στὴν ἄκρη ), ἡ ἄλλη πέφτει πίσω ἀπὸ τὸν ἀριστερὸ ὦμο τυλίγοντας καὶ τὸν βραχίονα . Η ἀπόδοση του τρόπου ἔνδυσης του ἱματίου ἐκ μέρους του καλλιτέχνη παρουσιάζει σημαντικὸ σφάλμα στὴν ἀριστερὴ πλευρά : οἱ τοξωτὲς πτυχὲς στὸν βραχίονα δὲν δικαιολογοῦν τὴν ἀπόληξη τοῦ ἱματίου Πίσω ἀπὸ τὸν ἀριστερὸ ὦμο- ἀντίθετα ἡ βαρειά , ἀπτύχωτη τριγωνικὴ μάζα του ἱματίου στὴν πλάτη μοιάζει νὰ καλύπτεται ἀπὸ Τὶς τοξωτὲς πτυχὲς του μπούστου .
Εἶναι δύσκολο νὰ ταυτιστεῖ ἡ μορφὴ , ἡ ὁποία ἔχει παρὰ ταῦτα ὀνομαστεῖ Περσεφόνη . Δὲν εἶναι ὄμως γνωστὸς Κάποιος παγιωμένος ἀγαλματικὸς τύπος Περσεφόνης ιι στὰ ὑστεροκλασικὰ / ἑλληνιστικὰ χρόνιασυνἠΘως ἀναγνωρίζεται μόνο λόγῳ τῆς ἀπὸ κοινοῦ ἀπεικόνισής της μὲ τὴν Δήμητρα . Συχνὰ ἐξ ἄλλου ἀνευρίσκουμε τύπους Ἀφροδίτης μὲ βεβαιωμένη ταυτότητα Περσεφόνης 12 , ἡ ταύτιση συνεπῶς τῆς μορφῆς ἐξαρτᾶται ἀποκλειστικὰ καὶ μόνο ἀπὸ τὰ συμφραζόμενα . Τὸ μόνο στοιχετο διάκρισης εἶναι ἡ ἀναλογία ὅσον ἀφορᾶ στὴ διευθέτηση του ἱματίου πάνω στὸ στῆθος μὲ τὶς μορφὲς του τύπου τῆς Κόρης τῆς Φλωρεντίας113 , ἕναν ἀγαλματικὸ τύπο δηλαδὴ ποὺ χρονολογεῖται στὸ αἱ μισὸ του 300 αἰ . π . Χ . Πιὸ κοντινὸς ὡστόσο εἶναι ὁ τρόπος διευθέτησης του ἱματίου σὲ ἀγαλματικοὺς τύπους Δημητρας , ὅπου τὸ ἱμάτιο φοριέται πάνω ἀπὸ τὸν πέπλο ( καὶ ὄχι τὸν χιτῶνα ὅπως στὸ ἀγαλμάτιο του Δαφνιοϋ ), ἐνίοτε δὲ καλύπτει καὶ τὸ κεφάλι 14 . Ἀπαντᾶται ἀρχικὰ στὴ
τημἐνο ὥστε νὰ καλύπτει μόνο τὸ στῆθος συνηθίζεται ἐπίσης Πάνω ἀπὸ πέπλο , συνήθως ζωσμένος βλ . καὶ παρακάτω σημ . 113 καὶ 116 .
1 1 1 . Η G . Gi ‘ mtner , LIMC VIII ( 1997 ) λ . Persephone δὲν ἔχει ὀργανώσει τὸν κατάλογό
της τυπολογικά .
112 . Ὅπως π . χ . στὸ μεγάλο ἐλευσινιακὸ ἀνάγλυφο ὅπου Δήμητρα καὶ Περσεφόνη ἀπεικονίζονται ἀπὸ κοινοῦ παρατήρηση τῆς G . Gijnmer , LIMC VIII ( 1997 ) 977 , λ .
Persephone .
1 13 . Βλ . Baumer , 37-39 καί 43 . Τὸ θέμα εἶναι ἐπίσης γνωστὸ ἀπὸ τὴ Μούσα μὲ τοὺς αὐλοὺς στὴ βάση τῆς Μαντίνειας καὶ πάντως στὴ διάρκεια του 4ου αἰῶνος δὲν χαρακτηρίζει ἀσφαλῶς συγκεκριμένη θεότητα- μπορεῖ νὰ εἶναι Μούσα ( ούρανίας ), Ὑγεία , Ἄρτεμις Ἑκάτη εἴτε Περσεφόνη .
114 . Πρβ . καὶ τὶς μορφὲς Grimani , R . Kabus-jahn , Die Grimanische Figurengruppe in Venedig , AntP1 ΧΙ ( 1972 ) 51-57 , εἰκ . 28-35 : Βενετία , Ἀρχαιολογικὸ Μουσετο , ἀρ . εὑρ . 21 , κυρίως γιὰ τὸ μστίβο του ἱματίου , ποὺ ἀπὸ τὸν δεξιὸ ὦμο ἔρχεται διαγώνια πρὸς τὸν ἀριστερὸ βραχίονα . Βλ . πρόσφατα γιὰ τὰ ἀγάλματα τῆς Γόρτυνας : 1 . Romeo , Gortina 111 . Le scu1ture ( 1998 ) 231-235 , ἀρ . 88 , 89 , εἰκ . 29 β , 30 .
60