ΤΟ ΙΕΡΟ ΑΦΡΟΔΙΤΗΣ ΚΑΙ ΕΡΩΤΟΣ ΣΤΗΝ ΙΕΡΑ ΟΔΟ
Σώζεται μόνο τὸ κάτω τμῆμα γυμνῆς ἀνδρικῆς μορφῆς . Πρόκειται γιὰ Ἔρωτα , ποὺ βαδίζει πρὸς τὰ δεξιά προβάλλοντας τὸ ἀριστερὸ πόδι στὸ ὁποῖο στηρίζεται ἐνῶ τὸ δεξὶ ἀκουμπάει μόνο στὰ δάκτυλα , ὑποδηλώνοντας ἔτσι τὴν ἔντονη κίνηση πρὸς τὰ ἐμπρός . ΠιΘανότατα κρατάει καὶ μὲ τὰ δύο χέρια Θυμιατἠριο- τὸ δεξὶ δηλώνεται σαφεστάτα , τὸ ἀριστερὸ διακρίνεται σὲ δεύτερο ἐπίπεδο . Δὲν διακρίνονται τὰ φτερά- τὸ ἔξαρμα ποὺ σώζεται στὴν πλάτη ἴσως νὰ εἶναι ἄκρο ἱματίδιο καὶ ὄχι ἴχνος τῶν φτερῶνββ , ποῦ θὰ πρέπει νὰ ὑποτεθοῦν λίγο ψηλότερα . Τόσο ἡ ταυτότητα τῆς μορφῆς ὅσο καὶ ἡ κίνησή της βρίσκουν συγγενέστατα παράλληλα στὶς πλάκες μὲ ἀντίστοιχο θέμα καὶ ὑποτιθέμενη προέλευση ἀπὸ τὸ Ἱερὸ τῆς Ἀφροδίτης στὴ Βόρεια κλιτὺ τῆς Ἀκροπόλεως τῶν Ἀθηνῶν , Π . 1 . Γ ἀρ . καταλόγου 11-13 . Παρατηροῦμε ὡστόσο μικρὲς διαφοροποι- ἠσεις , ποὺ συνίστανται κυρίως στὰ ἀκόλουθα : ὁ Ἔρωτας ἀπὸ τὸ Δάφναὶ βαδίζει πρὸς τὰ δεξιά , πρὸς τὴν ἀντίθετη δηλαδὴ κατεύΘυνση- ὁ τύπος του Θυμιατηρίουβθ , ποὺ εἶναι βαρύτερο μὲ σωζόμενο ὕψος Ο . 13 μ ., καὶ τὸ ὁποῖο στὸ ἀνάγλυφό μας κρατεϊται μὲ τὰ δύο χέριά ἡ στάση του Ἔρωτα , δηλαδὴ ἡ κλίση του στήθους πρὸς τὰ ἐμπρός , ἐξ αἰτίας ἴσως του μεγαλυτέρου βάρους του Θυμιατηρίου- τὸ δεξιὰ πέλμα ποὺ πατάει μόνο μὲ τὰ ἀκροδάκτυλα δίνοντας μεγαλύτερη ὤθηση στὴν κίνησή του πρὸς τὰ ἐμπρός . χρονολογεῖται λίγο πρὶν τὸ 150 π . Χ . Πρόκειται γιὰ ἐλεύθερη μίμηση , ἐπανάληψη παλαιοτέρου μνημείου καὶ ὄχι πιστὸ ἀντίγραφο . Τὰ ῥαδινὰ σκελη καὶ ἡ στενότης τῆς ὀσφύος ὁδηγοῦν σὲ χρονολόγηση στὸν 20 αἰῶνα π . Χ ., ὑπὲρ τῆς ὁποίας συνηγορεῖ καί « ἢ ἐκ πλαγίου παρά-
88 . Βλ . καὶ τὸν Ἔρωτα του ἀναγλύφου EAM 1597 ( ἀρ . κατ . 7 ), ὅπου ἡ κάτω ἀπόληξη τῶν μεγάλων του φτερῶν εἶναι ἀπομακρυσμένη ἀπὸ τὴν πλάτη , ὅπου παρατηροῦμε ἀντίστοιχα λείψανα ἐνδύματος .
89 . Βλ . γιὰ τὸ θυμιατήριο γενικὰ Κ . Wigand , Τhymiateria , BJb 122 , 1912 , 1-97 καὶ εἰδικότερα τὸ κεφάλαιο 12 , πίν . ΠΙ , εἰκ . 81-90- EAA IV ( 1961 ) λ . Incensiere , σ . 128-129- C . Zaccagnino , I1 Thymiaterion ne1 mondo greco ( 1998 ). Πρβ . γιὰ τὸν τύπο του θυμιατηρίου αὐτὰ τοῦ χιτῶνα τῆς Δέσποινας ἀπὸ τὴν Λυκόσουρα , EAM ἀρ . εὑρ . 1737 [ Ρ . Μοreno , Scu1tura e11enistica ( 1994 ) 509 εἰκ . 633 , 51 1 , 513- Καλτσᾶς , 280 , ἀρ . 586Ἰ καθὼς καὶ ἀττικὰ ἀγγεῖα τοῦ κύκλου , τοῦ Μειδία ( Καρούζου , 169-170 ). Βλ . θυμιατἠριο στὸν ἀριστερὸ πεσσὸ ἀναθηματικοῦ ἀναγλύφου στὸ Μουσεῖο τῆς Ἐλευσίνας , ἀρ . εὑρ . 5065 , τὸ ὁποῖο χρονολογεῖται περὶ τὸ 320 π . Χ .: Baumer , 139 ἀρ . R 39 , Πίν . 33.5 ( χρονολόγηση μὲ βάση τυπολογικἑς-οτυλιοτικὲς ἀναλογίες τῆς μορφῆς τῆς Περσεφόνης ) - Κ . Παπαγγελῆ , Ἐλευσίνα . Ο ἀρχαιολογικὸς χῶρος καὶ τὸ μουσεῖο ( 2002 ) 240 .
50