Ημεροδρόμος- Ειδικές εκδόσεις Μέρες του Δεκέμβρη ΄44

Στην περίπτωση που θα θέλαμε να αναπλάσουμε την εικόνα της μάχης της 6 ης Δεκεμβρίου στου Mακρυγιάννη, θα πρέπει να περιορίσουμε κατά πολύ το επικό της σκαρίφημα που οι αφηγήσεις κατασκευάζουν και να σκεφτούμε με τους όρους μιας μεθοδικής αναμέτρησης σε κατοικημένο περιβάλλον Στην ουσία, πέρα από τις αιχμές των αποφασιστικών και βιαστικών μετακινήσεων και εφόδων, η αναμέτρηση έμοιαζε με μία παρτίδα σκάκι όπου οι αντίπαλοι προσπαθούσαν να μαντέψουν τις θέσεις και τις διαθέσεις των απέναντι και να προσδιορίσουν κενά και παραλείψεις που θα τους επέτρεπαν να προωθήσουν ή να σταθεροποιήσουν τις θέσεις τους. Η μελέτη του πεδίου ήταν εξαιρετικά δύσκολη καθώς το μεγαλύτερο μέρος του, το εσωτερικό δηλαδή των κτιρίων, ήταν αόρατο. Σε αρκετές περιπτώσεις οι πληροφορίες από τα “μέσα”, από κάποιον κάτοικο συγκεκριμένης πολυκατοικίας ή έστω συχνό επισκέπτη της έδιναν τη λύση και επέτρεπαν τη διαμόρφωση σχεδίου. Στην αντίθετη περίπτωση, όταν η αναγνώριση έπρεπε να γίνει από τους μαχόμενους την ώρα της δράσης, ο κίνδυνος και οι συνεπακόλουθες απώλειες αύξαιναν καθώς στην κυριολεξία, η κίνηση γινόταν στα τυφλά. Στον τομέα αυτό οι αμυνόμενοι είχαν το πλεονέκτημα καθώς είχαν επιθεωρήσει πριν αρχίσει η σύγκρουση τα γύρω σπίτια και είχαν επιλέξει από αυτά τα πλέον κατάλληλα για μετατροπή τους σε οχυρά και φυλάκια. Στην άλλη πλευρά ο EΛAΣ βασιζόταν αναγκαστικά σε μαρτυρίες περιοίκων ή κατοίκων των διαμερισμάτων της περιοχής. Oι πληροφορίες δεν έλλειπαν, ήταν όμως δύσκολο να βρεθούν αυτοί που τις κατείχαν στον κατάλληλο τόπο την κατάλληλη ώρα. Η συγχώνευση των κλιμακίων εφόδου και ο αυτοσχεδιιασμός που αναγκαστικά επιβλήθηκε μετά τα πρώτα βήματα της εφόδου επέτεινε το πρόβλημα αυτό. Oι ομάδες των μαχητών περνούσαν τον περισσότερο χρόνο περιμένωντας. Oι επιτιθέμενοι φρόντιζαν να καλυφθούν σε γωνίες, σε αυλές, σε εισόδους πολυκατοικιών ή σε κώχες των κτισμάτων μέχρις ότου βρεθεί ένας τρόπος να προχωρήσουν. Όταν αυτός βρισκόταν χρειαζόταν πάλι συνήθως μιά χρονοβόρα προπαρασκευή. Oι ομάδες του “μηχανικού” – θα λέγαμε – όσοι δηλαδή ήσαν επιφορτισμένοι με την διάνοιξη εσωτερικών διόδων, έπρεπε μεθοδικά να ολοκληρώσουν τη δουλειά τους και αυτό στην περίπτωση που η δουλειά αυτή, μπορούσε να γίνει με τα φτωχά μέσα που διέθεταν. H απόπειτα διάτρησης λόγου χάρη ενός τοίχου από μεγάλες πέτρες τραβούσε ανεξέλεγκτα σε χρόνο ενώ ήταν πρακτικά αδύνατο να τρυπηθεί ένα τοιχείο από μπετόν. Tα τούβλα ήταν ιδανική περίπτωση για την “εσωτερική” προέλαση των επιτιθεμένων. Aντίθετα πρόσφεραν ελάχιστη κάλυψη από τα εχθρικά πυρά και μπορούσαν να αποδειχθούν αληθινές παγίδες απέναντι στα δύο

Ημεροδρόμος- Ειδικές εκδόσεις Μέρες του Δεκέμβρη ΄44 | Page 26