Ημεροδρόμος- Ειδικές εκδόσεις Μέρες του Δεκέμβρη ΄44 | Page 259

εντολές για το «τι θα έπρεπε να πράξει, αν η Διάσκεψη απετύγχανε»,
όπως γράφει Σπύρος Μαρκεζίνης («Σύγχρονη Πολιτική Ιστορία της
Ελλάδος (1936-1975) τ. Β΄ 1944-1951, σ.54,Πάπυρος, Αθήνα 1994).
Στις 5 το απόγευμα ο Τσώρτσιλ με τον υπουργό Εξωτερικών Ήντεν
έφθασαν με δύο θωρακισμένα αυτοκίνητα στο υπουργείο Εξωτερικών.
Μαζί τους ήταν ο στρατάρχης Αλεξάντερ, ο υπουργός για θέματα της
Μεσογείου Xάρολντ Μακμίλλαν και ο στρατηγός Σκόμπυ.
Στο υπουργείο βρίσκονταν ήδη οι εκπρόσωποι του αστικού πολιτικού
κόσμου Γ. Παπανδρέου, Αλεξανδρής, Γ. Καφαντάρης , Θ. Σοφούλης, Ν.
Πλαστήρας, I. Σοφιανόπουλος, Π. Ράλλης, Σ. Θεοτόκης, Στ.
Στεφανόπουλος, Π. Κανελλόπουλος, Α. Μυλωνάς και Στ. Γονατάς. Εκεί
βρίσκονταν ως παρατηρητές οι πρέσβεις της Γαλλίας Μπαλέν και των
ΗΠΑ Μακ Βη καθώς και ο συνταγματάρχης Ποπώφ, επικεφαλης της
σοβιετικής στρατιωτικής αποστολής στην Ελλάδα.
Οι αντιπρόσωποι της Αντίστασης έφθασαν καθυστερημένα κι ενώ η
σύσκεψη είχε αρχίσει. Έφθασαν με εγγλέζικο αυτοκίνητο με άσπρες
σημαίες, το οποίο τους παρέλαβε από την οδό Θεμιστοκλέους που ήταν
και η γραμμή του μετώπου στο κέντρο της Αθήνας.
Την αντιπροσωπεία των αντιστασιακών δυνάμεων αποτελούσαν ο
Γιώργης Σιάντος , ο Δημήτρης Παρτσαλίδης, ο στρατηγός Μανώλης
Μάντακας και ο γιατρός Μανώλης Σιγανός, στέλεχος του ΚΚΕ. Από την
πλευρά της αντίστασης είχαν κληθεί και οι καθηγητές Σβώλος και
Γεωργαλάς και ο γραμματέας του Αγροτικού Κόμματος Κ. Γαβριηλίδης,
οι οποίοι όμως δεν μπόρεσαν να μετάσχουν γιατί οι προσκλήσεις τους
δόθηκαν αργά και οι Εγγλέζοι δεν ανέλαβαν να τους εξασφαλίσουν τη
μετάβαση στο υπουργείο Εξωτερικών.
Μετά την εισαγωγική ομιλία του Δαμασκηνού μίλησε ο Τσώρτσιλ ο
οποίος ξεκαθάρισε ωμά πως το γεγονός ότι ζήτησε να γίνει η σύσκεψη
«δεν οφείλεται εις το ότι η προσπάθεια την οποίαν ανέλαβε η
κυβέρνησις της Αυτού Μεγαλειότητος (σ.σ. Έτσι χαρακτήρισε την
ανοιχτή στρατιωτική επέμβαση της Αγγλίας) είναι υπέρ τας δυνάμεις
μας, ούτε ότι διστάζομεν να την εκτελέσωμεν».
Μετά τον Τσώρτσιλ μίλησε για λίγο ο Αλεξάντερ και στη συνέχεια οι
Εγγλέζοι και οι ξένοι παρατηρητές αποχώρησαν, με τον βρετανό
πρωθυπουργό να αφήνει, όπως είπε υποκριτικά, τους Έλληνες να τα
βρουν μεταξύ τους.
Ο Σπύρος Μαρκεζίνης γράφει για την αποχώρηση των Εγγλέζων: