TTIP : ΟΙ ΕΠΙΠΤΩΣΕΙΣ ΣΤΗΝ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ , ΣΤΗΝ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ , ΣΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΑ
μελετη των οικονομικων επιπτωσεων και η παρουσιαση του οικονομικου πλαισιου που ακολουθει μας εισαγει σε μια επιπλεον διασταση της ερμηνειας των επιπτωσεων της TTIP .
Όπως φανηκε και απο την παραθεση του περιεχομενου και του χαρακτηρα της Συμφωνιας στο προηγουμενο κεφαλαιο , η πολιτικη διασταση της συζητησης μας ειναι ιδιαιτερως σημαντικη , οπως αναλογως και η αναφορα στις πολιτικες επιδρασεις αυτες καθαυτες της TTIP . Στις προηγουμενες παραγραφους διατυπωσαμε τη θεση οτι στον πυρηνα της δημοσια διακηρυγμενης στοχευσης της TTIP ειναι η καταργηση των « στρεβλωτικων » ρυθμισεων , αλλιως των κρατικων / πολιτικων « οχλησεων » στην ελευθερη οικονομια και το εμποριο ( trade irritants ). Υπο μια εννοια λοιπον , η πολιτικη προταση της Συμφωνιας ειναι η καταργηση της πολιτικης . Η « εναρμονιση των ρυθμιστικων πλαισιων » και η « αμοιβαια αναγνωριση » αποτελουν επιχειρηματολογιες παροτρυνσης των αστικων κυβερνησεων να επιτρεψουν στα εμπορευματα να παραβιαζουν τις εθνικες νομοθεσιες . Βεβαιως , καθοτι το οξυμωρο του σχηματος ειναι ξεκαθαρο -καλουνται οι Κυβερνησεις να ακυρωσουν την υποσταση τουςοφειλουμε να δουμε την ουσια πισω απο τις λεξεις : η υποκειμενη , βασικη πολιτικη προταση της TTIP ειναι απλως η μεταλλαξη της αστικης δημοκρατιας σε μια μεταμοντερνα επιχειρηματοκρατια και η μεταφορα της συγκροτησης και της ασκησης « κρατικης » εξουσιας απο το ιστορικο εθνικο πλαισιο σε διεθνες , υπερεθνικο επιπεδο .
Η ΤΤΙΡ επιδιωκει να ανοιξει στον ( καθε αλλο παρα « τελειο ») διεθνη ανταγωνισμο ολους τους τομεις του κοινωνικου και οικονομικου γιγνεσθαι , ειδικοτερα τους κλαδους γενικου συμφεροντος και δημοσιων προϊοντων και υπηρεσιων που ως τωρα παραμενουν κλειστοι η προστατευομενοι στο ιδιο το αστικο πολιτειακο , νομοθετικο και κανονιστικο πλαισιο . Η ασκηση πολιτικης οπως τη γνωρισαμε σε ολη την πορεια της αστικης δημοκρατιας απο τη Γαλλικη Επανασταση ως σημερα , στην εκτελεστικη , νομοθετικη και δικαστικη εξουσια , στην παρεμβατικοτητα της τοπικης αυτοδιοικησης , στο κοινωνικο κρατος και στους τομεις δημοσιας παρεμβασης , στον ρυθμιστικο , ελεγκτικο παρεμβατισμο οπου προκυπτουν επικινδυνες συγκεντρωσεις δυναμης και εξουσιας -π . χ . στο χρηματοπιστωτικο , τραπεζικο κλαδο- θα καταργηθει και θα αντικατασταθει απο το νεοφιλελευθερο , μεταμοντερνο , καπιταλιστικο ολοκληρωτισμο .
Η Ελλαδα μετα την υπογραφη της συμφωνιας θα υποχρεωθει οχι μονο να υποταξει τις δημοσιες υπηρεσιες της στην εμπορευματικη λογικη , αλλα και να παραιτηθει οποιουδηποτε δικαιωματος επεμβασης στους ξενους παροχους υπηρεσιων που εποφθαλμιουν τις δημιουργουμενες αγορες της . Τα πολιτικα περιθωρια ελιγμων σε υγεια , ενεργεια , παιδεια , νερο η μεταφορες θα εξανεμιστουν . Ο πυρετος της εμπορευματοποιησης επεκτεινεται και στη μεταναστευση , αφου οι εμπνευστες της ΤΤΙΡ υφαρπαζουν την αρμοδιοτητα εφαρμογης κοινης πολιτικης στα συνορα , αναμφιβολα για να διευκολυνουν την προς τα κατω εξισωση των αμοιβων και των δικαιωματων της εργασιας , την οποια ουτως η αλλως η αστικη οικονομικη σχολη αντιμετωπιζει απλως ως ενα ακομη εμπορευμα .
Η διατλαντικη ολοκληρωση προωθει σε πολιτικους ορους ο , τι δεν καταφερε να επιβαλλει το « ευρωπαϊκο τμημα της νεοφιλελευθερης διεθνους » σε προηγουμενα ιστορικα στιγμιοτυπα της πολιτικης παλης . Η ακυρωση της διαδικασιας εγκαταστασης του Ευρω-συνταγματος μεσα απο αμεσοδημοκρατικες διαδικασιες ( γαλλικο δημοψηφισμα ) και η μερικη εστω υπαναχωρηση απο τις διεκδικησεις της « οδηγιας Μπολκενσταιν » λογω συλλογικων , κινηματικων αντιδρασεων πανευρωπαϊκα δωσανε τα απαραιτητα μαθηματα στους ιθυνοντες της μεταμοντερνας αστικης μεταλλαξης . Η ολοκληρωση των σχεδιων τους πρεπει να εξελιχθει σε διακρατικο επιπεδο , εξ ου και η χρηστικοτητα των συμφωνιων « νεας γενιας ». Αφετερου , αυτες οι προηγουμενες εμπειριες ενισχυουν την επιθετικοτητα των παραγοντων της διατλαντικης προσεγγισης απεναντι στο ιστορικο καταλοιπο - « βαριδιο » στη λογικη τους - της δημοκρατικης νομιμοποιησης και συνολικα απεναντι στο δικαιωμα της συλλογικης δρασης , ειτε αφορα το οργανωμενο εργατικο κινημα , ειτε αφορα την κοινωνια των πολιτων και τις δραστηριοτητες που αναπτυσσουν .
Η θεσπιση της TTIP θα δωσει το εναυσμα για περαιτερω πολιτειακες , συνταγματικες και διεθνικες προσαρμογες που θα ολοκληρωσουν το σχεδιο της νεοφιλελευθερης αναδιαρθρωσης περιφερειακα και διεθνικα . Αν αυτο διευκολυνει τους πιστους του « χρυσου αιωνα της καπιταλιστικης ευμαρειας » να εκδικηθουν τη διαψευση των οραματων του Fukuyama , η αν θα διαψευστει εκ νεου απο την αμειλικτη κινηση της ιστοριας , μενει να φανει . Ειναι ομως σιγουρο οτι σε αυτην την προοπτικη θα θυσιαστει το συνολο των κοινωνικων , πολιτικων , λαϊκων κεκτημενων - αλλωστε αυτη ειναι και η βαθυτερη πολιτικη επιδιωξη .
47