TTIP: ΟΙ ΕΠΙΠΤΩΣΕΙΣ ΣΤΗΝ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ, ΣΤΗΝ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ, ΣΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΑ
μελετη των οικονομικων επιπτωσεων και η παρουσιαση του οικονομικου πλαισιου που ακολουθει μας εισαγει σε μια επιπλεον διασταση της ερμηνειας των επιπτωσεων της TTIP.
Όπως φανηκε και απο την παραθεση του περιεχομενου και του χαρακτηρα της Συμφωνιας στο προηγουμενο κεφαλαιο, η πολιτικη διασταση της συζητησης μας ειναι ιδιαιτερως σημαντικη, οπως αναλογως και η αναφορα στις πολιτικες επιδρασεις αυτες καθαυτες της TTIP. Στις προηγουμενες παραγραφους διατυπωσαμε τη θεση οτι στον πυρηνα της δημοσια διακηρυγμενης στοχευσης της TTIP ειναι η καταργηση των « στρεβλωτικων » ρυθμισεων, αλλιως των κρατικων / πολιτικων « οχλησεων » στην ελευθερη οικονομια και το εμποριο( trade irritants). Υπο μια εννοια λοιπον, η πολιτικη προταση της Συμφωνιας ειναι η καταργηση της πολιτικης. Η « εναρμονιση των ρυθμιστικων πλαισιων » και η « αμοιβαια αναγνωριση » αποτελουν επιχειρηματολογιες παροτρυνσης των αστικων κυβερνησεων να επιτρεψουν στα εμπορευματα να παραβιαζουν τις εθνικες νομοθεσιες. Βεβαιως, καθοτι το οξυμωρο του σχηματος ειναι ξεκαθαρο-καλουνται οι Κυβερνησεις να ακυρωσουν την υποσταση τουςοφειλουμε να δουμε την ουσια πισω απο τις λεξεις: η υποκειμενη, βασικη πολιτικη προταση της TTIP ειναι απλως η μεταλλαξη της αστικης δημοκρατιας σε μια μεταμοντερνα επιχειρηματοκρατια και η μεταφορα της συγκροτησης και της ασκησης « κρατικης » εξουσιας απο το ιστορικο εθνικο πλαισιο σε διεθνες, υπερεθνικο επιπεδο.
Η ΤΤΙΡ επιδιωκει να ανοιξει στον( καθε αλλο παρα « τελειο ») διεθνη ανταγωνισμο ολους τους τομεις του κοινωνικου και οικονομικου γιγνεσθαι, ειδικοτερα τους κλαδους γενικου συμφεροντος και δημοσιων προϊοντων και υπηρεσιων που ως τωρα παραμενουν κλειστοι η προστατευομενοι στο ιδιο το αστικο πολιτειακο, νομοθετικο και κανονιστικο πλαισιο. Η ασκηση πολιτικης οπως τη γνωρισαμε σε ολη την πορεια της αστικης δημοκρατιας απο τη Γαλλικη Επανασταση ως σημερα, στην εκτελεστικη, νομοθετικη και δικαστικη εξουσια, στην παρεμβατικοτητα της τοπικης αυτοδιοικησης, στο κοινωνικο κρατος και στους τομεις δημοσιας παρεμβασης, στον ρυθμιστικο, ελεγκτικο παρεμβατισμο οπου προκυπτουν επικινδυνες συγκεντρωσεις δυναμης και εξουσιας-π. χ. στο χρηματοπιστωτικο, τραπεζικο κλαδο- θα καταργηθει και θα αντικατασταθει απο το νεοφιλελευθερο, μεταμοντερνο, καπιταλιστικο ολοκληρωτισμο.
Η Ελλαδα μετα την υπογραφη της συμφωνιας θα υποχρεωθει οχι μονο να υποταξει τις δημοσιες υπηρεσιες της στην εμπορευματικη λογικη, αλλα και να παραιτηθει οποιουδηποτε δικαιωματος επεμβασης στους ξενους παροχους υπηρεσιων που εποφθαλμιουν τις δημιουργουμενες αγορες της. Τα πολιτικα περιθωρια ελιγμων σε υγεια, ενεργεια, παιδεια, νερο η μεταφορες θα εξανεμιστουν. Ο πυρετος της εμπορευματοποιησης επεκτεινεται και στη μεταναστευση, αφου οι εμπνευστες της ΤΤΙΡ υφαρπαζουν την αρμοδιοτητα εφαρμογης κοινης πολιτικης στα συνορα, αναμφιβολα για να διευκολυνουν την προς τα κατω εξισωση των αμοιβων και των δικαιωματων της εργασιας, την οποια ουτως η αλλως η αστικη οικονομικη σχολη αντιμετωπιζει απλως ως ενα ακομη εμπορευμα.
Η διατλαντικη ολοκληρωση προωθει σε πολιτικους ορους ο, τι δεν καταφερε να επιβαλλει το « ευρωπαϊκο τμημα της νεοφιλελευθερης διεθνους » σε προηγουμενα ιστορικα στιγμιοτυπα της πολιτικης παλης. Η ακυρωση της διαδικασιας εγκαταστασης του Ευρω-συνταγματος μεσα απο αμεσοδημοκρατικες διαδικασιες( γαλλικο δημοψηφισμα) και η μερικη εστω υπαναχωρηση απο τις διεκδικησεις της « οδηγιας Μπολκενσταιν » λογω συλλογικων, κινηματικων αντιδρασεων πανευρωπαϊκα δωσανε τα απαραιτητα μαθηματα στους ιθυνοντες της μεταμοντερνας αστικης μεταλλαξης. Η ολοκληρωση των σχεδιων τους πρεπει να εξελιχθει σε διακρατικο επιπεδο, εξ ου και η χρηστικοτητα των συμφωνιων « νεας γενιας ». Αφετερου, αυτες οι προηγουμενες εμπειριες ενισχυουν την επιθετικοτητα των παραγοντων της διατλαντικης προσεγγισης απεναντι στο ιστορικο καταλοιπο- « βαριδιο » στη λογικη τους- της δημοκρατικης νομιμοποιησης και συνολικα απεναντι στο δικαιωμα της συλλογικης δρασης, ειτε αφορα το οργανωμενο εργατικο κινημα, ειτε αφορα την κοινωνια των πολιτων και τις δραστηριοτητες που αναπτυσσουν.
Η θεσπιση της TTIP θα δωσει το εναυσμα για περαιτερω πολιτειακες, συνταγματικες και διεθνικες προσαρμογες που θα ολοκληρωσουν το σχεδιο της νεοφιλελευθερης αναδιαρθρωσης περιφερειακα και διεθνικα. Αν αυτο διευκολυνει τους πιστους του « χρυσου αιωνα της καπιταλιστικης ευμαρειας » να εκδικηθουν τη διαψευση των οραματων του Fukuyama, η αν θα διαψευστει εκ νεου απο την αμειλικτη κινηση της ιστοριας, μενει να φανει. Ειναι ομως σιγουρο οτι σε αυτην την προοπτικη θα θυσιαστει το συνολο των κοινωνικων, πολιτικων, λαϊκων κεκτημενων- αλλωστε αυτη ειναι και η βαθυτερη πολιτικη επιδιωξη.
47