Εργασίες Ιστορίας Β΄Λυκείου Η μαγεία κατά το Μεσαίωνα,Σπυριδούλα-Δήμητρα | Page 24

Η μαγεία στην Ευρώπη μεταξύ των ετών 1450
και 1750 θεωρούνταν ως ένα μολυσματικό και
επικίνδυνο μείγμα μαγείας και αίρεσης. Η
εξάσκηση μαγείας αφορούσε οτιδήποτε στόχευε
σε αρνητικά υπερφυσικά αποτελέσματα μέσω
της δημιουργίας ξορκιών και μαγικών φίλτρων.
Το δεύτερο συστατικό της μαγείας αφορούσε τις
αιρέσεις που περιλάμβαναν τη λατρεία του
σατανιστικού Σαββάτου από μάγισσες που
εξασκούσαν μια ανεστραμμένη θεία λειτουργία
μαύρης μαγείας (Βαλπουργία Νύχτα). Το βασικό
χαρακτηριστικό της μανίας των μαγισσών
αφορούσε το Σάββατο των μαγισσών. Μέσω
αυτής της τελετής νέες μάγισσες μυούνταν στην
εξάσκηση της μαγείας. Η τελετή περιλάμβανε την
άρνηση της σωτηρίας , λατρεία του πορτρέτου
του Σατανά, φτύσιμο στη Βίβλο, κατάρες στο
σταυρό κ.α. Μια τέτοια αρνητική εικόνα της
μαγείας σε συνδυασμό με τη δημιουργία μιας
νέας αντίληψης για την εξάσκηση μαγείας και
δαιμονολογίας άλλαξε δραματικά την αντίληψη
της μαγείας ως τεχνολογίας. Η μαγεία έχασε τον
ουδέτερο τεχνολογικό χαρακτήρα της για χάρη
μιας
πολύπλοκης
και
επεξεργασμένης
αντιθρησκείας.